IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Περί αντι-νατοϊκών και άλλων  αυτοκαταστροφικών δαιμονίων. Ελλάδα και ΝΑΤΟ, πατριωτισμός και Κασσάνδρες.   «Δεν μου γουστάρει ο διαχειριστής, ας βοηθήσω λοιπόν να γκρεμιστεί η πολυκατοικία που μένω». Όσοι νομίζουν ότι το πρόβλημα αξιών, κοινωνικής δικαιοσύνης, και προσανατολισμών του οικονομικού και πολιτικού καθεστώς της Ευρώπης θα λυθεί από την προέλαση των ρωσικών αρμάτων στην Ουκρανία , πάσχουν από αυτοκαταστροφικό ιδεασμό: Για να εκδικηθούν τις ευρωπαϊκές ελίτ, εύχονται την καταβαράθρωση των ευρωπαϊκών εθνών. Δείγμα της παρακμής που ζούμε, ο λόγος τους προβάλλεται ως λόγος ”εναντίον του συστήματος” , ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που είναι ικανός να πετυχαίνει είναι να αναδεικνύει ως διαχειριστές της πολιτικής μας τύχης Καμμένους και άλλους καμένους. Ο Αρτέμ Μπόνοβ, νεοναζί που προπαγανδιστικά προφίλ τον θέλουν άλλοτε δήμαρχο Κιέβου, άλλοτε διευθυντή και άλλοτε υποδιευθυντή της αστυνομίας της πόλης. Δεν είναι τίποτε από τα τρία, η ουκρανική αστυνομία έχει διαψ

ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας. Το δράμα της Ουκρανίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ουδείς γνωρίζει πόσος καιρός θα χρειαστεί να εξευρεθεί μια ισορροπία που θα οδηγήσει στην κατάπαυση του πυρός. Όλα θα εξαρτηθούν από τους στόχους με τους οποίους θα προσέλθουν οι δυο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Διότι η προσέγγιση δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Η Ρωσία που έχει δημιουργήσει και στρατιωτικό τετελεσμένο, μπορεί να απαιτήσει πολλά περισσότερα από αυτά για να μην προχωρήσει σε περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις. Μένει να αποδειχθεί πόσο θα επηρεάσει τις αποφάσεις του Κρεμλίνου ο οικονομικός πόλεμος που έχει κηρύξει στη Ρωσία η Δύση. Σε αυτό το κλίμα, έχει ενδιαφέρον να εξεταστεί η ελληνική πολιτική απέναντι στις εξελίξεις. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η Ελλάδα επέλεξε την απόλυτη ταύτιση με το ΝΑΤΟ. Η δικαιολογία είναι πειστική σε απόλυ

Σκίτσο του Βαγγέλη  Παπαβασιλείου  Σκίτσο του Δημήτρη Χατζόπουλου Η εικονική «κανονικότητα» των διερευνητικών και η διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων.  Η επίσημη ανακοίνωση ενός ακόμη γύρου διερευνητικών επαφών την Τρίτη και μιας ακόμη συνάντησης σε επίπεδο υφυπουργών εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας για τη λεγόμενη θετική ατζέντα, κάθε άλλο παρά πρέπει να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα περί εισόδου σε μια περίοδο, έστω και υπό όρους έντασης, κανονικότητας. Το αντίθετο ίσως συμβαίνει. Οι δυο αυτές συναντήσεις αποτελούν την πολύ λεπτή κλωστή που διατηρεί την επαφή μεταξύ των δύο χωρών που έχουν εισέλθει σε μια πολύ βαθιά κρίση με αφορμή την προσπάθεια της Τουρκίας να εξαντλήσει την επιθετικότητα και επεκτατισμό της, που δυσκολεύεται να εκτονώσει σε άλλα μέτωπα, έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι προσπάθειες για τη θετική ατζέντα είναι κατανοητές και καλώς συνεχίζονται. Βέβαια, οι πραγματικές προοπτικές για ανάπτυξη σχεδίων συνεργασίας πέραν εκείνων που έχουν τη δική τους δυναμ

