IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το παράδειγμα της Σιγκαπούρης για την επιβράβευση όσων συνέβαλαν στην ευημερία της χώρας. Πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κίνητρο για σωστές πολιτικές αποφάσεις.  O Eλληνας συνταξιούχος που από του χρόνου απειλείται με νέες μειώσεις των ήδη πετσοκομμένων απολαβών του, βλέποντας τις «θεϊκές» στα μάτια του συντάξεις που παίρνουν οι πολιτικοί του ηγέτες (υπουργοί και πρωθυπουργοί), θα πρέπει να αναρωτιέται: «Tι ακριβώς έκαναν αυτοί οι άνθρωποι για να δικαιούνται αυτές τις συντάξεις; Παρέλαβαν ένα κράτος που λειτουργούσε και παρέδωσαν ένα κράτος χρεοκοπημένο. Γιατί θα πρέπει να ανταμείβονται επιπλέον, με συντάξεις από τις οποίες απoυσιάζει κάθε στοιχείο ανταποδοτικότητας;». Στο ερώτημα αυτό, που ασφαλώς υπερβαίνει την ελληνική περίπτωση, αφιερώνει πρόσφατο άρθρο της η γνωστή συγγραφέας και οικονομολόγος Dambisa Moyo. Η απάντηση που δίνει είναι απλή. Η σύνταξη των πολιτικών ηγετών θα πρέπει να εξαρτάται από την αποδοτικότητά τους. Αυτό σημαίνει στην ουσία τη

  Έχουμε δομικό πρόβλημα . Περιμένουμε από το  προτεκτοράτο  να λειτουργεί ως  κράτος . Εν πρώτοις κάτι τέτοιο δεν είναι κακό, καθ’ ότι σημαίνει ότι δεν έχουμε παραιτηθεί ολωσδιόλου από την ιδέα να διαθέτουμε  αυτεξούσιο.  Κατά δεύτερον όμως, όλο αυτό σημαίνει παραγνώριση της πραγματικότητας, προσχώρηση στο παράλογο και εξάρτηση από την τυχαιότητα. Οι παλαιότεροι όλα αυτά τα συμπύκνωναν σε μία φράση:  κλάφτα, Χαράλαμπε .   Η παραίτηση  του Προέδρου του ΣτΕ κ.  Νίκου Σακελλαρίου  έφερε στην επιφάνεια  α)  το μείζον πρόβλημα της οικονομικής τυραννίδας που αποκτείνει σταδιακώς αλλά και κτηνωδώς τους θεσμούς, καθώς και  β)  την υπεροχή των Μνημονίων έναντι του Συντάγματος. Αυτά τα  δύο μείζονα προβλήματα  περιβάλλονται από  ήσσονα θέματα , όπως οι διαρροές, η συγκυρία της παραίτησης, οι τυχόν πολιτικές φιλοδοξίες του κ. Σακελλαρίου, η επιλογή του απ’ τον Τσίπρα το πόποτε, η αντιμνημονιακή αύρα της διαδρομής του και άλλα.   Και εδώ  βρίσκεται το  δεύτερο δομικό μας πρόβλημα . Συνή

Τον "τετραγωνισμό του κύκλου" επιχειρεί η Κομισιόν σε συνεργασία με τον ESM προκειμένου να εξασφαλιστεί το πράσινο φως από το Βερολίνο για το "πακέτο ελάφρυνσης" του χρέους. Η μέχρι στιγμής απορριπτική στάση του Βερολίνου για τον "αυτοματισμό" του μηχανισμού περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους όταν θα επιβραδύνεται ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας, επιχειρείται να ξεπερασθεί με "εγγυήσεις " οι οποίες θα πρέπει να ενσωματωθούν στη συμφωνία - πακέτο για τη μετά την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος περίοδο. Στις εγγυήσεις αυτές πρώτο λόγο έχει η απαίτηση του Βερολίνου να υπάρχει ενσωματωμένος μηχανισμός προληπτικής παρακολούθησης έτσι ώστε οι τυχόν αποκλίσεις από τους στόχους να εμποδίζουν την ενεργοποίηση της ελάφρυνσης του χρέους, στον βαθμό που είναι αποτέλεσμα κυβερνητικής επιλογής και όχι εξωτερικών παραγόντων. Δεύτερη απαίτηση του Βερολίνου είναι η περιβόητη "λίστα" των μεταρρυθμίσεων που αφορούν στις μεταρρυθμιστικές

  Σκίτσο του Τ. Αναστασίου Ομολογώ ότι μου προκαλεί μέγιστη εντύπωση η μακαριότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι, παλιοί και νέοι, το επικείμενο άγριο πετσόκομμα των συντάξεων τους από την 1η Γενάρη του 2019. Παρά τον καταιγισμό των πληροφοριών από τηλεοράσεις, εφημερίδες και ιστοσελίδες, οι απόμαχοι της ζωής αγρόν αγοράζουν και ζεύγη βοών πέντε, κατά την βιβλική ρήση. Γι αυτό και νιώθει ελεύθερος ο Πετρόπουλος να τριγυρίζει στην τυλιγμένη από φλόγες Ηλεία (προφανώς μελλοντική του εκλογική περιφέρεια) αντί να σπάει το κεφάλι του στο υπουργικό του γραφείο στην Αθήνα, πως θα γλυτώσει κανένα ευρώ για τα ήδη άδεια πορτοφόλια των περήφανων γηρατειών. «Και τι να κάνουν δηλαδή;» θα ρωτήσετε. «Πρώτα να ενημερωθούν και μετά να βγουν στον δρόμο» απαντώ ευθαρσώς. Διότι δεν είναι δυνατόν ένα ζευγάρι γερόντων που έχουν αθροιστικά σύνταξη 1800 ευρώ να χάσουν ξαφνικά 400 ευρώ τον μήνα και να μην κάνουν τίποτα. Είναι ντιπ παράλογο, αν μάλιστα σκεφτούμε πως μόλις πριν τρία χρό

Δεν υπάρχει «δωρεάν γεύμα» στο συνταξιοδοτικό. Γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση το σημερινό συνταξιοδοτικό και ο τρόπος χρηματοδότησής του να αντέξουν τις δημογραφικές εξελίξεις. Ρεαλιστική αντιμετώπιση η αλλαγή του συστήματος σε μικτό (διανεμητικό-κεφαλαιοποιητικό).  Η πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ «Η Φαρμακευτική Αγορά στην Ελλάδα 2017», περιέχει στις σελίδες 22-26 πολύ σημαντικές πληροφορίες και εκτιμήσεις (από έγκυρες Ελληνικές και Διεθνείς πηγές) για τις Δημογραφικές Εξελίξεις και Τάσεις στην Ελλάδα. Αξίζει πραγματικά να μείνει κανείς στα εξής ευρήματα: Από το 1960 έως το 2015, το προσδόκιμο επιβίωσης αυξήθηκε κατά 9,1 χρόνια από 72 έτη στα 81,1 έτη. Χαμογελάστε, το εύρημα είναι εντυπωσιακό, σημαίνει ότι σε μέσους όρους αυτά τα 55 χρόνια κερδίζαμε κάθε χρόνο σχεδόν 2 μήνες παραπάνω ζωής. Η μελέτη εκτιμά ότι το προσδόκιμο θα φτάσει τα 84 χρόνια το 2030 και η προβολή δείχνει προσδόκιμο 86,2 έτη το 2040. Χαμόγελα τέλος. Αν υποθέσουμε ότι από το 1960 έως σήμερα, σε