IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΟΠΑΙΔΗΣ (...) Πιστεύω στην ανακούφιση, στην ανάταση, στην παρηγοριά που μπορούν να προσφέρουν η Ιστορία μας, οι αποστομωτικοί θησαυροί του παρελθόντος μας, οι παράγοντες που με έκαναν να νιώσω υπερήφανος όταν η κυρία του bed and breakfast είχε την αφέλεια να συγκρίνει τις «πέτρες» της με τα περίτεχνα σμιλεμένα μάρμαρά μας. Την ίδια, όμως, στιγμή δεν μπορώ να μη θαυμάσω την κυρία και (στο πρόσωπό της) ολόκληρο τον λαό της. Γιατί εκείνες τις πέτρες που εγώ σνόμπαρα τις είχαν φροντίσει και αναδείξει περισσότερο από όσο έχουμε αναδείξει εμείς τους σημαντικότερους θησαυρούς μας. Το «τίποτά» τους το είχαν κάνει κάτι. Ενώ εμείς το κάτι μας το κάνουμε συνήθως τίποτα. Εν κατακλείδι, αν αναζητάμε στην ανασκαφή της Αμφίπολης έναν λόγο για να αισθανθούμε «πρώτοι των πρώτων», κάποιοι άλλοι, αξιοποιώντας στο έπακρο τα μικρά, τα ελάχιστα που τους έλαχαν, προηγούνται σε έναν «αγώνα» όπου δεν κερδίζει ο πιο προικισμένος, αλλά εκείνος που κατάλαβε, σεβάστηκε, φρόντισε. 

Μερική άποψη του αρχαιολογικού χώρου του Δεσποτικού, κοντά στην Αντίπαρο. Οι ανασκαφικές εργασίες έχουν δώσει πολύτιμες πληροφορίες. Κάτω, άκρο αρχαϊκού κούρου και τμήμα γοργονείου από τις ανασκαφές στη θέση Μάντρα. Μερική άποψη του αρχαιολογικού χώρου του Δεσποτικού, κοντά στην Αντίπαρο.   Ενα ακόμη καινούργιο λατρευτικό κτίριο, πολλά αγγεία, εντυπωσιακή κεραμική οροφή που απεικονίζει μέδουσες, δύο τμήματα ποδιών με την πλίνθο αρχαϊκών κούρων που προστίθενται στα 65 που έχουν βρεθεί έως τώρα είναι ορισμένα μόνο από τα ευρήματα που ήρθαν στο φως κατά τις φετινές έρευνες στο ακατοίκητο Δεσποτικό, δυτικά της Αντιπάρου. Ενα νησί γεμάτο αρχαία από τη γεωμετρική έως και την ελληνιστική περίοδο, τα οποία αποκαλύπτονται εδώ και 17 χρόνια στη θέση Μάντρα όπου άκμασε χώρος λατρείας του Απόλλωνα. Το πιο εντυπωσιακό Τα αναθήματα αρχαϊκών χρόνων, όπως ζωόμορφα ειδώλια, αγγεία σε σχήμα ταυροκεφαλής, λεοντοκεφαλής, τα κοσμήματα και τα ενεπίγραφα αγγεία που βρέθηκαν από

Εξέφρασα κάπου μια παράδοξη άποψη για τον  πατριωτισμό . Ήθελα να μην τον μπερδεύω με τις παρελάσεις, τις αντιευρωπαϊκές υστερίες, την εθνικιστική περηφάνια, τα Ίμια και τις κούφιες ιστορικές αναδρομές των περασμένων μεγαλείων. Επ ικρίθηκα. Και αναγκάστηκα να γράψω ένα κείμενο για να απολογηθώ.  Αγαπητέ φίλε Σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να πω την άποψη μου για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Πριν ξεκινήσω όμως επίτρεψε μου να σου θυμίσω την κραυγή που είχε ακουστεί το καλοκαίρι του 2007 στις μ εγάλες πυρκαγιές της νότιας Ελλάδας. "Εδώ καίγονται οι άνθρωποι", φώναζαν κάποιοι, "και μείς τ ρέχουμε να σώσουμε τις πέτρες". Δεν θα το σχολιάσω περισσότερο τώρα. Κράτησε το για την συνέχεια. Ο  πολιτισμός  είναι περισσότερο και πάνω από όλα στάση και τρόπος ζωής. Είναι το σύνολο όλων των μικρών τρόπων που κατευθύνουν την σκέψη μας, που ορ ίζουν την συμπεριφορά μας, που συνθέτουν τους κώδικες με τους οποίους ζούμε, συνεννοούμεθα και συνυπάρχουμε, διασ