  Ουκρανική κρίση:  «Να μη γίνει η Ελλάδα διπλωματικό βαποράκι» Η διεθνής κοινότητα  – μαζί της φυσικά  και η Ελληνική κοινωνία  –  έχει στραμμένη την προσοχή της στο Ουκρανικό και ανησυχεί  δικαιολογημένα  για την πιθανότητα να τεθούν οι εξελίξεις εκτός ελέγχου , γεγονός που  θα έχει επιπτώσεις ευρύτερες  στην περιφερειακή σταθερότητα, στην ασφάλεια και φυσικά στην Παγκόσμια Οικονομία… Η πολιτική ηγεσία  του τόπου μας, εμφανίζεται  απρόθυμη και ενδεχομένως ανίκανη να κατανοήσει την μεγάλη εικόνα  και τις κρίσιμες παραμέτρους που την συναποτελούν.  Ενσωματώνεται έτσι σ’ έναν ρόλο συμπληρωματικό στην διπλωματική διαχείριση  μιας στρατηγικού χαρακτήρα αντιπαράθεσης,  επιδιώκοντας να συμβάλλει στην προώθηση των Αμερικανικών εκβιασμών και μιας  καθ’ όλα  αμφιλεγόμενης όσο και αντιφατικής Ευρωπαϊκής ατζέντας . Να ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά ότι  δεν θεωρούμε πως είναι εξ ορισμού λαθεμένη  η ανάληψη ενός διπλωματικού ρόλου στην διαχείριση μιας περιφερειακής κρίσης με ευρύτερο στρατηγικό απο

Ουκρανία και Αιγαίο:  Η δυτική υποκρισία στο απόγειο … Η κρίση στην Ουκρανία που έχει φέρει για μια ακόμη φορά στην ιστορία αντιμέτωπες την Ανατολή και τη Δύση, αναδεικνύει μια ενδιαφέρουσα παράμετρο για την ελληνική εθνική ασφάλεια, δίνοντας παράλληλα μία δυνατότητα στην ελληνική διπλωματία. Τα τελευταία 24ωρα η διεθνής συζήτηση έχει επικεντρωθεί στην “επιθετική διάταξη” των ρωσικών στρατευμάτων πλησίον των ουκρανικών συνόρων. Τηλεοπτικές εικόνες υποστηρίζουν το αφήγημα του Κρεμλίνου ότι οι ρωσικές δυνάμεις επιστρέφουν στις βάσεις τους. Οι δε ΗΠΑ επικαλούνται δορυφορικές φωτογραφίες για να αναιρέσουν τη ρωσική ανακοίνωση. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Ποια είναι η ουσία; Οι κινήσεις ισχυρών δυνάμεων εντός της ρωσικής επικράτειας κρίνονται επιθετικές-απειλητικές για την ουκρανική εθνική ασφάλεια και εδαφική ακεραιότητα. Οι Δυτικοί χαλάνε τον κόσμο για την ρωσική επιθετικότητα σε βάρος μίας Ουκρ

   Ο κόσμος και η Ελλάδα  μετά τη συνάντηση Μπάιντεν-Σι.   Αν υπάρχει μία λέξη, η οποία μπορεί να περιγράψει τις διεθνές εξελίξεις τα τελευταία δύο, τουλάχιστον, χρόνια, αυτή είναι η «αβεβαιότητα». Η σκλήρυνση της αμερικανικής στάσης έναντι της Κίνας σε συνδυασμό με την πανδημία έχουν δημιουργήσει μεταβλητές που επηρεάζουν το παγκόσμιο σύστημα και αυξάνουν τον κίνδυνο παρανοήσεων με τέτοιο τρόπο, ώστε το σενάριο σύρραξης να μη φαντάζει απίθανο. Συνεπώς, η διαδικτυακή συνάντηση των προέδρων Τζο Μπάιντεν και Σι Τζινπίνγκ θεωρείται από μόνη της θετική εξέλιξη. Η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε κατόπιν προσωπικών πρωτοβουλιών, όπως συνέβαινε τα χρόνια του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά ύστερα από δύσκολες προσπάθειες των αντιπροσωπειών Ηνωμένων Πολιτειών-Κίνας, για την επίτευξη μιας στοιχειώδους συνεννόησης. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο βασικές πτυχές που χρήζουν ανάλυσης. Η πρώτη σχετίζεται με την κατάσταση στο στενό της Ταϊβάν. Πενήντα χρόνια μετά την επίσκεψη του Χένρι Κίσιντζερ στο Πεκίνο, η αρχή

