Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Πλούτος-Φτώχεια

Το ακριβό κόστος του φθηνού κρέατος.

Εικόνα
 Το ακριβό κόστος του φθηνού κρέατος. Τι σχέση έχουν μεταξύ τους η παγκόσμια πείνα, η βιομηχανία τροφίμων και οι πυρκαγιές στο δάσος του Αμαζονίου; Για τους επιστήμονες και τους ακτιβιστές της οικολογίας, άμεση. Όπως άμεση είναι και η σχέση των τριών αυτών συνιστωσών με τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της φτώχειας και του πλούτου. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2018 πείναγαν 821,6 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, έναντι 811 εκατομμυρίων τον περασμένο χρόνο. Ο υποσιτισμός πλήττει το 20% του πληθυσμού της Αφρικής, το 7% της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής και το 12% της Ασίας. Προσθέτοντας τον αριθμό των ανθρώπων που υποφέρουν από την πείνα με τον αριθμό των ανθρώπων που πλήττονται από επισιτιστική ανασφάλεια, υπολογίζεται πως περισσότεροι από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων το 8% ζει στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, δεν έχουν τακτική πρόσβαση σε υγιή, θρεπτικά και επαρκή τρόφιμα. Ανάμεσά τους, 149 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με το φαινόμενο της

Η πίστη στην ελεύθερη αγορά είναι εντελώς λανθασμένη.

Εικόνα
Η πίστη στην ελεύθερη αγορά  είναι εντελώς λανθασμένη.  Τι συμβαίνει λοιπόν με την «ελεύθερη αγορά»; Η φράση αυτή καθαυτήν προκαλεί ρίγη συγκινήσεως σε ορισμένους ανθρώπους. Στο έργο του «Η ώρα των οικονομολόγων: άστοχοι προφήτες, ανοικτές αγορές και ο κατακερματισμός της κοινωνίας» , ο Μπένγιαμιν Απελμπάουμ περιγράφει τι συμβαίνει όταν αυτοί οι δογματικοί της σκέψης έχουν την εξουσία να εφαρμόσουν στην πράξη τις ιδέες τους. Δεν είναι ωραία ιστορία. Οπως συνήθως συμβαίνει με τις ανόητες αντιλήψεις για την κοινωνία, η πίστη στην ελεύθερη αγορά είναι απλή, ελκυστική και εντελώς λανθασμένη. Είναι απλό να σκεφθεί κανείς ότι όλοι θα είναι καλά εάν αφήσουν ήσυχες οι κυβερνήσεις τις αγορές να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Επίσης, η ιδέα αυτή είναι δελεαστική. Δεν χρειάζεται να κάνεις σχεδιασμό ή να σχηματίσεις άποψη, εφόσον όλες οι ενδείξεις για τις τιμές που σου δίνει η αυτορρυθμιζόμενη αγορά κάνουν τη δουλειά (των οικονομολόγων). Αλλά είναι και εσφαλμένη, εφόσον ούτε η ίδια η α

Το θηριώδες χάσμα του πλούτου στην Αμερική διευρύνεται.

Εικόνα
Οι αξιωματούχοι της Federal Reserve "τρελλαίνονται" να επιδαψιλεύουν επαίνους στην οικονομία αυτό το διάστημα, χρησιμοποιώντας όρους όπως "πλήρης απασχόληση" και "αξιοσημείωτα θετική πορεία" χωρίς ιδιαίτερη συγκράτηση.  Ωστόσο, νέα έρευνα από την ίδια την Fed δείχνει ότι η υγεία της οικονομίας είναι πραγματικά μια εικόνα που εξαρτάται από τη "γωνία παρατήρησης".  Με άλλα λόγια, η κατανομή του παραγόμενου πλούτου είναι σημαντικότατο κριτήριο. Μια σταθερή οικονομική επέκταση και ένα ιστορικά χαμηλό ποσοστό ανεργίας μόλις που μπορούν να καλύπτουν τις βαθιές ανισότητες όσον αφορά το εισόδημα και τον πλούτο, κάτι που τελικά οδηγεί τα αμερικανικά νοικοκυριά σε πολύ διαφορετικές οικονομικές καταστάσεις μεταξύ τους.  Η έκθεση της Fed δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι το φτωχότερο 50% των Αμερικανών συνθλίβεται κυριολεκτικά υπό το βάρος των αυξανόμενων ανισοτήτων.  "Το κορυφαίο 10% -με μωβ και πράσινο χρώμα- κατέχει ένα μεγάλο κ

Πώς οι πολυεθνικές μεγέθυναν τις ανισότητες.

