IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Διονύσης Σιμόπουλος : Δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν. Ο επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου υπογραμμίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι δεν αποτελεί ρεαλιστική λύση η μετοίκηση σε άλλους πλανήτες για τη σωτηρία της ανθρωπότητας Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ   Γνώστης των μυστικών του σύμπαντος ο διακεκριμένος ερευνητής και συγγραφέας Διονύσης Σιμόπουλος , μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με αφορμή το πρόσφατο πέρασμα του αστεροειδή με την ονομασία «7482» , υπογραμμίζοντας ότι «η γήινη ατμόσφαιρα μπορεί να μας προστατεύει αρκετά από την εισβολή αντικειμένων με διάμετρο μέχρι 50 μέτρα» . Σύμφωνα με την άποψη, που διατυπώνει ο επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, ενδεχομένως, σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, όταν ο Ηλιος θα αρχίσει να εκπέμπει περισσότερη ενέργεια, «θα πρέπει να φύγουμε για κάποιο άλλο πλανητικό σύστημα για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε ». Δεν παραλείπει να επισημάνει, ωστόσο, ότι «πρέπει στο μεταξύ να κρατήσουμε τον πλανήτη μας ζωνταν

Ο χρόνος που έφυγε: Μία αναζήτηση νοήματος ζωής. Kάθε επιστροφή στο χθες μάς ταξιδεύει άλλοτε στο χώρο της θλίψης και της μελαγχολίας κι άλλοτε στο χώρο της ψυχικής αγαλλίασης και ευφορίας.    «Δεν μπορώ να κάνω τις μέρες μου μεγαλύτερες γι’ αυτό αγωνίζομαι να τις κάνω καλύτερες»   ( Paul Theroux )   Την ημέρα που φεύγει μια χρονιά, όλοι νιώθουμε την ανάγκη για έναν απολογισμό. Ο καθένας, βέβαια, χρησιμοποιεί και διαφορετικό τρόπο απολογισμού ή και αξιολόγησης εκείνων των γεγονότων που σημάδεψαν τόσο την προσωπική του ζωή όσο και την κοινωνική, εθνική ή και παγκόσμια. Η αξία του απολογισμού διακονεί μία εσωτερική ανάγκη και μάς βοηθά στην βαθύτερη αυτογνωσία μας αλλά και σε έναν δημιουργικό αναστοχασμό . Σε ένα άλλο επίπεδο ο απολογισμός ανατροφοδοτεί την πράξη μέσα από την καθοδήγηση και τον εμπλουτισμό της σκέψης μας.  Κάθε απολογισμός, όμως, ή μια ανασκόπηση προσκρούει πάντα στην επιλογή των κριτηρίων που θα επιλεγούν. Κι αυτό γιατί

2022: «Ο παγκόσμιος πλούτος στα χέρια ελάχιστων  και η «επανάσταση» της παραίτησης».     Είναι μέρες   απολογισμού σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο,   για τη χρονιά που πέρασε . Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα , τα ίδια που έκαναν καθημερινά στον εαυτό τους οι μαθητές του   ΠΥΘΑΓΟΡΑ (5 ος αιώνας π.Χ.) τα βράδια, πριν να   κοιμηθούν:   «Τι σφάλμα έκανα σήμερα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;». Και είναι αναγκαίος ο απολογισμός, διότι, θα πρέπει να ακολουθήσει ο προγραμματισμός   για τη χρονιά που έρχεται.   Και από δω,   αρχίζουν τα πολύ δύσκολα, τα … “ζόρικα”! Βρισκόμαστε στην κυοφορία και στην μετάβαση της νέας πραγματικότητας παγκοσμίως. Γνωρίζουμε ότι μια εποχή φτάνει στο τέλος της – ή, μάλλον, ότι έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι τι θα ακολουθήσει. Στοιχίζονται στην αφετηρία, η Μεγάλη επανεκκίνηση της Ανθρώπινης Υπόστασης,   ο Ψηφιακός καπιταλισμός ως μετεξέλιξη της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευ

  NASA Η απεραντοσύνη του Σύμπαντος ξεπερνάει και την πιο "τραβηγμένη" επιστημονική φαντασία.   Το εξωφρενικά τεράστιο μέγεθος του Σύμπαντος που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους και η πρόκληση για επιστήμονες και συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας να μας το μεταδώσουν.   Το άρθρο του συγγραφέα και καθηγητή αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, Michael Strauss δημοσιεύτηκε στο Aeon . Τo  Aeon ,   είναι διαδικτυακό περιοδικό, που θέτει μεγάλα ερωτήματα, αναζητώντας φρέσκες απαντήσεις και μια νέα οπτική στην κοινωνική πραγματικότητα, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό. Το NEWS 24/7 αναδημοσιεύει κάθε εβδομάδα μια ιστορία για όσους λατρεύουν την πρωτότυπη σκέψη πάνω σε παλιά και νέα ζητήματα . Ως αστροφυσικός, πάντα με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ακόμη και οι πιο άγριες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας τείνουν να έχουν ξεκάθαρα ανθρώπινο χαρακτήρα. Ανεξάρτητα από το πόσο εξωτικό είναι το μέρος ή πόσο ασυνήθιστες είναι οι επιστημονικές έννοιες, η περισσότερη ε

Το χαοτικό μας σήμερα.  Ζούµε σε µια απίστευτα ενδιαφέρουσα εποχή, όπου το ανθρώπινο είδος εξελίσσεται ταχύτατα µέσα από τη συσσωρευµένη γνώση αιώνων, προερχόµενη κυρίως από τις θετικές επιστήµες, τη φυσική, τη βιολογία και γενικότερα αυτές που αποκαλούµε life sciences. Ο θαυµαστός καινούργιος κόσµος του Aldus Huxley είναι παρών. Ταυτόχρονα, ο τρόπος που κοιτάµε το σύµπαν έχει αλλάξει ριζικά και πολλά από αυτά που µε βεβαιότητα πιστεύαµε στο παρελθόν έχουν αποδειχθεί παρωχηµένα και αναληθή, στηριγµένα στην έλλειψη επιστηµονικών δεδοµένων, η οποία ενισχύει το αίσθηµα του φόβου. Εκεί ακριβώς είναι που κατά καιρούς πατούν οι διάφοροι µύστες: στην εκµετάλλευση του φόβου απέναντι στο άγνωστο. Όταν ο άνθρωπος φοβάται, τότε κλείνει ερµητικά τα κανάλια που παράγουν τη νέα γνώση και κολλάει στα όσα γνωρίζει που του προκαλούν µια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Το βαθύ αυτό χάσµα ανάµεσα σε αυτούς που πάνε τον κόσµο µπροστά παράγοντας διαρκώς νέα γνώση και σε αυτούς που µένουν πίσω πεισµατικά δεµένοι στ

Fernand Léger ,     Δεσμώτες της τεχνικής.   Ο Ουμπέρτο Γκαλιμπέρτι είναι καθηγητής Φιλοσοφίας της Ιστορίας σε Πανεπιστήμιο της Βενετίας. Η ακόλουθη συνέντευξή του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Il Domani d’Italia». Ουμπέρτο Γκαλιμπέρτι ● Καθηγητή Γκαλιμπέρτι, στις μελέτες σας και στα βιβλία σας έχετε ασχοληθεί με τις βαθιές αλλαγές της ανθρώπινης κατάστασης στον σύγχρονο πολιτισμό, που κυριαρχείται με τρόπο διεισδυτικό και αμετάκλητο από την τεχνολογική διάσταση. Χρειαζόμαστε αληθινά ένα νέο ουμανισμό, μια νέα Αναγέννηση; Θα την είχαμε πραγματικά ανάγκη, αλλά δεν βλέπω να υπάρχουν οι προϋποθέσεις της. Η Αναγέννηση χαρακτηριζόταν ουσιαστικά από την κεντρική θέση που απέδιδε στον άνθρωπο. Σήμερα, ωστόσο, αυτό δεν είναι πλέον δυνατό, στον βαθμό που, στην εποχή της τεχνικής, ο άνθρωπος δεν είναι πλέον «κέντρο», υποκείμενο, επειδή έχει γίνει «ένας λειτουργός τεχνικών μηχανισμών». Το μοντέλο αναφοράς, στο οποίο προσπαθούν να τον καταστήσουν λειτουργικό, είναι ουσιαστικά «η μηχανή», σε σχέση με