IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Περί δικαιοσύνης ξανά και ξανά. Κατά τις θερινές διακοπές ένα κυβερνητικό στέλεχος, από τα εκ του δικαστικού σώματος προερχόμενα, μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει ποιον συνάδελφό του είχα υπόψη μου όταν έγραφα τον Δικαστή. (Για κάποιον λόγο σε μένα ανεξήγητο, οι δικαστές που διαβάζουν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αδυνατούν να πιστέψουν, όπως είναι η αλήθεια, πως ο ήρωάς του είναι φανταστικό πρόσωπο, προϊόν σύνθεσης ιδεοτυπικών χαρακτηριστικών). Με το θάρρος της παλιάς γνωριμίας πείραξα τον δικαστικό λειτουργό-κυβερνητικό παράγοντα, λέγοντάς του πως ρητορική κριτική για τις δυσλειτουργίες της δικαιοσύνης δικαιούνται να κάνουν οι πολίτες, οι κυβερνητικοί όμως οφείλουν να δρουν διορθωτικά. Με διαβεβαίωσε, λοιπόν, πως είχε έτοιμο νομοσχέδιο, ήδη συζητημένο με τον πρωθυπουργό, με ριζοσπαστικές και λυσιτελείς τομές, ικανές να εκριζώσουν τις σημαντικότερες παθογένειες των δικαιοδοτικών μηχανισμών της χώρας, το οποίο θα κατατίθετο στη Βουλή αμέσως μετά τις διακοπές. Βλέπον

Εκτός των «περήφανων γηρατειών» υπάρχουν  οι άνεργοι,  παλιοί και νέοι. Ολεθρος! Σύμφωνα  με τον Παγκόσμιο Οργανισμό  Τουρισμού, ως τον Μάιο χάθηκαν παγκοσμίως 320 δις δολάρια, και μπορεί να υπερβούν τα 400. Οι θέσεις εργαζομένων που εξαρτώνται από τον τουρισμό και θα χαθούν υπερβαίνουν τα 100 εκατομμύρια και μπορεί να φτάσουν ως τα 120 εκ. εφόσον δεν έχουμε νέο τρομακτικό κύμα.     Στην Ελλάδα δεν χρειαζόμαστε μετρήσεις.Το μαρτυρούν τα έρημα καλντερίμια πολλών νησιών, οι άδειες παραλίες, η αναδουλειά στις ταβέρνες, τα κλειστά ξενοδοχεία που μοιάζουν κουφάρια,ενώ και όσα είναι ανοιχτά υπολειτουργούν ή έχουν ρίξει δραματικά τις τιμές για να προσελκύσουν. Ενας κόσμος ήδη αναλογίζεται με τρόμο τον χειμώνα που έρχεται και θα είναι πιο σκοτεινός στη ζωή του. Φανταζόμαστε ότι η κυβέρνηση θα τα έχει συνυπολογίσει και θα έχει εντοπίσει τους κωδικούς από τους οποίους θα αντλήσει πόρους για να καλύψει τις διαφαινόμενες τραγικές ανάγκες που έρχονται  με μορφή θεομηνίας.  Ω

Αφύπνιση και μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης.   Εχουν περάσει 26 μήνες από τον Μάιο 2018, όταν το αμερικανικό QMC έφερε στο φως το σκάνδαλο Folli Follie. Τα ευρήματα των ελεγκτών της Alvarez & Marsal προκάλεσαν σεισμικές δονήσεις πολύ πέραν της Ελλάδας, όλοι έτριβαν τα μάτια τους από την έκταση της λεηλασίας και τον τρόπο με τον οποίο γινόταν, κάτω από τη μύτη όλων των εμπλεκομένων αρχών. Πέρασαν και σχεδόν 18 μήνες αφότου ασκήθηκε η πρώτη ποινική δίωξη, μετά την πρώτη έρευνα που έκανε ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης. Κι όμως, για ένα σκαστό σκάνδαλο που δυσφημίζει την Ελλάδα και την ελληνική επιχειρηματικότητα διεθνώς, οι κατηγορούμενοι δεν κλήθηκαν σε απολογία παρά μόλις την περασμένη Τρίτη. Θα απολογηθούν στις 4 Σεπτεμβρίου – 28 μήνες μετά. Η καθυστέρηση είχε συνοδεία. Οι βασικοί κατηγορούμενοι, κινούμενοι με την άνεση που προσφέρουν τα λάφυρα μιας μεγάλης λεηλασίας, μπορούσαν ανεμπόδιστα να υπονομεύουν τις προσπάθειες διάσωσης της εναπομείνασας εταιρείας, να απειλούν