Εικόνα
Η ανεξέλεγκτη μετακίνηση του κεφαλαίου και η αδυναμία αντίδρασης από την πλευρά των κρατών. Πώς μειώθηκε το μερίδιο των κερδών για εργαζόμενους και επενδύσεις. Τι είναι το Wild Wild West.   Η εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι ξεκάθαρα η εποχή των πολυεθνικών επιχειρήσεων (1). Η παγκοσμιοποίηση (2) είναι ουσιαστικά η επέκταση των δραστηριοτήτων των μεγάλων επιχειρήσεων σχεδόν σε πλανητικά όρια. Η παγκοσμιοποίηση συνέβαλε στη διόγκωση της πόλωσης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του συνόλου σχεδόν των χωρών του πλανήτη. Στο εσωτερικό της κάθε χώρας, η πόλωση δημιουργείται κυρίως λόγω των αποκλίσεων μεταξύ των υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται τις οικονομίες κλίμακας, την τεχνολογική τους υπεροχή και τη γνώση της διεθνούς αγοράς. Μέσω της διεθνοποίησης επιτυγχάνεται η μείωση του κόστους, η εκμετάλλευση των συνεργιών που σχετίζονται με τις δραστηριότητές τους, αλλά και ο έλεγχος της πελατείας. Η συνεχής προσπάθεια των πολυε

Η τρέλα του χρήματος.

Εικόνα
Η νεοεκλεγείσα Αμερικανο-λατίνα βουλευτίνα των Δημοκρατικών, Αλεχάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ Η νεοεκλεγείσα Αμερικανο-λατίνα βουλευτίνα των Δημοκρατικών, Αλεχάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ, ζήτησε την επιβολή φόρου 70% στους πολύ πλούσιους | AP PHOTO / SUSAN WALSH Το μυαλό σας σας δουλεύει, προειδοποίησαν χθες τους «τρελαμένους» με τα λεφτά και τη συσσώρευση πλούτου δισεκατομμυριούχους επισκέπτες του Νταβός τρεις καθηγητές Ψυχολογίας του γνωστού αμερικανικού Πανεπιστημίου Yale. Οπως εξήγησε σε σχετικό πάνελ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ μία εκ των ακαδημαϊκών, η Λόρι Σάντος, «ένας λόγος που δεν είμαστε ευτυχισμένοι είναι επειδή ο νους μας μάς λέει ψέματα. Μας λέει ότι περισσότερα χρήματα μας φέρνουν μεγαλύτερη ευτυχία. »Αυτό όμως ισχύει μόνο για όσους έχουν χαμηλό εισόδημα. Από τη στιγμή που κάποιος κερδίζει πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που καθορίζουν το κατώτατο όριο φτώχειας, η ευτυχία του δεν μεγαλώνει περισσότερο, παραμένει στο ίδιο επίπεδο». Το μήνυμα της Σάντος και των άλ

Η Ευρώπη, το μεταναστευτικό κύμα και η δήλωση Κολ.

Εικόνα
Τον Απρίλιο του 2016  ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Κόλ, προέβη στην κάτωθι δήλωση : «Η Ευρώπη δεν μπορεί να μετατραπεί σε νέα πατρίδα για τα εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν ανάγκη σε όλο τον κόσμο«. Με μια πρόταση, τόλμησε να επισημάνει αυτά που συνειδητά αποφεύγουν να λάβουν υπόψη οι κάθε λογής ρομαντικοί οπαδοί των «ανοικτών συνόρων», ενώ παράλληλα έθιξε τον πυρήνα του φλέγοντος προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος. Αντίθετα οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες εθελοτυφλούν προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στους παθολογικά εχθρούς της μετανάστευσης και στους μονοπωλούντες τον ανθρωπισμό, με σκοπό την ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα συνιστά μια παγκόσμια πρόκληση που μας επιφύλαξε ο 21ος αιώνας. Αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα είναι ανάγκη οι Ευρωπαίοι ηγέτες να βρουν το θάρρος και να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στην κοινή γνώμη των χωρών τους. Πέρα από τα φοβικά σύνδρομα των ακροδεξιών και τις ουτοπικές κορώνες των υπ