IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Aθηναϊκή Δημοκρατία:Εκκλησία του Δήμου Οι υπηρέτες της δημοκρατίας. Θανάσης Γιαλκέτσης   Εκτός από το να θέλει και να ξέρει να υπηρετεί, όποιος έχει το χρέος και την τιμή της διοίκησης οφείλει να καταπολεμά τη ματαιοδοξία, που τον οδηγεί να αποζητάει τη φήμη. Άρθρο του Μαουρίτσιο Βίρολι που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Il Fatto Quotidiano. Μόνον το ηθικά ελεύθερο πρόσωπο, δηλαδή το πρόσωπο που έχει συναίσθηση του χρέους, μπορεί να υπηρετήσει καλά τη δημοκρατία. Οποιος δεν έχει συναίσθηση του χρέους είναι ένα ασήμαντο ή ένα δουλοπρεπές πρόσωπο. Τα ασήμαντα πρόσωπα μπορούν να υπακούνε με ζήλο και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Επειδή δεν έχουν βαθιές πεποιθήσεις, είναι ωστόσο διαθέσιμα να υπηρετούν οποιοδήποτε καθεστώς· λίγη σημασία έχει αν είναι το Τρίτο Ράιχ ή η ελεύθερη δημοκρατία. Τα δουλοπρεπή πρόσωπα μπορούν να υπηρετούν καλά έναν άνθρωπο ή μερικούς ανθρώπους, αλλά όχι ένα ιδεώδες και ακόμα λιγότερο τη δημοκρατία. Δεν έχουν τον δ

 Η αναζήτηση του Πολίτη. Πόλις, Πολίτης, Πολιτική, Πολιτεία, Πολιτισμός. *Στις επερχόμενες εκλογές, όπως σε όλες τις εκλογές, όλοι επικαλούνται την ωριμότητα του Πολίτη και υπενθυμίζουν την υποχρέωσή του να ασκήσει το μέγιστο και αυτονόητο Πολιτικό του δικαίωμα. Το δικαίωμα της Ψήφου. Κι αυτό γιατί σε μία δημοκρατική Πολιτεία ο Πολίτης θεωρείται το κύτταρο του Πολιτεύματος, αφού οι Πόλεις είναι οργανωμένες πάνω στις ανάγκες και στην ελεύθερη βούληση των Πολιτών, κατά το « Άνδρες γαρ Πόλις…». Εξάλλου αυτό επιτάσσει και ο Πολιτικός Πολιτισμός. **Πόλις, Πολίτης, Πολιτεία, Πολίτευμα, Πολιτική, Πολιτισμός: Μία οικογένεια λέξεων που αλληλονοηματοδοτούνται, αλληλοτροφοδοτούνται και συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο επωάζεται και ανθοφορεί η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α. ***Το άρθρο που ακολουθεί συνιστά μία άλλη προσέγγιση του χθεσινού θέματος στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. “Ταύτα μεν δη ωμολόγηται, ω Γλαύκων, τη μελλούση άκρως οικείν πόλει…βασιλέας δε

  Πουθενά στήν Δύση καί στόν κόσμο δέν παράγεται σήμερα μία, ἔστω, νέα ἰδέα. Ἐν ὄψει τοῦ ἀρρήτου παραδόξου πού παρουσίασε στόν ἑλληνικό λαό τό ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων βουλευτικῶν ἐκλογῶν –τοῦ παραδόξου χαρακτῆρα τοῦ γεγονότος ἔτι περαιτέρω πολλαπλασιαζομένου ἀπό τήν ἐκ τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ προέλευση τῶν ἀνεξήγητων ἀποτελεσμάτων–, πολλοί ἀνατρέχουμε στίς αἰτίες καί τούς παράγοντες διαμορφώσεως τῶν συλλογικῶν ἀποφάσεων. Ἕνας ἀπό τούς πλέον προβεβλημένους στήν ἐποχή μας εἶναι αὐτός τῶν περιβόητων «διανοουμένων»: ἐκεῖνοι εἶναι πού, ἐφοδιασμένοι μέ τίς γνώσεις τους, μέ τά «φῶτα τῆς ἐπιστήμης», θά παρέμβουν στίς κρίσιμες στιγμές προκειμένου νά καθοδηγήσουν τόν λαό. Ἤ καί νά προστρέξουν τῶν ἐξελίξεων, νά ἡγηθοῦν τῆς διαμαρτυρίας. Ἀπό κοντά τους οἱ «καλλιτέχνες» εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τήν ἔμπνευσή τους θεωροῦνται σήμερα ὡς ἑρμηνευτές αὐθεντικοί τῆς ἐθνικῆς ζωῆς μας, πρῶτοι ἐκφραστές τῆς ἀγανάκτησης. Αὐτούς τούς δύο πόλους τῆς σύγχρονης πνευματικῆς ζωῆς, ἔτσι, ἀναζητήσαμε στήν ἑπόμενη ἡμέρα τῶν π

ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ. Υπάρχει μια σειρά διακυβευμάτων και σε αυτές τις εκλογές οι οποίες, όπως όλες, χαρακτηρίζονται κρίσιμες. Κρίσιμες είναι, πάντα, οι εκλογές σε μια κοινωνία η οποία δεν έχει λύσει στοιχειώδη ζητήματα της ύπαρξής της και κάθε φορά ελπίζει πως η επόμενη ημέρα θα είναι καλύτερη. Κρίσιμες είναι, επίσης, οι εκλογές στις οποίες η πολιτική τάξη επιζητεί με πάθος την εξουσία όχι για να διαχειριστεί, αγαθώ τω τρόπω, τα κοινά αλλά διότι ευελπιστεί ότι με την νομή της θα πλουτίσει, θα αποκτήσει δόξα και θα αναπαράγει τα εξουσιαστικά της σύνδρομα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο στην Ελλάδα υπάρχει, ακόμη, ένταση και πάθος από τους διεκδικητές της εξουσίας. Και τους κομματικούς ακολούθους τους. Για λόγους, επίσης, ακατανόητους η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να αναπαράγει διχαστικά διλήμματα που έχουν τις ρίζες τους στο 1916 και εκφράστηκαν, κατά καιρούς, από διάφορους πολιτικούς ως σήμερα. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια μίμησης και οικειοποίησης

  Debate: Οι ερωτήσεις που δεν έγιναν. Την εβδομάδα που μας πέρασε δύο γεγονότα ξεχώρισαν. Η ανοιχτή επιστολή του πρώην Υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου και το περιλάλητο debate. Πολλές φορές, από τούτη τη φιλόξενη στήλη, αμφισβητήσαμε το κυρίαρχο κυβερνητικό αφήγημα περί «εύρωστης εθνικής οικονομίας». Τόσο η επαγγελματική μας ενασχόληση (πρωτίστως δίκαιο επιχειρήσεων) όσο και η παρατηρητικότητα του απλού πολίτη (δεκάδες κενά καταστήματα υπάρχουν ακόμη και σήμερα στους πιο κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας) δεν μας έδιναν αφορμή για εφησυχασμό. Τουναντίον. Την εβδομάδα που μας πέρασε δύο γεγονότα ξεχώρισαν που θα μπορούσαν να μας κάνουν σοφότερους. Η ανοιχτή επιστολή – απευθυνόμενη στα τρία μεγαλύτερα κόμματα - του πρώην Υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου και το περιλάλητο debate. Οι αιτιάσεις του πρώτου έχουν πολλαπλή αξία. Πρώτον, διότι θεωρείται από τους πλέον επιτυχημένους «τιμονιέρηδες» του υπουργείου οικονομικών και δεύτερον διότι σή