IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Κ. ΓΚΟΥΜΑ Χθές ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών ανακήρυξε επίσημα τα Ίμια τουρκικά. «Υπό τουρκική κυριαρχία». Η είδηση μεταδόθηκε σαν μια ακόμα κλιμάκωση της έντασης από την Τουρκία. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα! Επίσης, μεταδόθηκε σαν αρνητική εξέλιξη. Αντιθέτως. Η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να αισθάνεται ανακουφισμένη! Η ανακήρυξη των βραχονησίδων σε τουρκικές δεν είναι κλιμάκωση καμιάς έντασης. Είναι επίσημη δήλωση κυριαρχίας. Δηλαδή κατάληψής τους από την Τουρκία. Και επειδή η Τουρκία δεν είναι κράτος θεωρίας, αυτό σημαίνει ότι η συμπεριφορά της στα νησιά θα αλλάξει ριζικά. Και θα υπερασπίζεται πλέον στο διηνεκές αυτή τη θέση. Δηλαδή τα «τουρκικά Καρντάκ». Με κάθε μέσο. Όχι στη θεωρία. Στην πράξη. Από εκεί που έστελνε τις πυραυλακάτους και τα περιπολικά για να παρενοχλούν τα ελληνικά, τώρα θα είναι υποχρεωμένη να ζώσει τα νησιά για να τα υπερασπιστεί σαν δικά της. Και θα το κάνει. Η κίνηση της Τουρκίας στα Ίμια δεν είναι σε επίπεδο έντασης. Είναι σε

* Γκαιμπελίσκος : Χαρακτηρισμός που αποδίδεται σε άνθρωπο ο οποίος προπαγανδίζει μία γνώμη / άποψη / ιδέα με ύπουλα μέσα, χρησιμοποιώντας ψεύτικα στοιχεία και την τακτική της επανάληψης συνεχώς των ίδιων πραγμάτων, για να πείσει όλο και περισσότερους («πες, πες, κάτι θα μείνει»). Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρακολουθούμε ένα πραγματικό χαρτοπόλεμο δηλώσεων αλλά και κωμικοτραγικών καταστάσεων  σε σημείο που πραγματικά δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να ανησυχήσει πάρα πολύ ή απλά να γελάσει. Η σοβαρότητα της Τουρκικής, Ερντογανικής, Δημοκρατίας σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα, βρίσκεται πλέον στα τάρταρα  με αποτέλεσμα αυτά που διατυμπανίζει με τον πιο επίσημο και πομπώδη τρόπο να απολαμβάνουν ελάχιστης ή μηδενικής αξιοπιστίας! Να θεωρούνται περίπου σαν ανέκδοτα και να λαμβάνουν ενίοτε τόσο σκληρές (λεκτικές) απαντήσεις που καταρρίπτουν συνεχώς νέα ρεκόρ στην κλίμακα της διεθνούς διπλωματίας! Η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, την οποία υποστηρίζουν τρία από τα τέσσερα κό

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΜΕΝΑ: (1) Ελληνικά τα 'Ιμια και στους χάρτες.  (2) Καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί της 'Αγκυρας. Χάρτες - ντοκουμέντο που δείχνουν ότι τα Ιμια είναι ελληνικά. ΄Ισες αποστάσεις, άνισες συνέπειες.  Στην Ελλάδα γνωρίζουμε καλά τις συνέπειες της πολιτικής των ίσων αποστάσεων που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ στα ελληνοτουρκικά εδώ και πολλές δεκαετίες. Οταν η μία πλευρά είναι επιτιθέμενη και η άλλη σε άμυνα, οι «ισορροπίες» ευνοούν τον επιτιθέμενο. Οταν ο ένας ευθύνεται για μεγάλα εγκλήματα και ο άλλος για μικρά, οι ίσες αποστάσεις βελτιώνουν τη θέση του πρώτου εις βάρος του δευτέρου. Μόλις πριν από δύο ημέρες ήμασταν μάρτυρες αυτής της πολιτικής, όταν, εν μέσω κλιμακούμενης τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο, οι ΗΠΑ δήλωσαν: «Ενθαρρύνουμε όλες τις πλευρές να κάνουν βήματα που θα αποκλιμακώσουν την παρούσα κατάσταση». Οι ΗΠΑ, όμως, ίσως άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η ανοχή έχει εκθρέψει ένα τέρας το οποίο δεν διστάζει να χρησιμοποιεί την πολιτική ίσων απ

