IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το “επιτελικό κράτος”  και η πρόσληψη Ψαριανού στο επιτελείο του Π. Πικραμμένου… Ο Βασίλης Σκουρής γράφει στο ieidiseis.gr για την πρόσληψη του Γρηγόρη Ψαριανού στο επιτελείου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης  Πάνου Πικραμμένου. Τα λέει νομίζουμε όλα… Υπάρχει βεβαίως κι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί μετά από 1,5 χρόνο διακυβέρνησης Μητσοτάκη: ποια ακριβώς είναι η χρησιμότητα της θέσης αντιπροέδρου που έχει ο κ. Πικραμμένος; Το άρθρο του Βασίλη Σκουρή: Ένα καθοριστικό χτύπημα στο «επιτελικό κράτος» και στην έννοια των «αρίστων» (!) αποτελεί η πρόσληψη του Γρηγόρη Ψαριανού ως συμβούλου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου! Άλλος ένας υποψήφιος βουλευτής λοιπόν, που δεν κατόρθωσε να εκλεγεί, προσλήφθηκε ως μετακλητός υπάλληλος, σύμβουλος του υπουργού, ενώ πολλοί είναι και εκείνοι που έχουν διοριστεί και σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού, στην ΕΡΤ κοκ. Η υπόθεση Ψαριανού, ωστόσο, είναι πολύ πιο σύνθετη, αλλά και προκλητική, τόσο για τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους τη

Τέλος στο παρασιτικό πολιτικό προσωπικό. Υπάρχει μια γνωστή ανοιχτή πληγή στον κρατικό μηχανισμό, η οποία ενισχύει την κομματοκρατία και το πελατειακό κράτος, επιβαρύνοντας του φορολογούμενους και την εθνική οικονομία. Πρόκειται για τους στρατούς κομματικά διορισθέντων στελεχών, σε υπουργικά γραφεία και φορείς του κράτους. Το πολιτικό σύστημα έχει μάλιστα εφεύρει ποικίλους και ευφάνταστους τίτλους για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και να προσλάβει φωτογραφικά, ορδές κομματικών στελεχών στο δημόσιο: Μετακλητοί, ειδικοί σύμβουλοι, ειδικοί συνεργάτες, σύμβουλοι διοίκησης, οικονομικοί σύμβουλοι, γενικοί διευθυντές ορισμένου χρόνου, προϊστάμενοι γραφείων, και άλλα αδιανόητα. Πρόκειται πραγματικά για έναν στρατό ανειδίκευτων, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι συγγενείς, φίλοι και προσωπικοί σύντροφοι των υπουργών και αξιωματούχων. Τις «κενές», ανύπαρκτες και αχρείαστες θέσεις συμπληρώνουν τα κομματικά πρωτοπαλίκαρα που είτε δηλώνουν εργασία στο κόμμα, είτε δεν κατ

Οταν ηγείσαι ενός οργανισμού είσαι υποχρεωμένος, ex officio, να υπενθυμίζεις εμπράκτως στα μέλη του οργανισμού να επιτελούν τον ρόλο τους όσο πιο ευσυνείδητα μπορούν. Στην υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι, ο τέως αρχηγός της Πυροσβεστικής έπραξε ακριβώς το αντίθετο. Φωτ. INTIME NEWS «Βγάλε την ουρά σου απ’ έξω…».   Ενας οργανισμός αναπτύσσει διεφθαρμένη νοοτροπία όταν ο σκοπός που καταστατικά υπηρετεί διαστρέφεται από την εξυπηρέτηση, με κάθε μέσο, ιδιοτελών συμφερόντων των ισχυρών μελών του. Η εξωστρέφεια (ετεροαναφορικότητα) που οφείλει να διακρίνει τον οργανισμό εκτοπίζεται από την ξεδιάντροπη εξυπηρέτηση «εσωτερικών» σκοπών (αυτοαναφορικότητα). Ο οργανισμός παύει τότε να υπηρετεί κοινωνικές ανάγκες· μετατρέπεται σε όργανο εξυπηρέτησης ιδιοτελών επιδιώξεων. Η διεφθαρμένη νοοτροπία δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός αλλά μια διαδικασία – χτίζεται μακροχρόνια. Πώς; Με κατάχρηση εξουσίας, αποφυγή λογοδοσίας, και παίγνια ισχύος. Και τα τρία επικυρώνονται ή επιβάλλονται από τη

«Επανάσταση» - «εθνεγερσία» αδιανόητες.  Υπάρχουν θεσμοί προορισμένοι να ελέγχουν τη διαχείριση της εξουσίας – η Βουλή, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο (ΣτΕ), η δημοσιογραφία. Βουλή και δημοσιογραφία έχουν παραιτηθεί (μα εντελώς) από κάθε φιλοδοξία κριτικού ελέγχου, από τότε που η άσκηση της πολιτικής έχει ολοκληρωτικά αλλοτριωθεί σε παιχνίδι εντυπώσεων. Το ΣτΕ δεν ελέγχει ενεργά (αυτεπαγγέλτως) τη διαχείριση της εξουσίας. Αποφαίνεται για ατοπήματα ή και εγκλήματα σε βάρος πολιτών, μόνο αν ο πολίτης προσφύγει (με πολύ υψηλό οικονομικό κόστος) στην ετυμηγορία του. Ταυτόχρονα, οι κρατικοί λειτουργοί που κρίνουν τη νομιμότητα αποφάσεων και ενεργειών του κράτους, έχουν αυτο-υπονομευθεί καθορίζοντας οι ίδιοι την αμοιβή τους: Εχουν μηνιαίο μισθό ισόποσο με πέντε (5) μηνιαίες συντάξεις πανεπιστημιακού καθηγητή εικοσιοχτάχρονης θητείας και τεκμηριωμένης διεθνούς αναγνώρισης. Τα σε βάρος πολιτών εγκλήματα επαγγελματιών της εξουσίας είναι επίσης θεσμοθετημένο να κρίνοντα

