Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ελευθερία

Οι αρμοί της … (α)διάκριτης εξουσίας.

Εικόνα
Οι αρμοί της … (α)διάκριτης εξουσίας. Σε μια χώρα που η διάκριση των εξουσιών υποκύπτει στους .. «αρμούς» της συλλογικής α(δια)κρισίας τα αυτονόητα θα παραμένουν ζητούμενα… Η διάκριση των εξουσιών αποτελεί μία από τις πλέον θεμελιώδεις αρχές του φιλελεύθερου συνταγματικού κράτους. Μολονότι αποτελεί τέκνο της αστικής επανάστασης, η ιδέα της απαντάται στον Αριστοτέλη, ο οποίος διέκρινε τρία «μόρια» στην Πολιτεία, ένα που σκέφτεται και αποφασίζει για τα κοινά, ένα που ασχολείται με τις Αρχές της διοίκησης και ένα που δικάζει. Στους νεότερους χρόνους ήρθε ως ιστορική απάντηση στο δεσποτισμό και στην κατάχρηση εξουσίας στοχεύοντας στη μετριοπάθεια και στην κοινωνική ισορροπία. Στην πράξη δεν είναι έννοια απόλυτη. Στην κοιτίδα του κοινοβουλευτισμού, στην Αγγλία, η αρχή της διάκρισης των εξουσιών είναι πιο χαλαρή. Το ίδιο άτομο μπορεί να είναι μέλος τόσο της νομοθετικής όσο και της εκτελεστικής εξουσίας (όπως και στην Ελλάδα ένας βουλευτής μπορεί να είναι ταυτόχρονα και υπ

Το σύμπαν, το κολύμπι, και η συγγνώμη...

Εικόνα
    Το σύμπαν, το κολύμπι,  και η συγγνώμη... 'Οσο χρόνο κι αν έχασες μέσα στον «συμπαντικό υπολογιστή» που ονομάζεται «κόσμος», πρέπει να κοιτάξεις από το παράθυρο τη λίμνη, να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και να τραβήξεις μπροστά, συμβουλεύει ο Γουάινμπεργκ. Είναι το σύμπαν υπολογιστής; Ποιο είναι το τίμημα της δόξας; Και ποιες είναι οι τρεις απλές συμβουλές που μπορεί να δώσει ένας νομπελίστας φυσικής στον καθένα από εμάς; Ολα αυτά και αρκετά άλλα θα μπορέσει να ανακαλύψει ο αναγνώστης στο βιβλίο « Σκέψεις με θέα τη λίμνη» του Στίβεν Γουάινμπεργκ . Ισως ο σπουδαιότερος θεωρητικός φυσικός εν ζωή, καθηγητής στο Χάρβαρντ, στο Κολούμπια, στο Μπέρκλεϊ, στο MIT και τα τελευταία χρόνια στο πανεπιστήμιο του Τέξας, γεννήθηκε το 1933 και τιμήθηκε με το Νομπέλ το 1979 για την εργασία του «για την ενοποίηση της ασθενούς και της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης μέσω της ιδέας της ρήξης συμμετρίας», όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο της καλαίσθητης έκδοσης. Επειδή είναι πολύ δύσκο

Ο Κινέζος Big Brother έρχεται στο Βελιγράδι.

