IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Στο κυβερνητικό επιτελείο ωριμάζει η σκέψη να ρίξουν στη μάχη κατά της ανεργίας από τον Σεπτέμβριο ένα πρόγραμμα προσλήψεων που θα επιδοτεί τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και εργαζομένου.   Φόβοι για νέο κύμα ανέργων  στο τέλος του καλοκαιριού. Φόβους για εκτίναξη της ανεργίας από τον Αύγουστο εκφράζουν συνδικαλιστικά στελέχη αλλά και παράγοντες της αγοράς, καθώς περιορίζονται οι επιχειρήσεις που μπορούν να κάνουν χρήση του μέτρου της αναστολής συμβάσεων εργασίας και της πληρωμής των εργαζομένων με την ειδική αποζημίωση των 543 ευρώ τον μήνα, πολλές παραμένουν κλειστές, ενώ όσες έχουν ανοίξει μετά το lockdown εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, βλέπουν τον τζίρο τους δραστικά περιορισμένο. Ηδη, τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για τον Ιούνιο έδειξαν μεγάλη αύξηση των εγγεγραμμένων ανέργων, οι οποίοι ξεπέρασαν το 1,1 εκατ. άτομα, κατά 20%, μέσα σε ένα χρόνο. Βέβαια, σε σχέση με τον «δύσκολο» μήνα Μάιο, κατά τον οποίο η πανδημία COVID-19 είχε κάνει σαφέστατη την επέλασή της

Ποιος  παραξενεύεται τέλος για την αύξηση στη δική μας μετανάστευση. Την αύξηση, από του 2018-2020 που προσέθεσε στους 600.000, κάθε επιπέδου και γνώσης αναχωρητές,  άλλους 50.000 Έλληνες που, όπως και οι προηγούμενοι, δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω. Ούτε με δίκαιη ούτε με άδικη ανάπτυξη... Εποχικοί εργάτες και εργάτες όλων των εποχών,  στην πλούσια Ελλάδα…   Καθεστώς πλέον οι εισαγόμενοι εργάτες στην πάμπλουτη Ελλάδα. Τους χωρίσαμε και σε κατηγορίες. Εποχικοί οι Βαλκάνιοι. Για όλες τις εποχές, οι άλλοι... Τη γνωστή, 20ετή,  κατάντια μας,  τη βγάλαμε ακόμη μια φορά στην επιφάνεια, με τα χθεσινά (ορθά) μέτρα για αυστηρούς ελέγχους (κορονοϊού) στους εποχικούς (πάντα εισαγόμενους) Αλβανούς, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Σκοπιανούς και άλλους,  που κερδίζουν στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι 900 ευρώ τον μήνα, μαζεύοντας τα φρούτα της πάμπλουτης χώρας μας... Της πάμπλουτης Ελλάδας, για την οικονομία της οποίας δεν υπάρχει πρόβλημα ανάπτυξης (για ανάπτυξη μιλάγαμε και το

Ο παππούς τα ’χει χαμένα; «Αρχίζει να τα χάνει», σχολίασε η νεαρή φοιτήτρια, η Γεωργία, αναφερόμενη στον παππού της· «τις προάλλες μάς έλεγε πως, όταν ήταν 23 χρονών, είχε μόνιμη δουλειά και με τα χρήματα που έβγαζε ζούσε την οικογένειά του». Χαμογέλασα μελαγχολικά μόλις μου αφηγήθηκε την ιστορία ο συνάδελφός μου. Σε όποιον το μετέφερα είχε παρόμοια αντίδραση. Η εποχή που ένας άνθρωπος στα 23 του χρόνια μπορούσε να έχει εργασία ικανή να συντηρεί οικογένεια και να μεγαλώνει παιδιά, όχι απλώς φαντάζει μακρινή, αλλά συνιστά κάτι διανοητικά ασύλληπτο. Περιέργως, ενώ τα τελευταία 40-50 χρόνια η ζωή βελτιώθηκε ριζικά, οι συνθήκες για τους νέους χειροτέρεψαν ή, σωστότερα, βελτιώθηκαν συγκριτικά λιγότερο. Αυτό εκ πρώτης όψεως δείχνει αντιφατικό, όμως διαπιστώνεται καθημερινώς. Για την ακρίβεια, στις μέρες μας παρατηρείται το αντίθετο από αυτό που συνέβη μετά τον Πόλεμο και μέχρι τη δεκαετία του ’80. Τότε, ήταν οι νέοι που, κατά κύριο λόγο, επωφελήθηκαν της μεταπολεμικής