   Η αρνησιδικία και τα ευτράπελα της δικαιοσύνης. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Τάκης Πικραμμένος με την πείρα του σαν παλιός δικαστής  και  επίτιμος πρόεδρος του ΣτΕ σε χειμαρρώδη συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα εξέθεσε τα προβλήματα της Δικαιοσύνης και πρόβαλε κάποιες σκέψεις του για την επίλυσή τους, που είναι μεν αξιόλογες, αλλά δεν μπορούν να εφαρμοσθούν άμεσα, γιατί απαιτείται προς τούτο συνταγματική αναθεώρηση, που μόνο μετά από μία δεκαετία  μπορεί να γίνει. Φυσικά οι απόψεις του  προκάλεσαν θύελλα  αντιδράσεων και διαμαρτυριών  κυρίως εκ μέρους των δικαστικών συνδικαλιστικών  ενώσεων, που έσπευσαν με ανακοινώσεις τους να αποδοκιμάσουν οτιδήποτε μπορεί και σε μακρινό μέλλον να αμφισβητήσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και προνόμια. Είναι βέβαιο ότι, όταν φθάσει η ώρα της υλοποίησης οποιασδήποτε προτάσεως βελτιώσεως της λειτουργίας της δικαιοσύνης, που μπορεί να θίγει κεκτημένα δικαιώματα ή πρακτικές  θα δούμε τους δικαστές με τήβεννο στους δ

 Άρθρο 332 - Κώδικας Ποινικής Δικονομίας (Νόμος 4620/2019)  - Συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών. ''Αν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας στο ακροατήριο οι δικαστικοί λειτουργοί δεν μεταχειρίζονται τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δίκη κατά τρόπο αμερόληπτο, ευπρεπή, απαθή και ψύχραιμο, διαπράττουν βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα.'' Η αυτοαναίρεση της Δικαιοσύνης. Ασφαλώς και στη χώρα μας υπάρχουν δικαστές -όχι απλώς επαρκείς, νουνεχείς και ευσυνείδητοι, αλλά- αναμφιβόλως «μεγάλοι». Κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται σήμερα -ή βρέθηκαν παλαιότερα- στις κορυφές της δικαστικής ιεραρχίας, ορισμένοι δε εξ αυτών με τιμούν με την πολύτιμη φιλία τους. (Πολύτιμη όχι μόνο γιατί είναι σημαντικοί δικαστές, αλλά πρωτίστως γιατί είναι σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι. Δεν γνωρίζω, για παράδειγμα, πολλούς πανεπιστημιακούς καθηγητές της γενικής παιδείας και του πνευματικού μεγέθους του σημερινού προέδρου του ΣτΕ μας…) Ωστόσο… Τα πολυθρύλητα περί αγνής, ανεξάρτητης

 O Franz Kafka (3/7/1883 - 3/6/1924) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα.    Από τη «Δίκη» του Κάφκα στο σήμερα.  Η «Δίκη» του Κάφκα είναι ίσως το βαθύτερο πολιτικό μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνικής παραγωγής. Ο Κ. κατηγορείται τελείως παράλογα από τους ανθρώπους του κράτους για ένα αδίκημα που δεν διευκρινίζεται ποτέ. Άνθρωποι της αστυνομίας εισβάλλουν στο σπίτι του, τον απειλούν, τον αναστατώνουν, τον οδηγούν στο τμήμα και τελικά του ανακοινώνουν ότι θα δικαστεί κι ότι πρέπει να βρει έναν καλό δικηγόρο. Ο Κ. εντελώς ανίσχυρος μπροστά στον ακατανόητο κυκεώνα απευθύνεται σ’ έναν καταξιωμένο δικηγόρο. Προσπαθεί να μάθει για τι πράγμα κατηγορείται. Ο δικηγόρος αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει το κουβάρι, προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες, αλλά τελικά αδυνατεί να βοηθήσει τον Κ. Βρισκόμαστε μπροστά στον σκοτεινό, καφκικό κόσμο του παραλόγου, όπου όλα κιν

Κάποτε η Δικαιοσύνη στην κοινωνική συνείδηση εθεωρείτο φραγμός στην κοινωνική αυθαιρεσία, φραγγέλιο τιμωρητικό για την κοινωνική αμαρτία, φρουρός που προστάτευε την υγιή κοινωνία. Σήμερα από πολλούς γίνεται η ίδια αντιληπτή ως κοινωνικό καρκίνωμα, πηγή αυθαιρεσιών, αμαρτιών, ατασθαλιών. Όσα αποκαλύπτονται τον τελευταίο καιρό, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, είναι δραματικά εύγλωττα, κραυγαλέα εκκωφαντικά: ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, αντί να συνεργάζονται στην πάταξη της διαφθοράς, αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοεξευτελίζονται, δικαστές παίζουν ασύστολα πολιτικά παιχνίδια στιγμές πολιτικά όχι ουδέτερες, χυδαίοι πολιτικοί συναλλάσσονται και ποδηγετούν –ή, πάντως, το επιχειρούν ανενδοίαστα- επίορκους ή επιρρεπείς σε αυτό φρουρούς της έννομης τάξης κοκ. Και καμία σοβαρή θεσμική πρόταση δεν κατατίθεται από πολιτικά υποκείμενα και άλλους θεσμικούς φορείς για εκρίζωση των δικαστικών παθογενειών που έχουν τέσσερις κατά βάση πηγές ή μορφές εκδήλωσης: α) Την ώσμωση της πολιτικής μ