IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τέλος στο παρασιτικό πολιτικό προσωπικό. Υπάρχει μια γνωστή ανοιχτή πληγή στον κρατικό μηχανισμό, η οποία ενισχύει την κομματοκρατία και το πελατειακό κράτος, επιβαρύνοντας του φορολογούμενους και την εθνική οικονομία. Πρόκειται για τους στρατούς κομματικά διορισθέντων στελεχών, σε υπουργικά γραφεία και φορείς του κράτους. Το πολιτικό σύστημα έχει μάλιστα εφεύρει ποικίλους και ευφάνταστους τίτλους για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και να προσλάβει φωτογραφικά, ορδές κομματικών στελεχών στο δημόσιο: Μετακλητοί, ειδικοί σύμβουλοι, ειδικοί συνεργάτες, σύμβουλοι διοίκησης, οικονομικοί σύμβουλοι, γενικοί διευθυντές ορισμένου χρόνου, προϊστάμενοι γραφείων, και άλλα αδιανόητα. Πρόκειται πραγματικά για έναν στρατό ανειδίκευτων, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι συγγενείς, φίλοι και προσωπικοί σύντροφοι των υπουργών και αξιωματούχων. Τις «κενές», ανύπαρκτες και αχρείαστες θέσεις συμπληρώνουν τα κομματικά πρωτοπαλίκαρα που είτε δηλώνουν εργασία στο κόμμα, είτε δεν κατ

Το νέο ”Οίκαδε”.  Θα θίξω ένα ιδιαιτέρως ευαίσθητο θέμα σήμερα… Το σύστημα των μεταθέσεων μονίμων αξιωματικών και στρατευσίμων στις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Επληροφορήθην εξ εγκύρου πηγής ότι τριάντα Βουλευτές της ΝΔ ετοιμάζονται να καταθέσουν ερώτηση προς τον Υπουργό Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο προκειμένου να του διαμαρτυρηθούν ότι δεν ικανοποιούνται τα αιτήματα των ψηφοφόρων τους. Κοινώς δεν γίνονται τα ρουσφέτια τους. Αγνοώ την τύχη αυτής της ερώτησης αν και γνωρίζω τους εμπνευστές της. Είτε κατατεθεί όμως είτε όχι είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε μεγαλόφωνα τα εξής: Αντιλαμβανόμαστε ότι σε συνθήκες λειτουργίας του επιτελικού κράτους οι Βουλευτές δεν έχουν που να σταθούν. Εδώ οι Υπουργοί αναγκάζονται να υπογράφουν νομοσχέδια και αποφάσεις που καταρτίζονται σε άλλα γραφεία εκτός των Υπουργείων τους, όντες σε πλείστες όσες περιπτώσεις διακοσμητικοί, οι Βουλευτές θα γλύτωναν; Διακόσμησις και αυτοί! Αντιλαμβανόμαστε πως δεν έχει πολλά πεδία δόξης λαμπρά ο Βουλευτής σε αυτές

  Πάρτι γαλάζιων «ημετέρων» με τα Voucher:  Όχι απλώς φιάσκο, αλλά η αρπαχτή του αιώνα. Στις 8 Απριλίου, μόλις προκηρύχθηκε το διαβόητα πρόγραμμα τηλεκατάρτισης των επιστημόνων, αντί της ένταξής τους στο επίδομα των 800 ευρώ, το Τvxs.gr είχε αποκαλύψει τον τρόπο που θα υλοποιηθεί καθώς και το μερίδιο των 470 ευρώ που θα λαμβάνει ανά καταρτιζόμενο το κάθε ΚΕΚ, «χωρίς να κουνήσει ούτε δαχτυλάκι».  Αλλά και το περίφημο τρικ με τις πλατφόρμες που επρόκειτο να πιστοποιηθούν ώστε να εισπράττουν τα 200 από 470 ευρώ ευρώ, ανά καταρτιζόμενο από τον κάθε πάροχο, καθώς το Τvxs.gr είχε προαναγγείλει θα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι επιχειρηματίες που θα μοιραστούν τα 36 εκατ. ευρώ.    Μάλιστα, λίγες μέρες μετά, πάλι το tvxs.gr έφερε στο φως τις 7 πλατφόρμες, απίστευτης προχειρότητας, κάποιες με κοινούς ιδιοκτήτες, που συγκρότησαν το περίφημο Μητρώο, με απόφαση του Υπουργού Ι. Βρούτση, που μάλιστα, παρέλειπε τα ονόματα των ιδιοκτητών τους, όταν αναρτήθηκε στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Οι εξε

