IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ποιος θα πληρώσει τα αναδρομικά; Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα αναδρομικά των συνταξιούχων επανέφερε για πολλοστή φορά στο προσκήνιο το ίδιο ερώτημα: Είναι δυνατό να λαμβάνονται αλλεπάλληλες αποφάσεις τα τελευταία χρόνια στο όνομα της Δικαιοσύνης που διευρύνουν την κοινωνική ανισότητα και το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων; Ενώ στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, με αποκορύφωμα την πανδημία που απειλεί να επανέλθει, ο ιδιωτικός τομέας λιμοκτονεί και η νεολαία μεταναστεύει, μπορούν να δικαιώνονται οι συνταξιούχοι που έχουν ένα σταθερό εισόδημα και μπορούν να βιοπορίζονται στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα; Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ενώ στη διάρκεια των τελευταίων μηνών της πανδημίας οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα, οι μικρομαγαζάτορες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν περιέλθει σε απόγνωση, οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι διατήρησαν στο ακέραιο το εισόδημά τους. Και μη φανταστείτε ότι τα αναδρομικά αφορούν το

Αφύπνιση και μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης.   Εχουν περάσει 26 μήνες από τον Μάιο 2018, όταν το αμερικανικό QMC έφερε στο φως το σκάνδαλο Folli Follie. Τα ευρήματα των ελεγκτών της Alvarez & Marsal προκάλεσαν σεισμικές δονήσεις πολύ πέραν της Ελλάδας, όλοι έτριβαν τα μάτια τους από την έκταση της λεηλασίας και τον τρόπο με τον οποίο γινόταν, κάτω από τη μύτη όλων των εμπλεκομένων αρχών. Πέρασαν και σχεδόν 18 μήνες αφότου ασκήθηκε η πρώτη ποινική δίωξη, μετά την πρώτη έρευνα που έκανε ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης. Κι όμως, για ένα σκαστό σκάνδαλο που δυσφημίζει την Ελλάδα και την ελληνική επιχειρηματικότητα διεθνώς, οι κατηγορούμενοι δεν κλήθηκαν σε απολογία παρά μόλις την περασμένη Τρίτη. Θα απολογηθούν στις 4 Σεπτεμβρίου – 28 μήνες μετά. Η καθυστέρηση είχε συνοδεία. Οι βασικοί κατηγορούμενοι, κινούμενοι με την άνεση που προσφέρουν τα λάφυρα μιας μεγάλης λεηλασίας, μπορούσαν ανεμπόδιστα να υπονομεύουν τις προσπάθειες διάσωσης της εναπομείνασας εταιρείας, να απειλούν

   Η αρνησιδικία και τα ευτράπελα της δικαιοσύνης. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Τάκης Πικραμμένος με την πείρα του σαν παλιός δικαστής  και  επίτιμος πρόεδρος του ΣτΕ σε χειμαρρώδη συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα εξέθεσε τα προβλήματα της Δικαιοσύνης και πρόβαλε κάποιες σκέψεις του για την επίλυσή τους, που είναι μεν αξιόλογες, αλλά δεν μπορούν να εφαρμοσθούν άμεσα, γιατί απαιτείται προς τούτο συνταγματική αναθεώρηση, που μόνο μετά από μία δεκαετία  μπορεί να γίνει. Φυσικά οι απόψεις του  προκάλεσαν θύελλα  αντιδράσεων και διαμαρτυριών  κυρίως εκ μέρους των δικαστικών συνδικαλιστικών  ενώσεων, που έσπευσαν με ανακοινώσεις τους να αποδοκιμάσουν οτιδήποτε μπορεί και σε μακρινό μέλλον να αμφισβητήσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και προνόμια. Είναι βέβαιο ότι, όταν φθάσει η ώρα της υλοποίησης οποιασδήποτε προτάσεως βελτιώσεως της λειτουργίας της δικαιοσύνης, που μπορεί να θίγει κεκτημένα δικαιώματα ή πρακτικές  θα δούμε τους δικαστές με τήβεννο στους δ

