IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η βιοπολιτική του μέλλοντός μας (I)   Στο προηγούμενο άρθρο μας επιχειρήσαμε μια πρώτη διερεύνηση της πολλαπλά επιβεβαιωμένης υποψίας ότι ο πλανήτης Γη και οι έμβιοι κάτοικοί του έχουν εισέλθει -πιθανότατα ανεπιστρεπτί- στη «νέα γεωλογική εποχή του ανθρώπου», την οποία ολοένα και περισσότεροι ειδικοί αποκαλούν... Ανθρωπόκαινο (Anthropocene). Ενας γεωλογικός-βιολογικός όρος που περιγράφει το πώς η κυριαρχία του είδους μας ανατρέπει τις ισορροπίες του συστήματος Γη, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωση πολλών ζωικών ειδών, του ανθρώπου μη εξαιρουμένου. Εστιάζοντας το ενδιαφέρον μας αποκλειστικά στο παρόν, στον αδυσώπητο κοινωνικό και προσωπικό αγώνα για επιβίωση, αφήνουμε τη διαχείριση και κυρίως τον σχεδιασμό του μέλλοντός μας σε αδιαφανή κέντρα βιοεξουσίας, τα οποία, κατά κανόνα, δεν αποφασίζουν με αυστηρά επιστημονικά ή έστω φιλάνθρωπα κριτήρια, αλλά με γνώμονα αποκλειστικά τη διατήρηση και την επέκταση, πάση θυσία, της κυριαρχίας τους. Ποιες θα είναι οι άμ

  Αν όλες οι τρομοκρατικές ενέργειες εκμεταλ­λεύονται τον φαύλο κύκλο βίας-φόβου για να δημιουργούν κοινωνικό πανικό, τότε η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε όλες τις επι μέρους πτυχές ενός τόσο σύνθετου ζητήματος Με αφορμή τις πρόσφατες πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και την τρομοφοβική διαχείρισή τους από τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις και τα διεθνή ΜΜΕ, είναι σήμερα επιτακτική η ανάγκη να διερευνηθεί το επιστημολογικό καθεστώς των ιδεών-εννοιών που χρησιμοποιούμε για να ερμηνεύσουμε τέτοια ευρείας κλίμακας τρομοκρατικά φαινόμενα. Η φαινομενικά ανορθολογική «βία» των τρομοκρατικών χτυπημάτων αποτελεί άραγε διαχρονικό και υπεριστορικό φαινόμενο; Μήπως, όπως ισχυρίζονται ορισμένες επιστημονικοφανείς αναλύσεις, πηγάζει από ένα ασαφώς προσδιορισμένο «ένστικτο» επιθετικότητας που βρίσκεται εγγεγραμμένο στα γονίδιά μας ή σε ειδικές εγκεφαλικές δομές που ευθύνονται τελικά για την επιθετική ή τη φοβική συμπεριφορά μας; Στο ση

 Η βιοτεχνολογία έχει ήδη δρομολογήσει όχι μόνο τη δημιουργία διαγονιδιακών οργανισμών και αφύσικων χιμαιρικών πλασμάτων, αλλά και τη βιοϊατρική δυνατότητα της ακριβούς διάγνωσης Στο προηγούμενο άρθρο μας αρχίσαμε να διερευνούμε τις αδιαφανείς και ανθρωποκτονικές στρατηγικές της νέας παγκόσμιας βιοπολιτικής. Ενόψει, μάλιστα, των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, παρουσιάσαμε τις εξελίξεις στη  «νευροπολιτική» και τη «νευροοικονομία»   («Εφ.Συν.», 05-09-15). Πρόκειται για δύο πρόσφατες εφαρμογές της επιστήμης και τεχνολογίας του εγκεφάλου οι οποίες, εάν εφαρμοστούν μαζικά και με επιτυχία, θα οδηγήσουν στην οριστική εγκατάλειψη των νεωτερικών ιδεών περί δημοκρατίας και ατομικής ή πολιτικής ελευθερίας, πολιτικών και πολιτισμικών αξιών που, μολονότι απαξιώνονται συστηματικά από τη μετανεωτερική ιδεολογία, εξακολουθούν να επιβιώνουν και να αντιστέκονται στις επιθέσεις πραγματισμού που δέχονται από την αναδυόμενη ολοκληρωτική βιοεξουσία. Ολοένα και πιο συχνά διαβάζουμε ότ