IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Συν Αθηνά και χείρα κίνει! Καθώς άκουγα την Αμαλία Ζέπου να μιλάει για το «ΣυνΑθηνά», τη διαδικτυακή πλατφόρμα του Δήμου Αθηναίων για τις ομάδες πολιτών, σκέφτηκα πόσα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Ημασταν στην ατμοσφαιρική Οικία Κατακουζηνού, στον πέμπτο όροφο της αστικής πολυκατοικίας της οδού Αμαλίας 4, με θέα το Κοινοβούλιο και τον Κήπο. Η Αμαλία Ζέπου, που η ίδια προσωποποιεί την εξέλιξη του Αθηναίου πολίτη από την αφύπνιση στην κοινωνική προσφορά, μας μίλησε γι’ αυτό το «καινούργιο» που συμβαίνει στην Αθήνα. Και που δεν είναι άλλο από την ανάδυση ενός άλλου τύπου πολίτη, ενός άλλου ανθρωπότυπου, που αποκτά συνείδηση μέσα στην Αθήνα και καλλιεργεί την προσφορά μέσα από δίκτυα γνώσης, αλληλεγγύης και καινοτομίας. Ηταν ακόμη μία διάλεξη στη σειρά των αρχιτεκτονικών ομιλιών που διοργανώνει αυτή τη χρονιά η CF Company (οι αρχιτέκτονες Στέλιος Κούτσικος και Στάμος Φαφαλιός). Από μόνη της, αυτή η πρωτοβουλία είναι συμπύκνωση της νέας «συνέργειας» που απλώνετα

(...) Η απογύμνωση της Αθήνας από τα «μυθικά» στοιχεία τα οποία φέρνει στην πόλη η δημόσια τέχνη, αποστερεί τους κατοίκους της από τους παράλληλους κόσμους, που είναι αναγκαίο όχι μόνο να υπονοούνται ή να υποφωτίζονται, αλλά να δηλώνονται προσδίδοντας νόημα στην αστική εμπειρία. (...) Επηρεασμένος από το βιβλίο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ «Τι πιστεύω» (που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Σώτης Τριανταφύλλου), επιχείρησα να δω την Αθήνα με τα μάτια της. Και αποφεύγοντας, σκοπίμως, την απευθείας σύνδεση με τον κλασικό κόσμο, στάθηκα στα νοήματα της ομορφιάς, της ευτυχίας και της λύπης, στην κλίμακα την απλή, τη μείζονα, τη σοφή, που εμπεριέχει το Μέγα και το Ελασσον, σε μια ζυγαριά που αποφεύγει τις υπερβολές, τις διαστρεβλώσεις και τις μεγεθύνσεις. Και αν θελήσει να δει κανείς την Αθήνα σαν μία σκηνή πάνω στην οποία, ή πίσω από αυτή, υπάρχει το φιλοσοφικό απόσταγμα της ανθρώπινης διαδρομής, θα πρέπει να αναζητήσει τη δημόσια έκφραση της τέχνης. Και εκεί

Προτού πανηγυρίσουμε για την πόλη που «θα» έχουμε,  ας αναλογιστούμε τι κάνουμε με αυτή που ήδη έχουμε Οσοι έχουν δει την ταινία «οι εντιμότατοι φίλοι μου», με τη διάσημη σκηνή στον σταθμό του τρένου, θα έχουν έτοιμη την εικόνα. Κάπως έτσι κι εγώ, όπως ο Ούγκο Τονιάτσι και οι κολλητοί του, θέλω να σταθώ δίπλα στον σταθμό του τρένου, στο Θησείο, εκεί όπου ξεκινά η πεζοδρομημένη Ερμού, και να ρίχνω σφαλιάρες στους οδηγούς δικύκλων που, αγνοώντας τα απαγορευτικά σήματα, επιμένουν να περάσουν από τον δρόμο, τον πεζόδρομο, με όλη την έπαρση των πειραγμένων, φωνακλάδικων εξατμίσεών τους. Σφαλιάρες σαν αυτές τις χορταστικές που μοιράζουν οι καθηγητές και στο «Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», όταν τους δίνεται το ελεύθερο να αντιδράσουν στην καταπίεση που υφίσταντο από τους κακομαθημένους μαθητές τους: με την παλάμη ορθάνοιχτη και με την κίνηση του χεριού να ξεκινάει από ψηλά, από τον ώμο, δυναμική, αποφασιστική, λυτρωτική, σαν να ρίχνεις σφαίρα, σφύρα, ακόντιο... Επα

Η ομάδα πληροφορικής τρισδιάστατων γραφικών Whiskytree «χτίζει» από την αρχή την αρχαία Αθήνα μέσα στον ψηφιακό κόσμο   ΠΗΓΗ http://www.youtube.com/watch?v=DMccsbWFAok#t=21

Ψηφιακή "βόλτα" στην Ακρόπολη (video) Δύο Ρώσοι φωτογράφοι δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό φωτογραφικό πανόραμα του ιερού βράχου το οποίο συνδυάζει εικόνες και μας ταξιδεύει στο διασημότερο ελληνικό αξιοθέατο φωτισμένο από ένα πορτοκαλί ηλιοβασίλεμα.

