IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Αν τα Βαλκάνια έχουν χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως η «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», τότε το Κόσοβο θα μπορούσε επίσης να χαρακτηριστεί ως η «πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων». Όσοι θυμούνται την πρόσφατη ιστορία των λεγόμενων «πολέμων της γιουγκοσλαβικής διαδοχής» της δεκαετίας του 1990, γνωρίζουν καλά πως η αφορμή που τους πυροδότησε ήταν το Κόσοβο και η σύγκρουση του αλβανικού εθνικισμού με τον σέρβικο, η οποία κλιμακωνόταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Το 1989 η Σερβία του Μιλόσεβιτς, που είχε προσχωρήσει στην ιδεολογία του μεγαλοσερβικού εθνικισμού αποφάσισε να καταργήσει την αυτονομία του Κοσόβου, με πρόσχημα την προστασία των δικαιωμάτων της σερβικής μειονότητας (210.000 εκείνη την εποχή) καθώς και των σερβο-ορθόδοξων μοναστηριών, από την απειλή της αλβανικής πλειοψηφίας (85% των κατοίκων) των Κοσοβάρων, που διεκδικούσε αρχικά καθεστώς «7ης δημοκρατίας» στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας και αργότερα ένα ανεξάρτητο αλβανοκοσοβαρικό κράτος. Είναι γνωστό επίσης πως

Ο αλυτρωτισμός είναι ένας πόλεμος με άλλα μέσα. Και μέσα στα Σκόπια έχει δύο όψεις όπως ο Ιανός, ο ρωμαϊκός θεός του πολέμου. Η μία όψη του είναι οι Αλβανοί. Την είδαμε. Η άλλη όψη του είναι οι Βούλγαροι. Παρουσιάζεται παρακάτω. Η Βουλγαρία θεωρεί ανέκαθεν αδελφό της το γειτονικό της νεοπαγές κράτος των Σκοπίων. Το αναγνώρισε αμέσως με την ψευδωνυμία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά δεν αναγνωρίζει «μακεδονικό έθνος» ούτε «μακεδονική γλώσσα» διότι θεωρεί ότι αποτελούν στοιχεία του βουλγαρικού έθνους. Βούλγαροι Μακεδόνες του Πιρίν είναι ο έως το 2016 πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβλιένεφ, ο σημερινός πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ και ο προκάτοχός του Σεργκέι Στανίσεφ. Επίσημες δηλώσεις αποτυπώνουν τη σταθερή αυτή θέση της Βουλγαρίας. •6.9.2012 Νικολάι Μλαντένοφ, υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας: «Αυτό που βλέπουμε στη Μακεδονία είναι μια ιδεολογική ερμηνεία της Ιστορίας και μια προσπάθεια να δημιουργήσει μια ταυτότητα εις βάρος της Βουλγαρίας. Αυτό δεν θα μπορούσε να

Ξαφνικά έξι μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην Αθήνα, έκπληκτοι όλοι άρχισαν να ενοχλούνται και δυσανασχετούν με τις δηλώσεις Ζάεφ και μελετούν συμπληρωματικές διευκρινήσεις και διασφαλίσεις γι΄αυτήν, που μέχρι χθες εκθείαζαν ως ιστορική συμφωνία που «έδινε τέλος στους Αλυτρωτισμούς...». Είναι προφανές ότι εάν ίσχυαν όλα όσα ειπώθηκαν από την κυβέρνηση από τον περασμένο Ιούνιο για την Συμφωνία, δεν θα υπήρχε λόγος ανησυχίας για οποιαδήποτε δήλωση ή αυθαίρετη ερμηνεία του κ. Ζάεφ ούτε φυσικά θα χρειάζονταν οι αλχημείες για υποτιθέμενες νέες γραπτές διευκρινήσεις, που εξάλλου όπως θα δούμε ελάχιστη συμβατική αξία έχουν. Η αλήθεια για την Συμφωνία των Πρεσπών, είναι ότι επρόκειτο για ένα κείμενο που διαμορφώθηκε στην βάση του στόχου της Αθήνας να κλείσει το θέμα και με προσχηματικό τρόπο να καλύψει την βασική επιδίωξη της Ελλάδας: τον αποκλεισμό δια παντός, κάθε είδους αλυτρωτισμού και τερματισμό του «Μακεδονισμού». Που βασικό όχημα έχει το όνομα του κ

1. 'Οταν οι βυζαντινοί άρχισαν να δέχονται ότι είναι και έλληνες είχαν ήδη περάσει οι σταυροφορίες.Εξάλλου ονόμαζαν τους εαυτούς των ρωμαίους, και ρωμαίοι ήταν πολιτικός όρος, όχι εθνωτικός, σημαίνοντας ποικίλους κατοίκους του γκουβέρνου που είχαν την ιδιότητα του ρωμαίου πολίτη.Ρωμαίοι λοιπόν=χριστιανοί κληρονόμοι της ρωμαϊκής αρχής με πολλούς αστερίσκους.  2. Οι βάρβαροι που κατέκτησαν τη Ρώμη και ο Παπας, ήταν βάρβαροι και το θρήσκευμά τους ήταν το λατινικόν-αυτό που λέμε σήμερα καθολικισμό.Αυτοί δεν είχαν κανένα δικαίωμα να λέγονται Ρωμαίοι.Αφού η Ρώμη υποταχτηκε σε άλλους λαούς,οι Λατίνοι έβγαλαν μόνοι τους τα διάσημα της ρωμαϊκότητας.Επιπλέον, έγινε και ένα σχίσμα,επειδή στους ορθοδόξους,δεν ήταν αρεστή η χρήση των πρωτείων του Πάπα από τους αλλόσαυρους, δηλαδή τους Φράγκους και τους επίλοιπους.  3. 'Οσο οι καθ΄ημάς Ρωμαίοι είχαν δύναμη, στρατιωτική και διπλωματική, έκαναν ό,τι ήταν δυνατό γιά να φράξουν τις δυτικές επιρροές.Πήραν το Ιλλυρικό από τον Πάπα.Δη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Το διπλό «χτύπημα» Ζάεφ και Καμμένου. (2) Eλληνική εξωτερική πολιτική και το σύνδρομο του «καλού παιδιού».   (3) Στα «βράχια» οδηγείται η Συμφωνία των Πρεσπών,  «καίγονται» οι ιδέες για... Πρωτόκολλα.   (4) «Μακεδονία του Αιγαίου»:  Η ιστορία  των αλυτρωτικών διεκδικήσεων  και γιατί ο Ζάεφ ανακινεί το θέμα. Ακόμη και αν ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ ενίοτε υιοθετεί ακραίες απόψεις χάριν της εξασφάλισης της πλειοψηφίας των 2/3, ώστε να υλοποιήσει τη συνταγματική αναθεώρηση, αυτή η ανάγκη του καταδεικνύει πως ο σλαβομακεδονικός εθνικισμός όχι μόνο δεν έχει κοπάσει, αλλά και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ατζέντα στο εσωτερικό της γείτονος.     Το πείραμα των Πρεσπών. O πρωθυπουργός της FYROM προβαίνει σε αναφορές που κινούνται εκτός του πνεύματος της Συμφωνίας των Πρεσπών, προκαλώντας το αίσθημα των Ελλήνων. Το κρίσιμο ζήτημα είναι, εφόσον συνειδητά παρρεκλίνει του γράμματος των Πρεσπών, αν μας προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει. Αλλωστε, εί