IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η ανάγκη για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Και δύο αντίθετα παραδείγματα δύο βιομηχανικών χωρών, της Γαλλίας και της Ιαπωνίας. H συζήτηση που διεξάγεται εσχάτως γύρω από την οικονομική πολιτική της χώρας περιορίζεται, ως μονοκαλλιέργεια, σχεδόν αποκλειστικά στη φορολογική πολιτική. Και δεν συζητιούνται καθόλου τα βασικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, η οποία παραμένει θεμελιωδώς παρασιτική , παρά τις αλλαγές προς τη θετική κατεύθυνση που έχουν γίνει στη μεταμνημονιακή περίοδο, όπως η αύξηση των εξαγωγών Το βασικό ζήτημα της ελληνικής οικονομίας είναι πως εξακολουθεί εν πολλοίς να παραμένει αγκιστρωμένη στο καταναλωτικό μοντέλο , παρότι αυτό κατέρρευσε με πάταγο κατά την κρίση των μνημονίων και η χώρα θα έπρεπε να βαδίσει προς μία παραγωγική κατεύθυνση. Αν θέλαμε μάλιστα να προβούμε σε μία περιοδολόγηση της ελληνικής οικονομίας μεταπολεμικά, θα λέγαμε πως αυτή χωρίζεται σε δύο βασικές περιόδους: την πρώτη, 1949-1975, θα τη χαρακτηρίζαμε περίοδο συσσώρευσης με μεγάλες κοιν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: (1) Το γραφείο του ΔΝΤ στην Αθήνα κλείνει,  ωστόσο η σωτηρία  της Ελλάδας δεν έχει ολοκληρωθεί.  (2) «Κατάρρευση» στον δείκτη βιομηχανικής παραγωγής τον Νοέμβριο. (3) Τέσσερα νοίκια μπροστά κι άμα θέλεις. (4) Εύσημα στο EWG για μεταρρυθμίσεις - δόση,  αρχίζει η "μάχη"  για τα πλεονάσματα.  (5)  Αρκούν μόνο οι Επενδύσεις για την Ανάπτυξη; Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;    Γιατί με τους αριστερούς είχαμε 878.982 άνεργους και με τους άλλους..., μόνο 780.913!!. Και του εξωτερικού που αυξήθηκαν...,  δεν μετράνε, πατέρα;   Βάλανε κάτω τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία του 2019 μετά τις εκλογές, και τους αλλάξανε τον αδόξαστο… Λες και βρισκόμαστε σε Μεταξική περίοδο ή σε Σοβιετική, λίγο πριν την εξαφάνισή της... (από παντού, εκτός της Ελλάδας). Η ακολουθία της πτωτικής τάσης της ανεργίας συνεχίζεται δυναμικά, μας λένε. Και δεν σταματάνε εκεί…, έτσι, να μας αφήσουν και κάποια ευχάριστη αγωνία..., α