Αλέξη Bερούκα:''Oδός Σταδίου, Kυριακή''  Γιώργου Mανουσάκη:''Απόγευμα Kυριακής στην οδό Αθηνάς ''  Παναγιώτη Tέτση:''Σπίτια παλιάς Αθήνας από  Λυκαβηττό'' Ο Νίκος Βατόπουλος λατρεύει την Αθήνα! Με αφορμή τον κύκλο διαλέξεων που εγκαινιάζει ο ίδιος έπειτα από πρωτοβουλία του αρχιτεκτονικού γραφείου CF COMPANY, ζητήσαμε από τον γνωστό δημοσιογράφο να μας μιλήσει για την Αθήνα «την πόλη των ισχυρών αντιφάσεων».   Μπορείτε να μας περιγράψετε την Αθήνα με δικά σας λόγια; Η Αθήνα είναι μια πόλη ισχυρών αντιφάσεων. Το ιστορικό της κέντρο είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με τις αχανείς και πυκνά δομημένες ζώνες που το περιβάλλουν. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι το ιστορικό κέντρο έχει αποδυναμωθεί από κτίρια αντικειμενικού ενδιαφέροντος, συμβολικής προβολής ή ιστορικής πυκνότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας αμηχανίας που πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεραστεί. Από την άλλη, στην Αθήνα λειτουργεί αποτελεσμα

Η Αθήνα δεν χαρακτηρίζεται από στοές. Εχει λίγες και μικρές, δεν τη σφραγίζουν. Δεν είναι σαν το Μιλάνο, σαν το Παρίσι, τόπο έμπνευσης του Βάλτερ Μπένγιαμιν, που είδε την αστική φαντασμαγορία να ανθεί μες στις στοές και στα περάσματα της πόλεως. Οι αθηναϊκές στοές, πλην ελαχίστων, απολήγουν τυφλά ή ημίτυφλα, είναι μισοσκότεινες, ελάχιστα μεγαλοπρεπείς, έχουν κυρίως χρηστικό χαρακτήρα. Συγκεντρώνουν, μάλλον συγκέντρωναν, ομοειδή μαγαζιά και εργαστήρια, που ομαδώνονται σε λειτουργικές πιάτσες, με χαμηλότερα ενοίκια και δυνατότητες συνεργιών. Χαράκτες και σφραγιδοποιοί, κλειδαράδες, χρηματιστηριακά γραφεία, ραφεία, αργυροχρυσοχοεία, ρολογάδικα, γραμματόσημα, δίσκοι, μικροηλεκτρονικά, βαλίτσες, κάθε εμπόριο και τέχνη στήνει μια δική του πιάτσα. Αλλά ελάχιστες αθηναϊκές στοές λειτουργούν σαν πέρασμα, ελάχιστες τροφοδοτούν τη φαντασμαγορία της πόλης μες στην πόλη, δεν είναι ένα στεγασμένο δίκτυο δρόμων για περιπλάνηση, για flânerie. Στις αθηναϊκές στοές εισέρχεσαι με έναν σκοπό, να ε

Πανεπιστημίου 2015  -  Λεπτομέρεια από την πρόταση που κέρδισε στον διαγωνισμό Rethink Athens.  Η οδός Πανεπιστημίου πεζοδρομημένη.  Για να γίνει πραγματικότητα χρειάζεται προγραμματισμός και 80 εκατομμύρια ευρώ. Μια εικόνα της Ομόνοιας από το μέλλον  με σιντριβάνι, δέντρα και πεζόδρομος  που θα δίνουν τη δυνατότητα για λειτουργία καφέ και εστιατορίων  και θα ενισχύουν την κίνηση στο κέντρο της πλατείας Ο Μάρτιν Κνάιτ , αρχιτέκτονας του ολλανδικού γραφείου OKRA, το οποίο κέρδισε στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Rethink Athens, μιλάει στο ΒΗmagazino. Θα είναι πεζοδρομημένη η Πανεπιστημίου το 2015; Θα γίνει θελκτικό το κέντρο της Αθήνας; Και το καλαίσθητο επιβραβεύεται ή βανδαλίζεται; Ο ίδιος είναι αισιόδοξος. Martin Knuijt «One step beyond» (ενα βήμα μπροστά). Το νικητήριο πρότζεκτ στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Rethink Athens για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας, με βασικό άξονα την Πανεπιστημίου και την πεζοδρόμησή της, φέρει συμπτωματικά τον τί