Εικόνα
Ο Κινέζος Big Brother έρχεται στο Βελιγράδι.    Το κινεζικό λογισμικό αναγνώρισης προσώπου έφτασε στη Σερβία και επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους της Δύσης για τον ρόλο της κινεζικής Huawei, της μεγαλύτερης εταιρείας τηλεπικοινωνιακού υλικού στον κόσμο. Την ίδια ώρα διεθνής συναγερμός έχει σημάνει κατά του κινεζικού κολοσσού, καθώς η Huawei έχει εμπνεύσει υποψίες σε κυβερνήσεις, μυστικές υπηρεσίες και εταιρείες. Ολο και περισσότερες χώρες εκφράζουν φόβους πως η Huawei αποτελεί το «μάτι» του Πεκίνου στον δυτικό κόσμο και το όχημα με το οποίο η Κίνα κατασκοπεύει επιχειρήσεις και κράτη για να κλέψει τεχνογνωσία ή στρατηγικής σημασίας μυστικά, με απώτερο στόχο την παγκόσμια κυριαρχία της. Διαβάστε επίσης: Trump's Way or the... Huawei  Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα Το πείραμα του Βελιγραδίου Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Foreign Policy, το 2014, ένας νεαρός άνδρας σκοτώθηκε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην πρωτεύουσα της Σερβ

Ετιέν ντε Λα Μποετί – Η οικειοθελής υποτέλεια.

Εικόνα
Ο Διάλογος περί οικειοθελούς υποτέλειας του Ετιέν ντε Λα Μποετί εκδόθηκε στη Γαλλία το 1576, ενώ μαίνονταν οι θρησκευτικοί πόλεμοι μετά τη σφαγή των Ουγενότων τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και έχει ταξινομηθεί  ως ένα από τα πολλά φυλλάδια κατά της μοναρχίας και υπέρ του δικαιώματος της εξέγερσης κατά του τυράννου. Στην πραγματικότητα, το έργο του Γάλλου διανοούμενου αποτελεί μια ολοκληρωμένη σκέψη επικεντρωμένη σε ένα θέμα που του φαίνεται παράδοξο: την παθητική αποδοχή της κυριαρχίας από την πλευρά των ανθρώπων, δηλαδή την «οικειοθελή υποτέλεια». «Όχι, δεν είναι καλή η εντολή των πολλών·  ένας είναι ο αρχηγός, ένας ο βασιλιάς». Με αυτόν τον τρόπο ο Οδυσσέας, σύμφωνα με τη διήγηση του Ομήρου, απευθύνθηκε στη συνέλευση των Ελλήνων. Αν είχε σταματήσει στη φράση «δεν είναι καλή η εντολή των πολλών» δεν θα μπορούσε να έχει πει καλύτερο πράγμα. Και αν ήθελε να φανεί ακόμα πιο μυαλωμένος, έπρεπε να προσθέσει πως η κυριαρχία των πολλών δεν μπορεί να είναι φρόνιμη δ

''ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ'' ΦΑΣΙΣΜΟΣ. H συναίνεση στην εξαγορά της επιθυμίας.

Εικόνα
Ναταλία Σταμοπούλου Φώτης Καγγελάρης:  ''ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ'' ΦΑΣΙΣΜΟΣ.  H συναίνεση στην εξαγορά της επιθυμίας. (Α΄ΜΕΡΟΣ) Με αφορμή το 10ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας:  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Φιλοσοφική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ΣΗΜΕΙΩΣΗ “ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ”. Οι “Ανιχνεύσεις” δημοσιεύουν σε δύο μέρη, ένα εξαιρετικό κείμενο του ψυχοπαθολόγου Φώτη Καγγελάρη.(...)  Τα κολάζ φωτογραφιών είναι της Ναταλίας Σταμοπούλου. Οι υπογραμμίσεις είναι της σύνταξης του ιστολογίου. Φώτης Καγγελάρης Επινόησα το υβρίδιο «‘Δημοκρατικός’ Φασισμός» (το «Δημοκρατικός» στην συγκεκριμένη περίπτωση πάντα σε εισαγωγικά) για να αποδώσω ένα ιδιάζον φαινόμενο που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες δεκαετίες με αυξανόμενη πρόοδο στην πολιτική σκηνή του πλανήτη. Ως ορισμό θα έδινα: την χρήση δημοκρατικών διαδικασιών (εκλογές, δημοψήφισμα, συμμετοχή σε δημόσιο διάλογο, διεύρυνση των ατομικών δικαιωμάτων…) για την επίτευξη ενός αδιόρατου ολοκληρωτικ