IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

​​ Σύμφωνα με πρόσφατες κοινωνικές έρευνες, η μεγάλη πλειονότητα των συμπατριωτών μας αναγνωρίζει πλέον ότι με την κρίση αναγκαστήκαμε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν αλλά δεν θα κάναμε ποτέ μόνοι μας. Αρκεί όμως οι μεταρρυθμίσεις να αφορούν τους άλλους και όχι εμάς. Γιατί πάντα υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στο τι είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε για το κοινωνικό σύνολο και τι συγκεκριμένα για εμάς τους ίδιους, ιδιαίτερα σε μια χώρα με περιορισμένη εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου και μεγάλες ανισότητες. Το ΕΛΙΑΜΕΠ παρουσίασε πρόσφατα δύο σημαντικές μελέτες για τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ομάδες έγκυρων επιστημόνων, χωρίς ιδεολογικές προκαταλήψεις (στο μέτρο του δυνατού), κατέγραψαν και αποτίμησαν τις μεγάλες αλλαγές που επιχειρήθηκαν. Αλλαξαν σίγουρα πολλά στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Αρκετά από αυτά ήταν τελείως προφανή, αλλά δεν γίνονταν πριν από την κρίση. Τώρα πλέον, ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών γνωρίζει ποιους πληρώνει κάθ

Η απαλλαγή των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια, είναι πλέον το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της κυβέρνησης. Μετά την διαγραφή των τριών συστημικών τραπεζών από την κατηγορία υψηλής κεφαλαιοποίησης, η υποβάθμιση της αξιοπιστίας του κλάδου και η συνεχής αναταραχή στο χρηματιστήριο, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού και έξοδο στις αγορές. Μετά την υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο και την δημιουργία του «μαξιλαριού», μπήκε στο στόχαστρο και η εκκλησιαστική περιουσία. Η κυβέρνηση εξετάζει ένα «όχημα ειδικού σκοπού», ένα Σχήμα Προστασίας Ενεργητικού των τραπεζών που προτείνει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Ζητούμενο είναι, η μείωση των κόκκινων δανείων κάτω του 20% στο τέλος του 2021 από 47,6% που είναι σήμερα. Όμως σύμφωνα με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, το 45%-50% της μείωσης των δανείων (25 δισ.) εντός της προσεχούς τριετίας, πρέπει να προέλθει από πωλήσεις τιτλοποιημένων δανείων. Για την επιτυχία του εγχειρήματος, απαιτείται η πα

'' Για να μη θεωρήσει κάποιος ότι πέφτουμε στην παγίδα του κοινωνικού αυτοματισμού, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε ότι μακάρι κάθε χρόνο να δίνονται αυξήσεις στο Δημόσιο. Όμως να δοθούν και στον ιδιωτικό τομέα. Να μην «πληρώνει» μόνο ένας. Αν τα φάμε και πάλι, καλό θα είναι να τα φάμε όλοι μαζί και ας χρεοκοπήσουμε μια ακόμη φορά. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όχι όμως να χρεοκοπήσουν οι μισοί για να στείλουν τον «λογαριασμό» στους άλλους μισούς . Δεν μπορεί να δίδονται αυξήσεις και να μην έχουν γίνει ακόμη επιστροφές φόρων 770 εκατ. ευρώ, ή το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων να είναι μείον πάνω από 600 εκατ. ευρώ στερώντας θέσεις εργασίας, ή τα φέσια του Δημοσίου στην αγορά να ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ. Είμαστε και πάλι πολύ κοντά στο να πάρουμε τον λάθος δρόμο. Να βάλουμε στο περιθώριο την αγορά, την πραγματική οικονομία, να απομακρύνουμε επενδύσεις και κεφάλαια, να βάλουμε φρένο στις μεταρρυθμίσεις, για «χάρη» του δημοσίου… συμφέροντος και όχι μόνο.''          

