IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

1 Την ματαιότητα του γραπτού λόγου, πολλοί την φοβήθηκαν ή έζησαν με την καταθλιψάρα τους. Δουλεύοντας το εργαλείο του facebook ονόματι «σαν σήμερα» καθημερινώς, αντιλαμβάνομαι ζωντανά ότι σπανίως μεταβάλω το φρόνημα των αναρτήσεών μου,αλλά αγωνίζομαι να το παρουσιάζω με άλλη τουνίκ, ή κραβάτα ή σνίκερς. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια καταστροφικό. Όσο μιας μηχανότρατας που ξυρίζει τον βυθό και επιμένει να περνάει και να ξαναπερνάει από τον ίδιο ψαρότοπο. Ωστόσο, το πόρισμα αυτό έχει τα παραθυράκια του. Διότι οι αναγνώστες του Μέσου τείνουν να στρέφουν την προσοχή τους στον πάροχο του ύφους. Κάθε like η ανάγνωση, απλώς αποδεικνύει ότι αυτήν την μηχανότρατα όλοι μαζί την δουλεύουμε. Κι έτσι, αν επιθυμεί κάποιος να μεταφέρει την ιδέα του, πρέπει μερικές φορές να αλλάζει το μάτι από το δίχτυ που ποντίζει.Όταν κυνηγάς κοκάλια και χιόνες, σου φεύγει ο «χρυσός με την μαύρη ράχη», τουτέστιν  ο γαύρος. Διότι δεν βρίσκεσαι ποτέ υποψήφιος σε ένα hall of fame, και δεν θα είσαι π

‘Ο ποτε ο φίλος μου ο Μπίλης ήθελε να με κάνει να σκάσω ένα χαμόγελο εν καταθλίψει, θυμόταν ένα ανέκδοτο που είχε φέρει από την παραμονή του στο Κόκομο της Ιντιάνα, όπου έβγαλε μια τάξη στο Γυμνάσιο. Έπαιρνε μελοδραματικό ύφος και μου μιλούσε για έναν έρωτα. «Ένας νέος Ινδιάνος αγάπησε μια νέα κοπέλα που ζούσε σε ένα νησάκι στην λίμνη. Μια μέρα δεν άντεξε τον χωρισμό και μέσα στην παγωνιά βούτηξε στο νερό να την βρει. Η κοπέλα τον κοίταζε με πόθο κι αυτός με τις απλωτές του αγωνίζονταν να την φτάσει. Έλα, αγάπη μου, έλα, τον ενθάρρυνε εκείνη. Αυτός ,ξυλιασμένος αλλά ερωτευμένος, κολυμπούσε. Αλλά η φύση ήταν άγρια, το κρύο αληθώς ψοφόκρυο και ο νέος κοκκάλωσε και πνίγηκε μπροστά στα μάτια της καλής του. Η ιστορία αυτή απλώθηκε στις ινδιάνικες φυλές και προς τιμήν του έρωτα εκείνου έδωσαν στην λίμνη νέο όνομα. Την είπαν lake Stupid» ‘Ο πως πρέπει κάποιος εγκυκλοπαιδιστής να μάθει να ξεχωρίζει το Κόκομο της Ιντιάνα από άλλα Κόκομος της νέας Ηπείρου και ιδί

Ορθή επανάληψη της πραγματικότητας Ο ι αντίπαλοί του μοιάζουν να τρελαίνονται για ραδιουργίες και συμβολικές χρονολογίες. Σ ε τρεις μέρες θα γιορτάσει  τον ένα χρόνο από την ανάρρησή του. Σκόπευε να βρεθεί ,ήρεμος και γαλήνιος, σε μια ευπρεπή τελετή, που δεν θα προκαλούσε τους εχθρούς και θα έδινε θάρρος στους οπαδούς του. Τ ην ομιλία που ετοίμασε ο επιφανέστερος γραφιάς του Δήμου των Πρασίνων, τώρα στην υπηρεσία του, την είχε εγκρίνει και ήταν η αρμόζουσα. Τ ην ώρα που οι Λατίνοι τέντωναν τις βαλλίστρες έξω από τα τείχη και έταζαν στους χωρίτες την Άρτα και τα Γιάννενα, θα ήταν παράλογο να υποσχεθεί πάλι παραδείσους και να επιμείνει στην απελευθέρωση των ηθών και στις σεισάχθειες. Ε κπλήξεις μπορεί να υποσχεθεί, που ο ίδιος και οι συναυτώ γνωρίζουν πως θα είναι άκρως δυσάρεστες, αλλά ποντάρει πως οι λαοί την έκπληξη που τους τάζεις ,σπανίως την θεωρούν προάγγελο κακών,και τους γεννά ελπίδες. Τ η χρονιά ,την ξόδεψε ματαίως. Εμπιστεύτηκε τον

