IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει σ’ όλους τους τόνους ότι σε μερικές ημέρες η Ελλάδα θα αφήσει πίσω της την επώδυνη περίοδο των Μνημονίων. Από το φθινόπωρο του 2017, άλλωστε, είχε επικρατήσει στο ευρωιερατείο η επιλογή το “κεφάλαιο Ελλάδα” να κλείσει σαν success story. Έτσι φθάσαμε στην περιβόητη “καθαρή έξοδο”, με την έννοια ότι δεν επιβλήθηκαν στην Αθήνα πρόσθετες δεσμεύσεις. Αυτές, άλλωστε, που έχουν συμφωνηθεί είναι υπεραρκετές, και μόνο αν σκεφθεί κανείς ότι μέχρι το 2060 η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ. Όπως παλαιότερα η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, έτσι και η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι με την ολοκλήρωση του 3ου Μνημονίου θα τελειώσουν και οι δύσκολες ημέρες. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική από την προπαγανδιστική αυτή εξίσωση. Οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων ετών έχουν κληροδοτήσει ένα πυκνό πλέγμα νομοθετικών ρυθμίσεων και αλλαγών, οι οποίες έχουν αλλάξει ριζικ

Η ανάπτυξη θα επιτευχθεί όταν θα κινητοποιηθούν όλες οι υγιείς, παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Οι μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις είναι σημαντικός πυλώνας της ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας. Είναι άμεσα συνδεδεμένες με την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Μπορούν να συμβάλουν στην ανόρθωση της οικονομίας, στον παραγωγικό μετασχηματισμό και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Το 2008, η Ευρώπη, πέρασε από μια βαθιά χρηματοπιστωτική κρίση που έπληξε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα, προστέθηκε και η δική μας παρατεταμένη κρίση. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕE, οι μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις στην Ευρώπη επιστρέφουν στα προ κρίσης επίπεδα σε όρους απασχόλησης, αριθμού επιχειρήσεων και συνεισφοράς στο ΑΕΠ. Η Ελλάδα αποτελεί δυστυχώς εξαίρεση. Συνεχίζει να αποκλίνει από τις ευρωπαϊκές επιδόσεις, σε όλους τους επιμέρους δείκτες, αναφορικά με την παρουσία, το μέγεθος και την αποδοτικότητα των Μεσαίων και Μικρών επιχειρήσεων. Σίγουρα, η κρίση έχει παίξει το ρόλο της σε αυ

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης βιώνονται καθημερινά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από το σύνολο των Ελλήνων. Η εκτεταμένη ανεργία, η επαπειλούμενη και ευτελισμένη εργασία, η δραματική μείωση του συνόλου των εισοδημάτων και η ευρεία αποασφάλιση συνθέτουν το ψηφιδωτό φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού. Προφανώς, οι επιπτώσεις κατανέμονται με διαφορετικό βάρος στη κοινωνική κλιμάκωση και με αυξημένη δριμύτητα στα μη ευνοημένα κοινωνικά στρώματα, όπως καταμαρτυρούν τα εμπειρικά δεδομένα. Εν τούτοις, τα φαινόμενα αυτά ακόμη δεν έχουν προσλάβει τα γενικά χαρακτηριστικά στο σύνολο του πληθυσμού, ώστε η κρίση να χαρακτηρισθεί ως γενική κρίση «ανθρωπιστικού χαρακτήρα». Μάλλον πρόκειται για κρίση με «ταξικά» χαρακτηριστικά. Η απουσία ενός κοινωνικού δικτύου ασφαλείας ωθεί αναγκαστικά σε επιμέρους και αποσπασματικές πολιτικές, οι οποίες εμφανίζονται συνήθως ως ανεπαρκείς και ατελέσφορες. Συχνά δε εμπεριέχουν στοιχεία κοινωνικών διακρίσεων

Τα Χριστούγεννα έχουν, εκτός των άλλων, και δύο χαρακτηριστικά. Τον Αη Βασίλη και τα κάλαντα. Ο μεν Αη Βασίλης είναι ένα παραμύθι για παιδιά, ενώ τα κάλαντα είναι ευχολόγια. Μα αυτά τα χαρακτηριστικά θυμίζουν πολύ την κυβέρνηση. Αυτά τα Χριστούγεννα συγκεκριμένα, την υπουργό Εργασίας κυρία Αχτσιόγλου και τις εξαγγελίες της! Η υπουργός, σε συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, που… δεν έγινε για να προβληθεί το έργο της κυβέρνησης, μετά από μελετημένη ερώτηση της δημοσιογράφου, πέταξε το πυροτέχνημά της: Οι εργοδότες που πιάνονται να απασχολούν αδήλωτους εργαζόμενους θα γλιτώνουν το μισό πρόστιμο. Αυτός είναι και ο τίτλος που πρωταγωνιστεί στα Μέσα όσον αφορά στις δηλώσεις της, αυτός ήταν και ο σκοπός της δήλωσης: Απλοχεριά! Νοιάξιμο για τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους. Παραμύθια! Κατ’ αρχήν, οι επιχειρηματίες που πιάνονται δεν θα γλιτώνουν το μισό, αλλά ΕΩΣ το μισό δεκαχίλιαρο πρόστιμο (τόσο είναι) σύμφωνα με την ακριβή δήλωση της υπουργού. Και θα το γλιτώ