   Τελικώς  πάλι  «νικήσαμε» . Κάτι είπαν οι Αμερικανοί (που αν κάτι είπαν, αυτό δεν ήταν υπέρ μας), κάτι είπαν οι Ευρωπαίοι (εξετάζουν τη σπάλα του σφάγιου οι μάντεις), πάλι  «νικήσαμε» . Κάτι είπε ο  Τσίπρας  στον κ.  Γιλντιρίμ  τηλεφωνικώς και πριν να τελειώσουν οι μονάδες του κινητού, πάλι  «νικήσαμε» .    Απορώ  με τόσες νίκες παντού (στις διαπραγματεύσεις με την Ένωση, με τη FYROM, στις πιτσικουλιές με την Τουρκία), πώς μπορούμε να διαχειριζόμαστε τους θριάμβους μας χωρίς να παθαίνουμε ίλιγγο.    Επήλθε  «αποκλιμάκωση» στα Ίμια.    Μετά  φανήκανε δύο κότερα και μια φρεγάτα τούρκικη σε ένα υαλοπωλείο.    Ανοησίες . Ούτε περί  κλιμάκωσης  επρόκειτο, ούτε  αποκλιμάκωση  υπήρξε. Περί ενός νέου βήματος στον δρόμο της σταθερής τουρκικής στρατηγικής επρόκειτο και θα ακολουθήσει το επόμενο.    Το τραγικό  είναι ότι δεν  «καταλαβαίνουμε» τίποτα  και κάθε φορά, μετά από κάθε κρίση, επανερχόμαστε στα  ίδια  και λέμε τα  ίδια . Ίσως να μην υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο απ’ α

Νομίζω  ότι μετά την τελευταία κρίση στα Ίμια και πριν από την επόμενη χρειάζεται  αναστοχασμός  (όπως λένε οι χίπστερ όταν δεν λένε  αφήγημα ).  Ξενύχτησα  λοιπόν χθες υπέρ πατρίδος (η οποία λείπει από τη χώρα για δουλειές) και, διαβάζοντας Καίσαρα, Κλαούζεβιτς και Βοναπάρτη, κατέληξα σε ορισμένες σκέψεις - προτάσεις για μια στρατηγική και κάποια στρατηγήματα, που θα μπορούσαν ίσως να μας ξελασπώσουν (όχι από την πολιτική λάσπη, αλλά οπωσδήποτε από όσους κάθε φορά το κόβουν λάσπη και μας τρώει ύστερα το μαύρο φίδι και ο κατηραμένος όφις).  Προτείνω λοιπόν : Πρώτον .  Να πάμε στα Ίμια και να χτίσουμε εκεί έναν οικισμό, ένα σπιτάκι, ένα σπίτι. Αυθωρεί και παραχρήμα θα  αρπάξουν το σπιτάκι οι τράπεζες  και έτσι δεν θα το πάρουν οι Τούρκοι.  Όπερ έδει δείξαι ! Δεύτερον .  Να απευθυνθούμε στον κ.  Μαργαρίτη Σχοινά  και άλλες μορφές της Ένωσης ζητώντας να μας αποζημιώνουν για κάθε τρακάρισμα και πάσαν άλλη βλάβη λαμαρίνων στα πλοία. Διότι για την Ένωση το πρόβλημα δεν αφορά στ