Στα αστικά κέντρα σωρεύεται προσάναμμα οργής.  Η χώρα, το επόμενο διάστημα, υποχρεωτικά θα κινείται μέσα σε ένα στενάχωρο τρίγωνο. Μία πλευρά του, η διαρκής και εντεινόμενη αβεβαιότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεύτερη, οι αυξανόμενες ενδείξεις ότι το φθινόπωρο θα ξεσπάσει νέο και ισχυρό παγκόσμιο κύμα COVID-19, από το οποίο αναπόφευκτα θα βραχεί (ή μουσκέψει) και η Ελλάδα. Και τρίτη, η οικονομική ανέχεια που θα δείξει πιο καθαρά τα δόντια της από τα τέλη του καλοκαιριού, κυρίως εξαιτίας της δραματικής μείωσης των αφίξεων τουριστών από το εξωτερικό. Κι οι τρεις, συνδυασμένες, επιδρούν αρνητικά στην οικονομία αφενός, στο κοινωνικοπολιτικό κλίμα που θα διαμορφωθεί το φθινόπωρο, αφετέρου. Το χαμηλό βαρομετρικό δεν θα είναι ίδιο σε όλη τη χώρα και όλες τις κοινωνικές ομάδες. Οπως συνέβη και στην κρίση που ξέσπασε το 2009-10, πολύ περισσότερο ταλαιπωρούνται (α) τα αστικά κέντρα κι ιδιαίτερα η ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, (β) οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και (γ) τα

Από τη χαμένη 10ετία,  μην πάμε στη χαμένη γενιά.  Η καταιγίδα έχει όνομα, λέγεται ανεργία. Και θα είναι σφοδρή. Ενώ χρειάστηκαν έξι χρόνια για να βρεθεί πέρυσι 10 μονάδες χαμηλότερα, ίσως αυξηθεί περισσότερο από 10 μονάδες σε μόλις έξι μήνες. Αν δεν αντιδράσουμε γρήγορα, με σχέδιο, αποτελεσματικά, για να περιορίσουμε την καταστροφή θέσεων εργασίας και να προστατεύσουμε τη μισθωτή εργασία, αύριο δεν θα μιλάμε για μια χαμένη 10ετία, με ντροπή θα μιλάμε για μια χαμένη, κατεστραμμένη, γενιά. Η ταχύρρυθμη υλοποίηση ενός σοβαρού προγράμματος επενδύσεων σε υποδομές (με κριτήρια αναπτυξιακά και διαφάνεια, όχι για τοπικά ρουσφέτια) είναι ένα σπουδαίο εργαλείο. Δεν αρκεί. Πρέπει να κηρύξουμε πόλεμο στην ανεργία. Αν το αποφασίσουμε, εν αρχή είναι ο στόχος. Οπως τίθενται στόχοι για το δημόσιο έλλειμμα, το πρωτογενές πλεόνασμα, το χρέος, να τεθεί στόχος για την αύξηση της απασχόλησης και τη συγκράτηση της ανεργίας. Μετά, θα συγκεντρωθούν οι διαθέσιμοι πόροι και όλοι όσοι θα μπορούσ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (1) ΣΕΒ: Οκτώ μέτρα για τον επαναπατρισμό των νέων  που έφυγαν στην κρίση. (2) Aντίο Tesla! Οι επενδύσεις που δεν ήρθαν ποτέ…     Τζάμπα «μαθητεία», μισθοί-χαρτζιλίκι  και μετά σας φταίει το brain drain . Πολλοί ψάχνουν για δουλειά. Φτάνει να αξίζει τον κόπο. Διάβασα κι εγώ αυτές τις μελέτες που λένε ότι δεν μπορούν να βρουν ταλέντα οι εργοδότες στην Ελλάδα σήμερα. Έκλαψα λίγο. Δεν αμφισβητώ ότι οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να βρουν αυτό που χρειάζονται, απλώς αναρωτιέμαι αν κοίταξαν καλά. Πρότειναν αξιοπρεπείς μισθούς ή τίποτα ψίχουλα, που με το ζόρι καλύπτουν το πανάκριβο ρεύμα, το πανάκριβο Ίντερνετ, το νοίκι στη διαλυμένη απ' το Αirbnb γειτονιά και τα ψώνια στο πανάκριβο σούπερ-μάρκετ; Επικρατούν σ' αυτές τις δουλειές επαγγελματικές συνθήκες όπως τις αντιλαμβάνεται ένας νέος επαγγελματίας σήμερα ή είναι περιβάλλοντα τοξικά, με αδικαιολόγητες απαιτήσεις (θα έρθεις και λίγο Σάββατο), ανοχή σε πεσιματάκια, σεξιστικά αστειάκια και αφεν