Αν κατάλαβα καλά (διότι μπορεί και να κολυμπάω στην άγνοια) οι τράπεζες βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν με την μετοχή τους στο ένα εκατοστό του ευρώ. Δηλαδή, τα φορτία με το χρήμα, δεν υπάρχουν. Έπεσαν στη λούμπα. Λούμπα λένε στην Κέρκυρα τον νερόλακκο. Τι υπάρχει και τις κάνει πολύτιμες; Ένα πακέτο ακινήτων, που δεν μπορεί να αγοράσει κανένας, παρεκτός από εκείνους που έχουν ήδη ακίνητα. Άρα, κανένας. Οχι επειδή δεν τα ποθούν, αλλά επειδή έχουν τιμές που ήταν την μόδας πριν δέκα χρόνια.΄Ετσι και καταργηθούν οι αντικειμενικές αξίες (οι ορολογίες μοιάζουν να έρχονται παρά δήμον ονείρων) και η αγορά αφεθεί στους όρους της πραγματικής ζήτησης και προσφοράς, η χώρα δεν έχει ακίνητα να διαθέσει, αλλά κάτι κατασκευές που δεν συμφέρει μήτε να τις κατεδαφίσεις. Τις προάλλες, έκλεισα την τελευταία ρύθμιση των χρεών μου, από παθολογικό φόβο και αποστροφή προς τα κοράκια που με έπρηζαν καθημερινώς. Δυο κάρτες. Τις οποίες έχω να χρησιμοποιήσω από την αρχή του αιώνα και επ

Ουβερτούρα Ο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί με τα νέα επικοινωνιακά τερτίπια περί φορολογημάτων και αλλαγής στα ασφαλιστικά ( ένα μέρος του «κόσμου» δεν τα θεωρεί τερτίπια, αλλά πιστεύει πως τον θεωρούν προϊόν που θα υποστεί ψυχρή έλαση) και έχει χάσει το κουράγιο του. Δεν είναι βέβαια πρωτοφανές να σου σερβίρει κάποιος ροκανίδια και στην απορία σου ,να αλλάξει  το πιάτο  ζητώντας συγγνώμη και προσφέροντάς σου μαλλιά αγγέλου, ενώ εσύ παρήγγειλες φασόλια. Ψυχραίνω επίτηδες το παράδειγμα, και δεν ξέρω τι με κρατάει και δεν το ρίχνω σε καταλλήλως αρτυμένα λιβελογραφήματα,επειδή λέω να κρατήσω χαρακτήρα. Αλλά δεν αντέχω να μη δείξω στους άλλους πελάτες, το πως συμπεριφέρονται έξω, στον δρόμο, οι τέσσερις στρατηγοί. Τόσοι είναι οι υποψήφιοι για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. 1 Ο ένας είναι  μοντέρνος , παραδομένος σε κάποιο γραφείο προβολής και τον έχουν βάλει σε ένα λευκό κελλί, με απλά γραφήματα υπό συγκεκριμένη αισθητική, και ο ίδιος να αλλάζει θέση στα πί

Μόλις πέφτει η πρώτη ψιχάλα στην Αθήνα και  υποχωρεί το αιώνιο υποσαχάριο φως, ο τόπος γίνεται και πάλι η Πηγή ιδεών που τόσο αγαπήσαμε. Σύννεφα γκαστρωμένα πάνε και σπάνε τον ασκό τους ολόγυρα, και εμφανίζεται ένα σμήνος από drones ,από αυτά που περιμένουν να φανούν οι υπουργοί και οι σύμβουλοι, περιμένοντας υπομονετικά στο σκοτάδι, άυπνοι ,άοκνοι, ελαφρά ανήσυχοι: η άριστη πρώτη ύλη για να κατεβάζεις τρελές ιδέες. Επιστρέφουν οι ομάδες περιφρούρησης στης Νεάπολης τα μέρη, στα στέκια τους. Η απογοήτευση στα πρόσωπά τους. Από τα χρόνια του Βαρουφάκη έχουν να ανταμώσουν περίπολο υπουργικό. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή εντοπίζουν τον Σκουρλέτη και του κάνουν μια περιποιημένη έξωση, απ΄αυτές που καταλήγουν σε διαλογική συζήτηση. Κι ο ποιητής Πουνέντες, μελετά την κοιλάδα του Νταβός, στα χείλη του ποταμιού με το πρωτότυπο όνομα Λαντβάσσερ. Κάθε στοιχείο που μαζεύει και μια σφαλιάρα, ένας φούσκος και μια μπάτσα στα μούτρα αυτών που ειρωνεύονται τον υπουργό με τις λαμπρ

