IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν αποκλείεται τίποτα πια ...όταν ο χείμαρος του κεντρικού δρόμου τρέχει ορμητικός προς την κατεύθυνση της ανηφόρας                                        Κ. Μαυρουδής,Οι κουρτίνες του Γκαριμπάλντι Είναι ποτέ δυνατόν (λογικά, ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά) η μία πλευρά νάχει πάντοτε δίκιο και η άλλη πάντοτε άδικο; Μπορεί η μία θεωρία/ιδεολογία να "κολλάει" παντού και νάναι το μοναδικό εργαλείο ερμηνείας σε όλες τις εποχές, σε όλες τις χώρες, σε όλες τις καταστάσεις κι η άλλη (όχι αναγκαστικά εντελώς αντίθετη) θεωρία/ιδεολογία να μην είναι συμβατή με τίποτα; Θεοί εναντίον Δαιμόνων; Αυτοάνοση άμεση θεραπεία εναντίον Δηλητηριωδών χρόνιων νοσημάτων; Πλαστογραφία της Ιστορίας εναντίον φαντασιακής ιστορικής αυτοδικαίωσης; Υπεύθυνοι και υπόλογοι πολιτικοί εναντίον ανεύθυνων και δωσίλογων; Το καλό Κράτος των μεν εναντίον του κακού Κράτους των δε; Οι αλύγιστοι πατριώτες εναντίον των προσκυνημένων προδοτών; Οι μισούντες το πρόσφατον παρελθό

Το παρόν αποτελεί μέρος σειράς άρθρων που δημοσιεύει το δ, για «ομάδες νέων» οι οποίες δρουν εντός και κατά της χώρας μας. Επικοινώνησε μαζί μας στο connect@todelta.gr για να στείλεις και το δικό σου άρθρο.   Στην πραγματικότητα, η «ομάδα αλήθειας» είναι ένα επίσημο κομματικό όργανο της ΝΔ. Αυτή είναι η αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά, και με ύποπτο τρόπο, η εν λόγω ομάδα παρουσιάζεται ως ανεξάρτητη πολιτική οργάνωση εθελοντών η οποία εποπτεύει και καταγγέλλει την κυβέρνηση, δίχως να αναφέρεται πουθενά ο κομματικός φορέας που βρίσκεται από πίσω και την συντηρεί. Πρόκειται βέβαια για μια ακόμα ομάδα η οποία παρουσιάζεται ως υπερκομματική, από τις τόσες άλλωστε που μαστίζουν το διαδίκτυο, και προπαγανδίζουν ανοιχτά κατά των κομματικών εχθρών τους. Η χώρα μας φαίνεται να έχει γεμίσει από «στρατευμένους ανεξάρτητους» οι οποίοι διαστρεβλώνουν την αλήθεια και αποπροσανατολίζουν. Με την άθλια δράση τους, προωθούν τον διχασμό και οδηγούν τους σκεπτόμενους πολίτες στην πολιτική απαξίωση

Σκίτσο του Μ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Η ανάγκη των πολιτικών αρχηγών να διεγείρουν τον κομματικό πατριωτισμό για να ενισχύουν τη συσπείρωση και τη μαχητικότητα της παράταξής τους είναι κατανοητή. Το ίδιο και η προσπάθειά τους να αλιεύσουν ψήφους. Θα ήταν αφέλεια, λοιπόν, να περιμένει κανείς από τα κόμματα και τους αρχηγούς τους να κάνουν επίδειξη αντικειμενικότητας με ακριβοδίκαιες κρίσεις. Ο ρόλος τους είναι διαφορετικός. Όλα, όμως, έχουν ένα όριο, το οποίο, όπως μας αποδεικνύουν συνεχώς τα γεγονότα, έχει προ πολλού καταλυθεί. Η για μεγάλο χρονικό διάστημα αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας του ξύλινου κομματικού λόγου δεν οφειλόταν μόνο σε πολιτικό πρωτογονισμό. Συνδεόταν και με τον υψηλό βαθμό κομματικοποίησης των θεσμών. Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974, τα κόμματα άσκησαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, αλλά και έναν υπερβάλλοντα και ασφυκτικό έλεγχο σε όλο σχεδόν το πλέγμα της δημόσιας ζωής. Τα κόμματα σύντομα εκφυλίστηκαν σε

 Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΙΣΧΡΟ ΤΡΟΠΟ , την ίδια στιγμή που  Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ διαθέτει την …πολυτέλεια να Ξ-Ε-Κ-Α-Τ-Ι-Ν-Ι-Α-Ζ-Ε-Τ-Α-Ι στη Βουλή ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ που ακόμα κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή.   Tην ίδια στιγμή που οι πολιτικοί μας καθυβρίζονταν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο σε «ζωντανή» μάλιστα μετάδοση, την ίδια ώρα που ο διχασμός έφτασε στο ζενίθ, οι Τούρκοι αλώνιζαν στο Αιγαίο και στις κυπριακές θάλασσες.  Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κοιτά τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη στη συζήτηση και ψηφοφορία επί της προτάσεως της κυβερνητικής πλειοψηφίας για τη συγκρότηση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση NOVARTIS, στην Ολομέλεια της Βουλής, Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018. ΑΠΕ-ΜΠΕ/, ΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ  Όταν ο Ερντογάν αλώνιζε στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ,  οι πολιτικοί παρήγαγαν μίσος στη Βουλή.    Θα αποφύγω να χαρακτηρίσω το θέαμα αποκρουστικό , διότι σέβομαι απόλυτα τους κανόνες της Δημοκρα