Θα αυξηθεί ο κατώτατος 26-28 ευρώ. Ε, και; Όταν έχεις 150.000 άνεργους, 25 και κάτω (οι 50.000 πτυχιούχοι) και πανηγυρίζεις για αυξήσεις 26 ευρώ στον κατώτατο, είσαι μόνο για τα πανηγύρια... Το ίδιο συμβαίνει αν δεν μετράς, στα πολύ σοβαρά, ότι από τους 25άρηδες αυτοί που έχουν δουλειά, κάποια δουλειά τέλος πάντων, δεν είναι πάνω από 140.000. Οπότε αντί να χαίρεσαι καλά θα κάνεις να μη μιλάς. Γιατί στο δυναμικό της χώρας σου έχεις 300.000 νέα παιδιά που θα μπορούσες να τα ρίξεις και στη νέα βιομηχανική επανάσταση, αφού, οι μισοί περίπου, έχουν και κάποιο πτυχίο, ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Δυστυχώς όμως, για όλους μας, δεν βρίσκεις δουλειές ούτε στους 140-150.000.  Η επόμενη σελίδα, για την απασχόλησή σου, είναι ακόμη χειρότερη. Έχεις 700.000 σε μερική απασχόληση, που το 2019 δεν εργάστηκαν πάνω από 30 ώρες τον μήνα. Άσε με τι συνθήκες εργάστηκαν.  Όσο για εκείνους που νομίζεις ότι απασχολείς κανονικά στη χώρα καλό είναι να θυμάσαι πως (στον ιδιωτικό τομέα) δεν περνάνε το 1.00

  © EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ Η Φτώχεια στην Ελλάδα και τις χώρες της ΕΕ. 507.000 πολίτες επιβιώνουν χάρη στο Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Σύμφωνα με τη EUROSTAT το 35,6% των ελληνικών νοικοκυριών αδυνατεί να πληρώσει τους λογαριασμούς, ενώ το 39,6% δεν μπορεί να συντηρήσει το σπίτι του. Η πρόσβαση στη στέγη, τη δημόσια υγεία και την εργασία γίνεται όλο και πιο δύσκολη, ακόμα και στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ προστίθενται νέες μορφές φτώχειας, όπως η ενεργειακή (ηλεκτρικό, θέρμανση κλπ), σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχεια ς, όπως ανέφεραν οι ομιλητές στην εκδήλωση «Άνθρωποι που βιώνουν Φτώχεια», η οποία αφορά την εξελισσόμενη φτώχεια και τους ανθρώπους που τη βιώνουν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Κεντρική θέση της εκδήλωσης ήταν ότι η «εξάλειψη της φτώχειας αποτελεί πολιτική επιλογή». Χώρες ΕΕ: Το κοινωνικό κράτος, υποβαθμίζεται,  προς όφελός των ιδιωτών. Είκοσι εκατομμύρια υπολογίζονται πλέον

Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ  Η ανεργία το μεγαλύτερο πρόβλημα του 2020. Στην ποιότητα του ελληνικού κράτους, και στις χαμηλές επιδόσεις των θεσμών που θέτουν τους κανόνες του παιχνιδιού, βρίσκεται το κλειδί για την ανάπτυξη στην Ελλάδα, και άρα για την μείωση της ανεργίας, η οποία του χρόνου, σύμφωνα τουλάχιστον με τον ΔΝΤ, δεν αναμένεται να πέσει παρά στο 16,8%, έναντι 17,8% το 2019. Δηλαδή, σύμφωνα με το ΔΝΤ, το ποσοστό ανεργίας στην χώρα μας θα παραμείνει, την χρονιά που έρχεται, τουλάχιστον 9 (!!!) ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον μέσο όρο ανεργίας στην Ευρωζώνη! Το πρόβλημα αντιμετώπισης της ανεργίας είναι σύνθετο και δύσκολο, έχουν αποτύχει να το επιλύσουν κράτη πολύ πιο ισχυρά απ'' ότι η Ελλάδα, και προβληματίζει διαχρονικά τους οικονομολόγους, πολλώ δε μάλλον όσους ασκούν πολιτική σε όλο τον πλανήτη. Το πρώτο βιβλίο που αγόρασε ο γράφων, το 1994, ως διδακτορικός φοιτητής στο Warwick University ήταν η ....«Βίβλος» των οικονομολόγων της αγορ