 Οι 7 εταιρείες πίσω από το σκάνδαλο με τα ΚΕΚ. Την εντυπωσιακή ποσοτική διαφορά μεταξύ των δύο Υπουργικών Αποφάσεων που συγκροτούν αφενός το Μητρώο Παρόχων, αφετέρου το Μητρώο Εγκεκριμένων της περίφημης «τηλεκατάρτισης» αναδεικνύει ο Ηλίας Γεωργαντάς, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και πρώην ΓΓ του υπουργείου Παιδείας , σε ανάρτησή του στο Facebook . Έτσι, οι πάροχοι, δηλαδή τα ΚΕΚ, Κέντρα Δια Βίου Μάθησης κλπ, ανέρχονται σε 399 τον αριθμό σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση Βρούτση που σύστησε το Μητρώο Παρόχων.  Ωστόσο , τα Ολοκληρωμένα Συστήμετα Τηλεκατάρτισης (ΟΣΤΚ) - αναφέρονται και ως « πλατφόρμες » - είναι μόλις επτά (7), αλλά θα εισπράξουν τα 30 από τα συνολικά 85 εκατομμύρια ευρώ που θα καταλήξουν στις τσέπες του σκέλους της προσφοράς.    Η ανάρτηση του Ηλία Γεωργαντά έχει ως εξής «Το φιάσκο της τηλεκατάρτισης έχει και κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Καταρχάς να πούμε ότι η προσφορά τους χωρίζεται σε δύο

Το πρόβλημα πολύπτυχο, αλλά ένα:  Η κομματοκρατία,  τ ο πελατε ιακό κράτος των κομμάτων  Το πρόβλημα ένα, πολυώνυμο. Το πρόβλημα το ζούμε όλοι κατάσαρκα. Το ξέρουμε, ξέρουμε όλοι και τη λύση του. Κανένας μας δεν τολμάει να πει τη λύση. Οπως σε αποτυχημένο γάμο κανένας δεν μιλάει για διαζύγιο, στον καρκίνο κανένας δεν μιλάει για θάνατο. Συνεχίζουμε να διχογνωμούμε παθιασμένοι για το πρόβλημα, ενώ ξέρουμε τη λύση. Οπως στη δικτατορία: πολυσέλιδες οι εφημερίδες, καμιά δεν ονομάτιζε το πρόβλημα, οι δημόσιοι αγορητές το ίδιο. Τότε μίλησε ο Σεφέρης. Με γλώσσα άλλη, «έξω από τα πολιτικά του τόπου» (Δήλωση, 28.3.1969). Ονομάτισε «δικτατορικές καταστάσεις» και τις όρισε σαν «κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη, στεκάμενα νερά». Προμήνυσε την «τραγωδία που περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος» και σίγουρα δεν εννοούσε μόνο τη βίαιη αποκοπή της Κύπρου απ

Η σημασία του καλού παραδείγματος  στον περιορισμό της διαφθοράς Σε αντίθεση με τον αντικαπνιστικό νόμο, η κυβέρνηση υπήρξε μάλλον αντιφατική στο θέμα της διαφθοράς. Την ίδια στιγμή που επιβεβαίωνε την ισχυρή της πολιτική βούληση για τον περιορισμό της και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε, με αφορμή την κατάταξη της χώρας στον σχετικό πίνακα της Διεθνούς Διαφάνειας, ότι αποτελεί μια «εθνική απειλή», δεκάδες και ενδεχομένως εκατοντάδες κομματικοί φίλοι διορίζονταν σε θέσεις ευθύνης, εντελώς άσχετες με το βιογραφικό και τις ικανότητές τους, σε διοικήσεις νοσοκομείων, ΔΕΚΟ κ.λπ. Η κυβέρνηση, σε πείσμα όσων πίστευαν ότι θα αποτύγχανε, όπως άλλωστε και οι πάντες στο παρελθόν, πέτυχε μια σημαντική νίκη στην περίπτωση του αντικαπνιστικού νόμου, ο οποίος φαίνεται να εφαρμόζεται. Η επιτυχία αυτή οφείλεται στην ισχυρή πολιτική βούληση, στη συστηματική αστυνόμευση, αλλά και στο γεγονός ότι τα κυβερνητικά στελέχη έδωσαν πρώτοι το καλό παράδειγμα. Δύσκολα θα ξεχάσει κα