IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Όλοι μιλούν για ανάπτυξη, όπως επίσης όλοι γνωρίζουν πως χωρίς  ανάπτυξη  είναι αδύνατον να ξεφύγει η Ελλάδα από την κρίση – να βρουν μία θέση εργασίας  1,5 εκ. άνεργοι, πριν ακόμη επικρατήσει το «ακραίο σενάριο»,  ο ορισμός του οποίου δεν είναι άλλος από το « εμείς εναντίον αυτών »  (όπου το «εμείς» αναφέρεται στους Πολίτες, ενώ το «αυτοί» στα κόμματα και εν γένει στην πολιτική εξουσία). Η ανάπτυξη όμως, η οποία αυτή τη φορά  δεν θα έπρεπε να στηριχθεί στην επί πιστώσει κατανάλωση, αλλά στην αναβίωση του παραγωγικού ιστού της χώρας , έχει ορισμένες προϋποθέσεις – τις οποίες περιγράφει πάρα πολύ καλά ένας παλαιός γερμανός οικονομολόγος σε ένα βιβλίο του από το 1841 (Το εθνικό σύστημα της πολιτικής οικονομίας). Ο κ. F. List (1789-1846) τεκμηριώνει πως  εκείνες οι χώρες, οι οποίες θέλουν να αναπτυχθούν οικονομικά, θα πρέπει να προστατεύσουν την εγχώρια βιομηχανία τους στο ξεκίνημα της , απομονώνοντας την από το διεθνή ανταγωνισμό. Μόνο σε ένα αργότερο στάδιο, όπου η βιομηχανί

(...)  Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα δεν είναι η χρεοκοπία της, η στάση πληρωμών ή η έξοδος από το ευρώ, αλλά η παραμονή της Τρόικας ακόμη περισσότερο – με την εφαρμογή της εγκληματικής για την οικονομία μας πολιτικής λιτότητας, σε συνδυασμό με την αύξηση των κεφαλικών φόρων: «μέτρα» τα οποία έτσι ή αλλιώς θα μας οδηγήσουν στην έξοδο από το ευρώ και στη χρεοκοπία. Δυστυχώς για όλους μας, η σημερινή κυβέρνηση έχει «διαρρήξει» το κοινωνικό συμβόλαιο με το λαό, έχοντας κάνει κατάχρηση της εξουσίας της - αφού δεν τήρησε ούτε στο ελάχιστο τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, οι κυριότερες των οποίων ήταν η τιμωρία των διεφθαρμένων πολιτικών, καθώς επίσης η ορθολογική επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές, έτσι ώστε να υπογραφεί ένα βιώσιμο μνημόνιο. Το πλέον οδυνηρό αποτέλεσμα της διάρρηξης ενός «κοινωνικού συμβολαίου», είναι συνήθως η «απώλεια του σεβασμού» προς τη εξουσία και τους νόμους – γεγονός που οδηγεί, αργά ή γρήγορα, στην απορρύθμιση του συστήματος, στην κ

Η ελίτ χρησιμοποίησε την κρίση του 2007 για να εντείνει ακόμη περισσότερο τις εισοδηματικές ανισότητες προς όφελος της – με γνωστό επενδυτή να έχει πει πρόσφατα ότι, η τάξη του κέρδισε τελικά, στην εικοσαετή πάλη που διεξάγεται με τις υπόλοιπες Είμαστε αντιμέτωποι με έναν «πολιτικό ρατσισμό», ο οποίος επικρατεί κυρίως στην Ευρώπη, καθώς επίσης με έναν «οικονομικό ρατσισμό» στις Η.Π.Α. – όπου οι ομοιότητες με το 1928, με την εποχή δηλαδή πριν από την κατάρρευση του συστήματος, είναι τρομακτικές. Ειδικότερα, στην Ευρώπη, ιδίως στην Ελλάδα , ο ι ιδιοκτήτες των περισσοτέρων περιουσιακών στοιχείων είναι ορισμένοι διεφθαρμένοι « πολιτικοί ολιγάρχες » – καθώς επίσης οι «διαπλεκόμενοι» μαζί τους «κρατικοδίαιτοι» επιχειρηματίες, οι οποίοι τους στηρίζουν στηριζόμενοι. Αρκεί να μελετήσει κανείς προσεκτικά τα περιουσιακά στοιχεία αρκετών πολιτικών, μοιρασμένα συνήθως στο συγγενικό τους περιβάλλον, για να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος – πόσο μάλλον όταν ακόμη και ένας ανόητο

Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗΣ  Π.ΖΕΡΒΟΣ Είναι προφανές ότι, η Ελλάδα πρακτικά «εκφασίζεται» – αφού μετατρέπεται, αργά αλλά σταθερά, σε ένα αστυνομικό, «ετερόφωτο» κράτος, η κυβέρνηση του οποίου «εκτελεί» πιστά τις εντολές των δανειστών της. Προφανώς χωρίς κανένα  δικό της  πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και με μία απίστευτη «ποινική αυστηρότητα», την οποία κανένας δεν θα μπορούσε ποτέ να φαντασθεί. Παράλληλα εξελίσσεται ο αφελληνισμός της χώρας ( άρθρο ), μία «φυλετική εκκαθάριση» ουσιαστικά, άνευ προηγουμένου – ενώ  το σύνταγμα «ποδοπατείται» με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο , με στόχο ίσως να «παραλύσουν» οι Έλληνες, να παραμείνουν με σκυφτό το κεφάλι και να αντιληφθούν ποιός κυβερνάει πραγματικά τη χώρα τους. Συνεχίζοντας, όταν ένα κράτος καταδικάζεται στην ύφεση και στην ανεργία, με αποτέλεσμα να αδυνατούν οι Πολίτες του να ανταπεξέλθουν με τις υποχρεώσεις τους, ενώ την ίδια στιγμή οι ποινές για τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους επιβαρύνονται αφενός μεν με τοκογλυφικούς τόκους (