Για το Ταμείο Ανάκαμψης. Κατά την οικονομική κρίση του 2009 συζητήθηκε επί μακρόν η ανάγκη για ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ. Τελικά, δεν παρασχέθηκε μαζική οικονομική βοήθεια από τις πλούσιες στις ενδεέστερες χώρες. Ακολούθησαν οι γνωστές επώδυνες πολιτικές λιτότητας, οι οποίες επέφεραν επικίνδυνους πολιτικούς κλονισμούς. Σε αντίθεση με την προγενέστερη τακτική, το 2020 η Ευρώπη απεφάσισε να συστήσει Ταμείο Ανάκαμψης, ένα οιονεί Σχέδιο Μάρσαλ. Το 1947 το Σχέδιο Μάρσαλ αποσκοπούσε να ανακόψει την κομμουνιστική διείσδυση στην Ευρώπη. Σήμερα, το Ταμείο Ανάκαμψης επιδιώκει να αποτρέψει μια επικείμενη θύελλα από «Κίτρινα Γιλέκα» στις μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει το ευρωπαϊκό σχέδιο σε οριστική κατάρρευση. Επειτα από εβδομήντα χρόνια, η οικονομία επανήλθε στην υπηρεσία της πολιτικής. Τα αναμενόμενα 70 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ θα τονώσουν την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων οι οποίοι, αγοράζοντας εισαγόμενα προϊόντα, θα συμβάλουν στην

Τους 3.000 αγγίζουν πλέον οι υπάλληλοι σε πολιτικά γραφεία, γραφεία αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης, υπουργεία κ.ο.κ. Απίστευτο: Ρεκόρ επταετίας  για τους μετακλητούς υπαλλήλους σε υπουργικά γραφεία.  Τεράστιο το κόστος.   Το τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρήκε τη χώρα με 1.710 μετακλητούς υπαλλήλους σε υπουργικά γραφεία, τοπική αυτοδιοίκηση και άλλες θέσεις. Στα τεσσεράμισι χρόνια μετά την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα, ο μέγιστος αριθμός τους κατεγράφη τον Απρίλιο του 2019 όταν έφτασαν τους 2.739. Εναν χρόνο και έναν μήνα μετά, τον Μάιο του 2020, οι μετακλητοί έφτασαν τους 2.817, αριθμός-ρεκόρ επταετίας, καθώς από τον Ιανουάριο του 2013 δεν έχει καταγραφεί υψηλότερος! Μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, εμπειρογνώμονας δημόσιας διοίκησης και στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής, θέτει ζήτημα δημιουργίας πελατειακών σχέσεων και αδιαφάνειας στις προσλήψεις μετακλητών, σημειώνοντας πως «στο ξεκίνημα της νυν κυβέρνησης, δηλαδή από τον Ιούλιο του 2019, οι μετακ

 Η κρίση με την Τουρκία  και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Μην ξαφνιαστείτε από την γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο το κείμενο που ακολουθεί. Αυτή είναι η γλυκύτατη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Το κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του μεγάλου Ελληνα λογοτέχνη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ” το 1896.  Η χώρα είχε πτωχεύσει και ένα χρόνο μετά σύρθηκε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και υπέστη δεινή ήττα. Το κλίμα ωστόσο ήταν πολεμοχαρές από τα προηγούμενα χρόνια. Στο πολιτικό σκηνικό της χώρας κυριαρχούσαν οι διακινητές της λεγόμενης Μεγάλης Ιδεάς. Προφητικά ο Αλένξανδρος Παπαδιαμάντης δημοσίευσε στην εφημερίδα που εργαζόταν, τα παρακάτω: “Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους; Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θε

Ή δημιουργούμε σοβαρό κράτος  ή θα εκλείψουμε.  Δυστυχώς, ως σήμερα, ο μόνος τομέας στον οποίο αισθάνεσαι ότι υπάρχει κράτος είναι η εφορία. Εκεί λειτουργεί. Δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε κατά ένα ευρώ. Στα υπόλοιπα, και κυρίως σε ζητήματα άμυνας και ασφάλειας, υπάρχουν μεγάλα κενά τα οποία εν μέρει καλύπτονται από το ηθικό και το φρόνημα των Ελλήνων αν απειληθεί η ακεραιότητα της πατρίδας τους και η ελευθερία τους. Χρειάζεται και αυτό, αλλά δεν αρκεί. Ο Ερντογάν ίσως μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα να δημιουργήσουμε σοβαρό κράτος. Δεν ξέρω αν κινείται στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας ή περιέχει και κάποια δόση πραγματικότητας η αντίληψη που διαδίδεται πως ο Καραμανλής ο νεότερος είχε συλλάβει αυτό το έλλειμμα αλλά δεν τον άφησαν να προχωρήσει. Είναι πολλοί οι παράγοντες που δεν θέλουν να δημιουργήσει η Ελλάδα σοβαρό κράτος. Παράγοντες και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Η Τουρκία διεκδικεί τον έλεγχο του Αιγαίου και τη δορυφοροποίηση του ελλ