Μπορεί να μη προλάβατε την εποχή που, βραδάκι σε καλοκαιρινή ταβέρνα, σε αυλή στρωμένη με αμμοχάλικο, ανάμεσα στα τραπέζια και στις οικογένειες ,περιφέρονταν δύο ομάδες ερευνητών της επιφάνειας του γαρμπιλιού: τα παιδιά, που μαζεύαμε καπάκι μπίρας και αναψυκτικών και οι αναξιοπαθούντες που έψαχναν καμια γόπα να καπνίσουνε. Ατάραχοι στα τραπεζάκια άκουγαν Τάκη Μωράκη ή Στέλιο Καζαντζίδη. Σήμερα, μαζεύει καπάκια ο φοροσυλλέκτης κύριος Αλεξιάδης. Και άμα βρει κάτι που καπνίζεται, το παραχωρεί στους συνεργάτες του, να μη είναι χαρμάνηδες. Ολόκληρο το κράτος ψάχνει τα ψιλά στις τσέπες μας. Απειλεί.Εκβιάζει. Τηρεί τα προσχήματα με τέτοιο εξοργιστικό τρόπο, ώστε να είναι οι ρυθμίσεις του περί απαλλαγής από τα χρέη και παρόμοια, απλώς ανεφάρμοστες. Βάζει αλληλογρονθοκοπούμενα κριτήρια. Συνεχώς. To κράτος μας δεν είναι κραταιό.Αυτό δεν είναι κρυφό, μήτε το κρύβουμε. Από την άλλη, παρατηρώ ότι η κυβέρνηση έχει για το κράτος μια απολύτως προσγειωμένη, μη ιδεολογικα φορτι

Γιορτάσατε τον τρύγο, τιγκάρετε τώρα τα καζάνια, φουντώστε τη φωτιά στις κληματσίδες.  Φέρτε σαρδέλες και παντσέτες και ψηστικά, πετάξτε το πρώτο ξυλόπνευμα,αστειευτείτε με τον τρελό του χωριού. ’Ερχεται η πάχνη και το πουτσόκρυο στους κάμποι και στις τενεκεδένιες παράγκες τις πλαισιωμένες με ασβεστωμένα τσιμεντότουβλα, κρύβεται η θερμοκοιτίδα των αμβύκων.  Είναι η άκρια του οικισμού, απέναντι η μαλακή κοιλάδα που ματώθηκε από τους τελευταίους εκτελεσμένους του εμφυλίου. Σας πλησιάζει ο Τρύφωνας, ο χαμογελαστός και πεισμωμένος λόγιος των αριθμών. Βγαίνει από την εικόνα, πλαισιωμένος τσάμπουρα και κρατώντας στην αγιογραφία ένα τσαμπί που όποιος το ιστόρησε δεν σκεφτόταν παρά το χοντρόφλουδο ασκί της ποικιλίας «φράουλα»,ενός αναψυκτικού σοροπιασμένου που είναι  μιμίδιο του κρασιού. Α, της παράδοσης οι μπατιρημένες ιδεοληψίες! Από τα χρόνια του Ιωάννη Καππαδόκη, αυτός που μάζευε τον φόρο, κι αυτός που τον σκέφτονταν, κι ο ρήγας που παίνευε τον σύμβουλα με τις καλές ιδέες

Δεν ήξερα ότι η Νέα Δημοκρατία, που έχασε τις εκλογές χάνοντας μόνον τους μισούς ψηφοφόρους από αυτούς που έχασε ο Τσίπρας, βιάζεται τόσο πολύ να αποκτήσει ηγέτη στην επικείμενη «χαμένη τετραετία» που της ετοιμάζουν, και  δεν καταλαβαίνω γιατί σε αυτήν την φάση, που θα βλέπει την εξουσία με την βοήθεια του Hubble, δεν αρκείται στις εφτά μονάδες που την χωρίζουν από τον Σύριζα και θέλει να τις κάνει δεκαεφτά. Ας πάμε στα ιδιαίτερα. Το κόμμα αυτό δεν έχει στρατό, και η νεολαία του είναι μικρότερη σαφώς κι από των αριστεριστών.Με την επιστροφή των μπαγάσηδων δημοσίων υπαλλήλων στο πόστο τους, το ελληνικό Δημόσιο θα γίνει μπετόν αρμέ υπέρ των ροζέ υπουργών. Συμμάχους από κέντρο και τσοτσιαλντεμόκρασι δεν πρόκειται να αποκτήσει, διότι Αμερικάνοι και το Ευρωπαϊκό σύστριγγλο, έχουν φροντίσει και έβαλαν Πασόκους, Ποτάμιους και Λεβέντες σε λίστα αναμονής για συνεργασία με τους Τσιπραίους, μπορεί και ανά δύο, αν πεινάσει κι άλλο ο γάιδαρος που κατατρώει το στραβό κλίμα. Μετά