IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1)  Όχι άλλα μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα .    (2)  Μητροπολίτης  Ιλίου Αθηναγόρας: Ευκαιρία για την Εκκλησία να αποδείξει  ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. (3)  Καθηγητής Γ. Τούντας: Η Εκκλησία να ασχολείται με την ψυχή, ας αφήσει το σώμα στην επιστήμη – Ο κορονοϊός μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία . Εκκλησία και κράτος - Όπου δεν πίπτει λόγος,  πίπτει… τιμωρία.   Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, Νικόλαος επιδίδεται σε παρόμοιο ηθικό εκβιασμό, παρόμοιο με εκείνον της τότε  κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη,  όταν το ΣτΕ έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων το νόμο Παππά και τα Καλογρίτσεια βοσκοτόπια. Με... πόνο κυβερνητικής ψυχής είχε καταγγείλει ότι η απόφαση θα στείλει 15.000 παιδιά εκτός παιδικών σταθμών, αφού δεν θα κατατίθετο η δόση της τηλεοπτικής αδείας. Τώρα ο Μεσογαίας με αφορμή το πρόστιμο 1.500 ευρώ που επιβλήθηκε σε ιερέα που σήκωσε δικό του λάβαρο και λειτούργησε παρά τα μέτρα της κυβέρνησης, ειδοποιεί ότι τα πρόστιμα θα επιβαρύνουν αποκλειστικά τα φιλόπ

«Μαγική» η αντίληψη περί Εκκλησίας  ότι υπάρχει θεϊκή προστασία από τον ιό.   Το ζήτημα του ανοίγματος των ιερών ναών κατά τη διάρκεια των εορτών έχει ήδη πολωθεί σε σημείο που κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση μιας νηφάλιας αποτίμησής του είναι πια πολύ δυσχερής, καθώς πνίγεται από την ένθεν κι ένθεν προερχόμενη φασαρία που περνά ως «άποψη».  Θα πρέπει, λοιπόν, αν θέλουμε να το δούμε ψύχραιμα και ρεαλιστικά, να προσπεράσουμε δ υο παρασιτικές και αλληλοτροφοδοτούμενες ιαχές , οι οποίες συσκοτίζουν και παροδηγούν παρά συμβάλλουν στην αλληλοκατανόηση και συνεννόηση των δυο διαφορετικών λεξιλογίων που αναμετρώνται εν προκειμένω, του «πολιτικού» και του «εκκλησιαστικού». Η πρώτη πηγή παραπληροφόρησης είναι το ανακλαστικό αντικληρικαλιστικό συναίσθημα που προσπαθεί να εξαργυρωθεί πολιτικά, ως «συμβολή» στη συζήτηση. Δεν είναι του παρόντος η αναφορά στις αιτίες που τρέφουν τον εγχώριο αντικληρικαλισμό, ορισμένες από τις οποίες είναι εντελώς απερίσκεπτες και συναισθηματικές (έως παιδαριώ

Η μετάδοση του ιού… δεν είναι δικαίωμα.   Αν κάποιος ήθελε να είναι χαιρέκακος θα χαρακτήριζε ως «Θεία δίκη», τα οχτώ κρούσματα  στη Μονή Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος. Ο ηγούμενος της μονής Παρθένιος την άνοιξη κραύγαζε σε ένα βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα. Αναγνώριζε μεν ότι καλώς πάρθηκαν τα μέρα, αλλά επέκρινε το κλείσιμο των ναών. Γι΄ αυτό καλούσε να βγούμε κλήρος και λαός με εικόνες στον δρόμο, να κάνουμε λιτανείες (η χαρά του κορονοϊού δηλαδή) για να μας σώσει ο θεός από τον ιό, και να μην επιστρέψουμε να μας «σφραγίσουν».  Εν τη αλλόφρονη θρησκοληψία του αποκαλούσε τον ιό… πειρασμό που «εισχώρησε ο Θεός ίσως για τις αμαρτίες μας». Φυσικά τα μέλη κλειστών μηχανισμών, όπως είναι μια μονή, αναλαμβάνουν τα ίδια την ευθύνη της δικής τους διακινδύνευσης. Τουλάχιστον δεν αποτελούν πηγές διασποράς. Αντιθέτως για τον υπόλοιπο λαό η διακινδύνευση δεν είναι προσωπική υπόθεση και πολύ περισσότερο δεν αποτελεί προσωπικό δικαίωμα. Η περίφημη πειθώς που προκρίνεται ως - και  είναι – δημοκρατ

REALPEOPLEGROUP VIA GETTY IMAGES Η Εκκλησία ως κομπάρσος. Κρυφτό, μισόλογα και θαύματα. Η πανδημία θα περάσει και η εκκλησία θα έχει χάσει τη μεγάλη ευκαιρία να συγκεντρώσει την κοινότητα δίπλα της. Είναι τρομερά απογοητευτικό. Ο τόπος μας βρίσκεται σε μια πρωτόγνωρη δύνη. Πρωτόγνωρη βέβαια για τους ανθρώπους αυτού του τόπου, που μετά από τις κοινωνικές και οικονομικές συμφορές των τελευταίων χρόνων, βρίσκονται μπροστά σε μια καταιγίδα η οποία για τους επιστήμονες είναι απόλυτα λογική και εξηγήσιμη, για τους περισσότερους όμως από εμάς, αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού. Η πανδημία απλώθηκε και ο κόσμος κοιτά μουδιασμένος.  Αν όμως εμείς έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε μουδιασμένοι και δοκιμαζόμενοι, δείχνει παράταιρο και απογοητευτικό να εμφανίζεται έτσι και ένας οργανισμός με ιστορία χιλιετιών. Η χριστιανική εκκλησία στο πέρασμα των αιώνων έχει δει τα πάντα. Δεν υπάρχει κρίση που να μην έχει χρειαστεί να ζήσει και να αντιμετωπίσει. Οι πανδημίες που έχουν περάσει από