 Άρθρο 332 - Κώδικας Ποινικής Δικονομίας (Νόμος 4620/2019)  - Συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών. ''Αν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας στο ακροατήριο οι δικαστικοί λειτουργοί δεν μεταχειρίζονται τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δίκη κατά τρόπο αμερόληπτο, ευπρεπή, απαθή και ψύχραιμο, διαπράττουν βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα.'' Η αυτοαναίρεση της Δικαιοσύνης. Ασφαλώς και στη χώρα μας υπάρχουν δικαστές -όχι απλώς επαρκείς, νουνεχείς και ευσυνείδητοι, αλλά- αναμφιβόλως «μεγάλοι». Κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται σήμερα -ή βρέθηκαν παλαιότερα- στις κορυφές της δικαστικής ιεραρχίας, ορισμένοι δε εξ αυτών με τιμούν με την πολύτιμη φιλία τους. (Πολύτιμη όχι μόνο γιατί είναι σημαντικοί δικαστές, αλλά πρωτίστως γιατί είναι σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι. Δεν γνωρίζω, για παράδειγμα, πολλούς πανεπιστημιακούς καθηγητές της γενικής παιδείας και του πνευματικού μεγέθους του σημερινού προέδρου του ΣτΕ μας…) Ωστόσο… Τα πολυθρύλητα περί αγνής, ανεξάρτητης

Κάποτε η Δικαιοσύνη στην κοινωνική συνείδηση εθεωρείτο φραγμός στην κοινωνική αυθαιρεσία, φραγγέλιο τιμωρητικό για την κοινωνική αμαρτία, φρουρός που προστάτευε την υγιή κοινωνία. Σήμερα από πολλούς γίνεται η ίδια αντιληπτή ως κοινωνικό καρκίνωμα, πηγή αυθαιρεσιών, αμαρτιών, ατασθαλιών. Όσα αποκαλύπτονται τον τελευταίο καιρό, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, είναι δραματικά εύγλωττα, κραυγαλέα εκκωφαντικά: ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, αντί να συνεργάζονται στην πάταξη της διαφθοράς, αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοεξευτελίζονται, δικαστές παίζουν ασύστολα πολιτικά παιχνίδια στιγμές πολιτικά όχι ουδέτερες, χυδαίοι πολιτικοί συναλλάσσονται και ποδηγετούν –ή, πάντως, το επιχειρούν ανενδοίαστα- επίορκους ή επιρρεπείς σε αυτό φρουρούς της έννομης τάξης κοκ. Και καμία σοβαρή θεσμική πρόταση δεν κατατίθεται από πολιτικά υποκείμενα και άλλους θεσμικούς φορείς για εκρίζωση των δικαστικών παθογενειών που έχουν τέσσερις κατά βάση πηγές ή μορφές εκδήλωσης: α) Την ώσμωση της πολιτικής μ

  Αποκατάσταση των τοίχων του ιστορικού κτιρίου του σχολείου  μετά τον βανδαλισμό του από τους μαθητές.   Τον Σεπτέμβριο του 2017, πέντε έφηβοι 16 και 17 ετών από την αμερικανική πόλη Ασμπουρν στη Βιρτζίνια κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Είχαν ομολογήσει ότι αυτοί κηλίδωσαν με σπρέι τον τοίχο ενός ιστορικού κτίσματος του 1887, το οποίο μέχρι το 1958 λειτούργησε ως σχολείο εγχρώμων την εποχή του φυλετικού διαχωρισμού στις ΗΠΑ. Παρόλο που τρεις από αυτούς ανήκαν σε φυλετικές μειονότητες, ζωγράφισαν ναζιστικά σύμβολα και αντισημιτικά συνθήματα. «Κάποια γκράφιτι ήταν ρατσιστικά», είχε πει η εισαγγελέας της περιοχής, Alejandra Rueda. «Είχαν ζωγραφίσει σβάστικες και φράσεις όπως “Λευκή δύναμη” και “Μαύρη δύναμη”, αλλά επίσης υπήρχαν ζωγραφιές από δεινόσαυρους, γυναικεία στήθη και ανδρικά μόρια. Σκέφθηκα ότι αυτό δεν ήταν έργο της Κου Κλουξ Κλαν με σκοπό τον εκφοβισμό μειονοτήτων, αλλά έμοιαζε με δουλειά ανόητων εφήβων». Γι’ αυτό και στην ακροαματική διαδικασία πρότεινε