Το να μην έχει κάποιος τίποτα να πεί και να μην έχει ιδέα Να μην ξέρει καν πως να το πεί και να μιλάει συνέχεια και να γράφει επιτομές και τόμους αυτό με ξεπερνάει                                                     Κ.Γ. Ταβουλτσίδης, Η Σφίγξ Είναι σε όλους γνωστό πως κάθε κόμμα, και γενικότερα κάθε πολιτικός χώρος, έχει στη λίστα των προθύμων, στο ψυγείο ή στο "περίμενε" διάφορους σχολιαστές (πρώην αποτυχήσαντες, εκπεπτωκότες, μετανοήσαντες, ανανήψαντες), οι οποίοι στο πρώτο τηλεφώνημα είναι έτοιμοι να γράψουν, να δηλώσουν, να επιχειρηματολογήσουν, πάντοτε υπέρ της άποψης της εφημερίδας ή του Ρ/Σ που τους προσκάλεσε, για να καλύψουν την κομματική/ιδεολογική "γραμμή". Αν αυτό θεωρείται ανεκτό σε μιά χώρα, όπου οι περισσότεροι πολιτικάντηδες ή δια[γ]νοούμενοι τυγχάνουν κρατικοδίαιτοι, μισθωτοί επιχειρηματιών ή κολλητοί αρχηγίσκων/παραγόντων, αναρωτιέμαι πως ακριβώς αισθάνονται επί του προκειμένου οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Αυτοί που εκ

Αν δεν κηρυχθεί εθνική αφύπνιση τώρα, ας μην εκπλαγούμε αν κηρύξουμε κάποιο νέο εθνικό πένθος αύριο. Οσα συμβαίνουν σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή μόνο κατ’ ευφημισμό θα μπορούσαν να αποκληθούν πολιτική αντιπαράθεση. Στην πραγματικότητα μαίνεται ένας κομματικός πόλεμος μέχρις εσχάτων, μέχρι της τελικής πολιτικής και ηθικής εξοντώσεως του αντιπάλου. Πόλεμος στον οποίο οι εμπλεκόμενοι εμφορούνται από την άθλια αρχή ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα – κάθε μέσο, και το πιο ποταπό. Και αδίστακτα βομβαρδίζουν οποιονδήποτε βρίσκεται εγγύς του αντιπάλου (πλέον συνήθη θύματα, μέλη της οικογένειάς του...) ή ακόμα και απόμακρο άμαχο πληθυσμό, κάποιους που κάποτε είτε έτυχε να ανταλλάξουν μια χειραψία μαζί του, όπερ κρίνεται επαρκής αιτιολόγηση για να μπουν στο στόχαστρο και αίφνης, οι ανύποπτοι, να στραπατσαριστούν από τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού. Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, σε λίγο κάθε νουνεχής γονιός θα κλείνει την τηλεόραση όταν αρχίζει μια συζήτηση στη Βουλή (ή όταν

Οι συγκεκριμένες σκέψεις γράφτηκαν το 1990 από τον φίλο του iThesis Νικόλαο Φιλοκαλία, Αρχιτέκτονα. Όπως θα δείτε, οι ιδέες του είναι επίκαιρες και αναγκαίες περισσότερο από ποτέ. Αλλά και τα κακώς κείμενα και τα προβλήματα που θίγει, εξακολουθούν να μαστίζουν την Ελλάδα -σαν να μην πέρασε μια μέρα- 30 χρόνια μετά. Του Νικολάου Φιλοκαλία, Αρχιτέκτονα Σήμερα τα τρία τέταρτα των Ελλήνων πιστεύουν ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα γιατί κανένα από τα παλιά δεν τους αντιπροσωπεύει. Αυτοί που ασχολούνται στην Ελλάδα επαγγελματικά με την πολιτική είναι το 50% του πληθυσμού (οι περισσότερη αμισθί, όσοι όμως πληρώνονται θεωρούν…υποχρέωση τους να παίρνουν το μισθό και των άλλων). Όλοι αυτοί λοιπόν που έμειναν άμισθοι, ονειρεύονται να φτιάξουν ένα καινούριο κόμμα που ασφαλώς θα επικρατήσει εκμεταλλευόμενο το γενικό χάος που θα υπάρχει σε μερικά χρόνια στην Ελλάδα. Φυσικά το κόμμα αυτό θα σώσει την Ελλάδα για άλλη μια φορά, η οποία θα είναι και η τελευταία της. Το επιχείρη