IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Έργο του Πέτερ φον Ες- Ρήγας Φεραίος,  «ο Ρήγας εξάπτει τον προς ελευθερίαν των Ελλήνων έρωτα»   Η Επανάσταση του 1821:  Μια δαιδαλώδης διαδρομή. Στα χρόνια της σκλαβιάς, μέχρι τη μέρα του γενικού ξεσηκωμού οι προσπάθειες για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ήταν συνεχείς.   Από τότε που ο ελληνισμός με την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υποδουλώθηκε στον Ασιάτη επιδρομέα άρχισε να φωλιάζει μέσα στα στήθη των σκλαβωμένων η λαχτάρα της λευτεριάς. Χρειάστηκαν 368 ολόκληρα χρόνια μέχρι τη μέρα που ο γενικός ξεσηκωμός το Μάρτη του 1821 οδήγησε στην αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Όλα αυτά τα χρόνια της σκλαβιάς η εκκλησία έπαιξε τον σπουδαίο ρόλο της διατήρησης της γλώσσας, της θρησκείας και των παραδόσεων του ελληνισμού. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες υπήρξαν οι κυριότεροι χώροι των κρυφών σχολειών, αλλά και τα καταφύγια των αγωνιστών. Και όταν το απαίτησαν οι συνθήκες, ο κλήρος όχι μόνο θυσιάστηκε υφιστάμενος βασανιστήρια και απαγχονισμούς, αλλά πήρε το καριοφίλι κα

 Tο βαθύτερο νόημα της επετείου της Ελληνικής επανάστασης. Μηνύματα της Εθνικής επετείου του αγώνα της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. «Ἡ ψυχή μου ἀναγαλλιάζει πὼς ὁ κόρφος καθεμιᾶς γλυκοβύζαστο ἑτοιμάζει γάλα ἀνδρείας καὶ ἐλευθεριᾶς». (Διονύσιος Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερίαν) Η επέτειος του αγώνα της Ελληνικής παλιγγενεσίας θέτει το ερώτημα της μείζονας σημασίας της πολιτικής απόφασης-πράξης του Ελληνισμού να αποτινάξει, με τη χρήση ένοπλης ισχύος, τον Οθωμανικό ζυγό. Εκκινώντας από το «καλλιό ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή» του Ρήγα Φεραίου (Θούριος, στιχ. 7-8), προχωρώντας στη διαπίστωση του ανώνυμου συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας» ότι «εἶναι ἀδύνατον αἱ ἑλληνικαὶ ψυχαὶ νὰ κοιμηθοῦν πλέον εἰς τὴν ληθαργίαν τῆς τυραννίας!», και καταλήγοντας στο απαύγασμα του διάστιχου του εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού: «Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!» γιατί,«όσοι το χάλκεον χέρ

   Γετίμ-Αλής και Γλυμίδ-Αλής: Δύο αιμοσταγείς γενίτσαροι του Ρεθύμνου στην επανάσταση του 1821. Οι γενίτσαροι (γενί-τσερί =νέος στρατός) αποτελούσαν τα στρατιωτικά σώματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας από τους πρώτους, κιόλας, αιώνες της σύστασής της. Ήταν οργανωμένοι σε τάγματα (ορτάδες) και είχαν αυστηρή πειθαρχία. Ειδικά στην Κρήτη, υπήρχαν δύο κατηγορίες γενιτσάτων. Οι αυτοκρατορικοί γενίτσαροι και οι ντόπιοι γενίτσαροι ή «γερλήδες». Οι αυτοκρατορικοί γενίτσαροι είχαν οθωμανική καταγωγή και τάγματά τους βρίσκονταν κυρίως στο Ηράκλειο. Στην υπόλοιπη Κρήτη υπήρχαν οι γερλήδες γενίτσαροι που ήταν Κρήτες στην καταγωγή και είχαν εξισλαμισθεί κατά τη διάρκεια της μακραίωνης οθωμανικής κατοχής. Αυτοί, ήταν πολύ πιο σκληροί στη συμπεριφορά και στις ωμότητες απέναντι στους χριστιανούς της Κρήτης. Με την πάροδο του χρόνου και λόγω της απόστασης από την Κωνσταντινούπολη, την έδρα της αυτοκρατορίας, είχαν αποθρασυνθεί εντελώς, αγνοώντας τελείως τα σουλτανικά φιρμάνια, που πολλές φορές τους εγ