 «Πεμπτοφαλαγγίτικη πολιτική σαβούρα…» Για όσους δεν κατάλαβαν σε ποιες επικίνδυνες ατραπούς σύρει την Εξωτερική Πολιτικής της χώρας η κυρίαρχη συστημική στρατηγική σκέψη των «συνετών», όταν υπό τον γενικό τίτλο «ΣΥΝΕΣΗ» επιμένει να αποθαρρύνει την Ελλάδα από το οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο, δηλαδή με χώρα μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, καλό θα είναι να ρίξουν μια ματιά στο παρακάτω απόσπασμα. Λέει λοιπόν το ΥΠΕΞ  της Τουρκίας με αφορμή την καινούρια πρωτοβουλία που αναλαμβάνει η γειτονική χώρα και υλοποιεί σχέδιο περικύκλωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, βάζοντας πόδι σε θαλάσσια ζώνη άσκησης Κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων : «Το Oruc Reis στάλθηκε βορείως της Κύπρου στην περιοχή η οποία καθορίστηκε από τη Συμφωνία Υφαλοκρηπίδας που υπογράψαμε με την (παράνομη) ‘’ΤΔΒΚ’’ το 2011 και των οποίων τα σύνορα κοινοποιήθηκαν στον ΟΗΕ στις 18 Μαρτίου 2020» … Τι έχουμε λοιπόν εδώ;;; Προσέξτε… Η Τουρκία ομολογεί ότι συνάπτει διμερή συμφωνία, όχι με κανονική χώρα, αλλά με το κατοχικό έκτ

  Αλεξανδρούπολη:  Στη θεωρία κόμβος και στην πράξη κόμπος.     Πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Μια ιδέα που κατέληξε στη Συμφωνία (κυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Νόμο 3558/2007) μεταξύ των Κυβερνήσεων Ρωσίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας για την κατασκευή και εκμετάλλευση του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη Την περίοδο 1994–1998, η Τουρκία προβάλλοντας θέματα προστασίας περιβάλλοντος, έθεσε σε ισχύ ειδικό κανονισμό (Maritime Traffic Regulations for the Straits) για τη ναυσιπλοΐα των Στενών που της έδινε το δικαίωμα να αρνείται τη διέλευση δεξαμενοπλοίων. Μετά από διεθνείς αντιδράσεις παρενέβη ο ΙΜΟ υιοθετώντας νέους Κανόνες και Συστάσεις (Resolution A.827 - Rules and Recommendation on Navigation through the Strait of Istanbul, Strait of Cannakale and the Marmara Sea). Τότε, γεννήθηκε η ελληνική ιδέα κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Μια ιδέα που κατέληξε στη Συμφωνία (κυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Νόμο 3558/2007) μεταξύ των Κυβ

«Οι ισχυροί σύμμαχοι είναι άχρηστοι σε όποιον δεν διαθέτει ο ίδιος σεβαστό ειδικό βάρος...»   Δέκα  παρατηρήσεις  μου  για  το πλαίσιο των εξελίξεων   όπως    διαμορφώνεται  μετά  τις υ πογραφές των αμυντικών συμφωνιών με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα  και την Αίγυπτο. 1. Είναι λυπηρό και αναποτελεσματικό να ξανά χαράσσεται στον επικοινωνιακό λόγο και αντίλογο των κομμάτων η γραμμή μεταξύ της δεξιάς και της αριστεράς με αφορμή θέματα εθνικά εν μέσω, πολύ περισσότερο, απειλών και αναγνωρίσιμων εθνικών κινδύνων. 2. Δεν ωφελεί την εθνική μας προοπτική να «φοβερίζουμε» τους Τούρκους  με τις πλάτες Συμμαχικών δυνάμεων ή κανόνων συμπεριφοράς που υπαγορεύονται σε κείμενα. Καμία μάχη δεν κερδήθηκε ποτέ στα χαρτιά. 3. Κανένας δεν αρνείται ότι η Ελλάδα αυξάνει τον γεωπολιτικό της εύρος και μπορεί να λάβει, εκ των πραγμάτων, ουσιαστικότερο ρόλο όχι μόνο στη Μεσόγειο, αλλά και στα Βαλκάνια. 4. Οι Νέες θριαμβολογίες για τις πολύ