IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Αν υπήρχε Εκκλησία, στη θέση της «επικρατούσης εν Ελλάδι θρησκείας», το αναγκαίο κλείσιμο των ναών για την απειλή του κορωνοϊού θα ήταν πένθος τίμιο, συνεπές, ανυπόκριτη αγάπη που μοιράζεται (κοινωνεί) με όλους το μαρτύριο του πανικού και τον σταυρό της ασφυξίας.    Η Ελλάδα της Γιορτής.    Την ως τώρα ιστορία της ανθρωπότητας τη χωρίζουμε οι άνθρωποι σε δυο περιόδους: στην προ Χριστού (π.Χ.) και στη μετά Χριστόν (μ.Χ.). Η διαίρεση αυτή δεν είναι σχήμα που το επέλεξαν οι λαοί της υδρογείου με κοινή συμφωνία – μόνο μια μειονότητα καταλαβαίνει ποιαν ιστορική λογική απηχεί μια τέτοια διαίρεση. Παγκοσμιοποιήθηκε η συγκεκριμένη περιοδολόγηση – χρονολόγηση μάλλον για λόγους χρηστικούς. Πρέπει να συνέδραμε και το γεγονός ότι τη γέννησαν και την εφάρμοσαν λαοί μπροστάρηδες στον πολιτισμό για πολλούς αιώνες, λαοί που επηρέαζαν την πορεία της σύνολης ανθρωπότητας. Η αίσθηση του «ιερού» και η έννοια του «θείου» ήταν αυτονόητα δεδομένες και λειτουργικά αφομοιωμένες στις ανθρώπινες κοινωνίες πριν

  ''  (...) Η ηγεσία της εκκλησίας, οι επίσκοποι, μην μπορώντας να καθοδηγήσουν και ακόμα περισσότερο αυτολογοκρινόμενοι μπροστά στον φόβο των φανατικών ζηλωτών και ορισμένες φορές πρωτοστατώντας φάνηκε ότι λειτουργούν αμυντικά. Δεν είδαμε νηφαλιότητα και κατανόηση του γεγονότος της πανδημίας. Έτσι οι άσπρες μπλούζες των ιατρών φανταζόμουν ότι είναι το αξιόπιστο πλέον ιερατείο. Ιερατείο μάλιστα που κατέχει το προτέρημα της γνώσης, της καρτερίας και της αποφασιστικότητας. Το ράσο έμεινε στο περιθώριο. (...)   Η  δύση  και εμείς εδώ με ποιες αξίες θα αντιμετωπίσουμε τα κρίσιμα ζητήματα που έρχονται στην επιφάνεια όταν ότι έχει μείνει από τον χριστιανισμό είναι η άρνηση των διακρίσεων αλλά στην νομικίστικη έκφραση της, ως ατομικά δικαιώματα; Η εκκλησία ως ΜΚΟ πλέον φαίνεται σαν να ωθείται να αυτοπεριοριστεί στα δικαιώματά της αφού δεν μπορεί να εμπνεύσει σε δύσκολους καιρούς . Για όσους δεν έχουμε περιπέσει σε έναν αφελή αντικληρικαλισμό είναι μια μεγάλη απογοήτευση.(...)'

Ολοκληρωτισμοί και … «ολοκληρωτισμοί»   Είναι η τέταρτη φορά που ο παιδικός φίλος π. Ιωάννης Φωτόπουλος μου κάνει την τιμή και ασχολείται μαζί μου και προσπαθεί να αναιρέσει τις θέσεις μου που κατά καιρούς γράφτηκαν με οξύτητα ίσως, αλλά με πολύ πόνο και ποιμαντική ευθύνη.  Όπως και στις άλλες επιθέσεις του, σκέφτηκα να μην απαντήσω. Είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται ούτε στο ελάχιστο ν’αλλάξει κάτι. Και από την άλλη πλευρά αρχίζει μια διελκυστίνδα απαντήσεων, ανταπαντήσεων, αναιρέσεων κ.λπ που δεν έχουν τέλος. Αποφάσισα όμως αυτή την φορά να απαντήσω σε κάποια σημεία της επιστολής του, για τους ανθρώπους με καλή πρόθεση που προβληματίζονται και σκανδαλίζονται. Ζούμε όλοι μας μια τραγική κατάσταση όλους αυτούς τους μήνες, από την εμφάνιση του COVID 19, με φοβερές επιπτώσεις οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές και το κυριότερο υγειονομικές. Άνθρωποι νοσούν, άλλοι ελαφρά, άλλοι σοβαρότερα, άλλοι κινδυνεύουν και άλλοι καταλήγουν μ’ έναν τρόπο που δεν τον εύχεσαι ούτε για τους εχθρούς σου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1)  Όχι άλλα μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα .    (2)  Μητροπολίτης  Ιλίου Αθηναγόρας: Ευκαιρία για την Εκκλησία να αποδείξει  ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. (3)  Καθηγητής Γ. Τούντας: Η Εκκλησία να ασχολείται με την ψυχή, ας αφήσει το σώμα στην επιστήμη – Ο κορονοϊός μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία . Εκκλησία και κράτος - Όπου δεν πίπτει λόγος,  πίπτει… τιμωρία.   Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, Νικόλαος επιδίδεται σε παρόμοιο ηθικό εκβιασμό, παρόμοιο με εκείνον της τότε  κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη,  όταν το ΣτΕ έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων το νόμο Παππά και τα Καλογρίτσεια βοσκοτόπια. Με... πόνο κυβερνητικής ψυχής είχε καταγγείλει ότι η απόφαση θα στείλει 15.000 παιδιά εκτός παιδικών σταθμών, αφού δεν θα κατατίθετο η δόση της τηλεοπτικής αδείας. Τώρα ο Μεσογαίας με αφορμή το πρόστιμο 1.500 ευρώ που επιβλήθηκε σε ιερέα που σήκωσε δικό του λάβαρο και λειτούργησε παρά τα μέτρα της κυβέρνησης, ειδοποιεί ότι τα πρόστιμα θα επιβαρύνουν αποκλειστικά τα φιλόπ