 «Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα…»      Από το βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά «Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα…» Πολ. Ετ. Πανόραμα, 1992, ανανεωμένη έκδοση 2002). Κείμενο: Μαριάννα Κορομηλά Οι Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, που άρχισαν τον καιρό του Μεγάλου Πέτρου (1689-1725) και συνεχίστηκαν από τους διαδόχους του μέχρι το 1917-1918, άλλαξαν σταδιακά το πολιτικό πρόσωπο της οθωμανικής «λίμνης» (δηλαδή της Μαύρης Θάλασσας). Η μεγάλη Ορθόδοξη Δύναμη άνοιγε δρόμο και κατέβαινε προς τον Νότο, την περιοχή που μετά τις κατακτήσεις ονομάστηκε «Νοβαρούσια» (Νέα Ρωσία). Από τον καιρό της αποτυχημένης εκστρατείας του Μεγάλου Πέτρου στον Προύθο, το 1711 (όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Αζόφ, που είχε κατακτήσει το 1696), μέχρι τη σύλληψη του «Ελληνικού Σχεδίου» από την Αικατερίνη τη Μεγάλη (1762-1796) είχε περάσει μισός αιώνας. Η Ρωσία είχε ενσωματώσει την Αζοφική, την Κριμαία, την Ουκρανία και η κατάκτηση της βορειοανατολικής Μολδαβίας δεν θα αργούσε. Η Τσαρίνα ονειρευόταν τώρα να διώξει τους Τούρκους α

    Η Χούντα, τελευταίος σταθμός του Εμφυλίου. Η πιο επικίνδυνη «δημιουργία» του Εμφυλίου στις δομές του επίσημου κράτους ήταν ο τυπικά και ουσιαστικά παρακρατικός ΙΔΕΑ. Ένας σύνδεσμος πολλών εκατοντάδων αξιωματικών (γίνεται λόγος για 2.500) οι οποίοι οργανώθηκαν και συσπειρώθηκαν αρχικά σε αντικομμουνιστική βάση, στη συνέχεια όμως απέβλεπαν σταθερά στην ποδηγέτηση ή και την κατάληψη της εξουσίας: υπάρχει η ομολογημένη επιδίωξη για «δικτατορία του ΙΔΕΑ». Ο μόνος λόγος που δεν επιχείρησαν πραξικόπημα από τα τέλη του 1944 έως και τη λήξη του Εμφυλίου είναι η σαφής αντίθεση – απαγόρευση των Βρετανών και των Αμερικανών σε μια τέτοια εξέλιξη, λόγω των διεθνών συνθηκών της εποχής. Άλλωστε ο στρατός από τις αρχές του 20ου αιώνα είχε πλούσια παράδοση πραξικοπημάτων και δικτατορικών κυβερνήσεων. Ο ΙΔΕΑ, ωστόσο, έκανε το πραξικόπημά του αμέσως μόλις του δόθηκε η ευκαιρία, δηλαδή μόλις χαλάρωσε κάπως η αυστηρή Αμερικανική επίβλεψη, στα 1951. Σ’ αυτό μάλιστα πήρε μέρος, ως λοχαγός, και ο Δημήτριος

Το Έπος του ΄40, αυτοί που το έγραψαν  κι εκείνοι που το εκμεταλλεύτηκαν! Η 28 η Οκτωβρίου 1940. Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ΄21 , κραύγασε ο Εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς για να ενθαρρύνει τους μαχητές. Οι Έλληνες, πράγματι, μέθυσαν και έγραψαν το Έπος της Αλβανίας και το δεύτερο Έπος της Εθνικής Αντίστασης. Όχι όλοι. Η πολιτική και κοινωνική ελίτ την «κοπάνισε» στην Αίγυπτο ένθα σχημάτισε Κυβέρνηση της πλάκας και περνούσε ζωή χαρισάμενη. Μια μικρή μερίδα, παραμένουσα, συνεργάσθηκε με τον κατακτητή ή δια της μαύρης αγοράς συνέτεινε στην δυστυχία του Λαού. Αμέσως μετά την απελευθέρωση το τσούρμο της Αιγύπτου επέστρεψε για να Κυβερνήσει. Είπαν «Ωραία, συγχαρητήρια σε σας που κάνατε αντίσταση, σκοτωθήκατε, τραυματισθήκατε, υποφέρατε αλλά εμείς είμαστε κατάλληλοι για την Εξουσία… » Ποιοι ήσαν αυτοί; Μας τους περιγράφει ο έτερος Εθνικός ποιητής, σπουδαίος πατριώτης Γιώργος Σεφέρης… Τι βλακεία, τι εγωπάθεια… Η ανικανότητα της Ηγέτιδος τάξεως της Ελλάδος σε κάνει να ξεράσεις.