Δεν έχει κανένα νόημα από τη μία να αυξάνονται τα χρέη του πολίτη προς το κράτος, και από την άλλη να έρχεται εκείνο στο τέλος του χρόνου και να του δίνει πίσω ένα επίδομα. Κερδίζουμε πλεόνασμα, χάνουμε εισόδημα, αυτού του είδους η επιδοματική πολιτική είναι εντελώς αδιέξοδη, όπως τονίζει, μιλώντας στο Liberal.g r ο Κώστας Μελάς, καθηγητής χρηματοοικονομικής και τραπεζικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.  Και εξηγεί ότι με τον τρόπο που κτίζουμε τα πλεονάσματα στην Ελλάδα, δηλαδή στη πλάτη όσων αντέχουν ακόμη να πληρώνουν φόρους, και σε βάρος των δημοσίων επενδύσεων, τόσο θα μεγαλώνει η αρνητική επίδραση στη μεγέθυνση του ΑΕΠ. Διότι από τη μια μοιράζουμε προσωρινά επιδόματα και από την άλλη υπονομεύουμε το μοναδικό διαθέσιμο εργαλείο για να σταθεί η χώρα στα πόδια της, δηλαδή την ανάπτυξη, βασικό κριτήριο για την αύξηση των επενδύσεων και τη πρόσβαση στις αγορές.  Και παρ' ότι ξοδεύουμε πολλά για την αντιμετώπιση της φτώχειας (όσο ο μέσος ευρωπαϊκός όρος), η ειρωνεία, όπως λέει εί

DUTCHSCENERY VIA GETTY IMAGES Το παρόν άρθρο θα αναπτύξει προτάσεις για ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως και προϊόντος του χρόνου, γιγαντώθηκε. Η ειδοποιός διαφορά όμως, είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα δυνητικό χρυσωρυχείο. Στο παρελθόν, τα πρόστιμα για τις παράνομες χωματερές αποτελούσαν καθημερινότητα και έχουν καταλογιστεί από το 2014, τουλάχιστον 50 εκατομμύρια για χωματερές, 17 για απουσία αποχέτευσης, 10 για κακοδιαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων, ενώ επειδή πολλά έργα δεν έχουν ολοκληρωθεί, αρκετά εξ αυτών θα τα πληρώνουμε τουλάχιστον μέχρι το 2020. Εκτός από τα άμεσα και μετρήσιμα κόστη, κάποια εκ των οποίων αναφέρθηκαν άνωθεν, υπάρχουν και τα έμμεσα, όπως για παράδειγμα οι δαπάνες υγείας που σχετίζονται με τη μόλυνση. Αναλογιζόμενοι ότι το κόστος, μόνο της ρύπανσης του αέρα, ανέρχεται στο7-8% του ΑΕΠ για την Ελλάδα , ή ότι η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας στην Ελλάδα ξεπερνά τα 14 δις ευρώ, μπορούμε εύκολ

Επάγγελμα πωλητής, αγρότης ή υπάλληλος γενικών καθηκόντων δηλώνει το 1/4 του συνόλου των εργαζομένων στην Ελλάδα. Την υπερσυγκέντρωση της απασχόλησης σε μόλις 3 από τα συνολικά 126 επαγγέλματα που καταγράφονται στη χώρα μας περιγράφει η ετήσια έκθεση του Μηχανισμού Διάγνωσης Αναγκών για την αγορά εργασίας που παρουσιάστηκε χθες. Μάλιστα, το άλλο 1/4 των μισθωτών είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αγρότες πολυετών και μη καλλιεργειών, εργαζόμενοι στο λιανικό εμπόριο σε ειδικευμένα καταστήματα καθώς και εργαζόμενοι στην παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο. Στην έκθεση οι μελετητές αναγνωρίζουν αφενός πως η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι ίσως το πιο θετικό και ελπιδοφόρο μήνυμα για την ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, αφετέρου πως αγρότες και δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι αυξήθηκαν κατά το διάστημα 2015-2016, είναι οι δύο κλάδοι με τους περισσότερους εργαζομένους. Συγκεκριμένα, καταγράφουν τα στοιχεία που δείχνουν πως το 2017 δημιουργήθηκαν 143.545 νέες θέσεις εργασίας μ