Καταιγισμός βαρυσήμαντων καλών νέων χτύπησε τις τελευταίες ημέρες την ελληνική οικονομία, ενισχύοντας αισθητά το σενάριο της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια. Ο οίκος Fitch εκτίμησε μάλιστα ότι «δεν θα υπάρξει προληπτική γραμμή πίστωσης», καθώς η Ελλάδα επιδιώκει να επανακτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές. Οι Times του Λονδίνου έκαναν λόγο για «νέα εποχή», προεξοφλώντας ότι η Αθήνα θα αντλήσει τους επόμενους μήνες 6 δισ. ευρώ από τις αγορές και έτσι θα συγκεντρώσει το 1/3 από τα 15 δισ. ευρώ που χρειάζεται για τη δημιουργία ταμειακού αποθέματος ασφαλείας. Τα καλά νέα βέβαια μπορούν δικαιολογημένα να θεωρηθούν πυλώνες για την αποδέσμευση από τα μνημόνια, και σίγουρα θα παίξουν θετικό ρόλο στην «ανάπτυξη» των μεγεθών, όμως για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τα νοικοκυριά, όλα αυτά θυμίζουν το θυμόσοφο που λέει «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του…» Κι αυτό γιατί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση κάνουν ένα καίριο τακτικό λάθος… Πάν

Μετά από ένα παιχνίδι καθυστερήσεων εκ μέρους όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, η εξαρχής απαίτηση των δανειστών για δραστική εκκαθάριση των κόκκινων στεγαστικών δανείων μέσω πλειστηριασμών έχει τεθεί στο τραπέζι κατά τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια υπεκφυγής. Τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια έχουν ήδη πάρει τον δικό τους αντίστοιχο δρόμο. Ακόμα και αν σε πρώτη φάση οι πλειστηριασμοί εστιασθούν κυρίως σε δεύτερες κατοικίες και σε πρώτες κατοικίες με αντικειμενική αξία ανώτερη των 300.000 ευρώ, είναι κοινό μυστικό ότι θα ακολουθήσουν γρήγορα και οι άλλες. Τα Μνημόνια δεν ήταν απλώς ένας οδηγός δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως τα παρουσιάζουν οι απολογητές τους. Από την πρώτη στιγμή υποστήριζα ότι η κρίση «χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για τον βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σύμφωνα με τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Το Μνημόνιο περιέχει επιβεβλημένες διατάξεις, αλλά συνολικά λειτουργεί σαν προκρούστεια κλίνη. Γι’ αυτό και εγκλωβίζει την οικον

«Τα μόνα σίγουρα πράγματα στη ζωή είναι ο θάνατος κι οι φόροι», είχε πει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Βέβαια, αν ζούσε στην Ελλάδα σήμερα θα προσέθετε ότι η κατάσταση με τους θανάτους βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο, σε αντίθεση με τους φόρους που συνεχώς χειροτερεύουν... Από το ξεκίνημα της «ελληνικής» κρίσης, όταν χρειάστηκε να φτάσουμε μία ανάσα από την άτακτη χρεοκοπία για να παραδεχθούμε το προφανές, ότι δηλαδή μία χώρα που δεν παράγει παρά μόνο καταναλώνει δεν μπορεί να πάει μακριά, όλες οι κυβερνήσεις έθεταν ένα στόχο: την ανάπτυξη! Και τη συνδύαζαν με μία προϋπόθεση: την προσέλκυση επενδύσεων. Λογικό, αλλά όχι εύκολο. Γιατί μπορεί η Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης να έγινε πιο φθηνή σε ό,τι αφορά π.χ. τις τιμές των ακινήτων ή τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, ωστόσο οι κυβερνήσεις δεν αντιμετώπισαν τους βασικούς εχθρούς για κάθε επίδοξο επενδυτή: το ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο (προς το χειρότερο) φορολογικό περιβάλλον και τη γραφειοκρατία, που μπορεί να αποθαρρύνει κ

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Διαβάζουμε στο φόρουμ των μικρομεσαίων επαγγελματιών ΟΑΕΕ Δράση τώρα: "Σχεδόν το 50% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχει δεσμευμένους εταιρικούς λογαριασμούς. Χωρίς δημιουργία ακατάσχετου ορίου στους εταιρικούς τραπεζικούς λογαριασμούς οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες είναι εντελώς απροστάτευτοι και χαμένοι στα χέρια των εισπρακτικών μηχανισμών της ΑΑΔΕ και των ΔΟΥ, ΚΕΑΟ κλπ. Καλά κανείς δεν σκέφτεται εκεί στην κυβέρνηση πως θα ζήσουν οι άνθρωποι με ληξιπρόθεσμα, πως θα κινηθεί η αγορά, πως θα πληρωθούν οι προμηθευτές, οι εργαζόμενοι; Όταν η ΑΑΔΕ μέσω ΔΟΥ μπαίνει και τα παίρνει όλα; Όταν δεν ελέγχεις το λογαριασμό σου πως θα προγραμματίσεις έστω κάποια χρήματα για να κάνεις ρύθμιση; Οποιαδήποτε ρύθμιση... Εφόσον πρέπει να μην έχεις ληξιπρόθεσμα για το 2017! Πως θα πας να ρυθμίσεις με άδειο ταμείο;; Δίχτυ προστασίας δεν υπάρχει πλέον για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Θα φτάσουμε σε δημεύσεις και για τα κερατιά