IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Ο εκπαιδευτικός, ψυχολόγος και ποιητής Μιχάλης Παπαδόπουλος Από την υπερκινητικότητα έως την υπερσεξουαλικότητα οι εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς που την τελευταία πενταετία ιατρικοποιούνται, δικαίως ή καταχρηστικώς, είναι ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα με οικονομικές παραμέτρους, που αναλύει με πολεμικό πνεύμα ο εκπαιδευτικός, ψυχολόγος και ποιητής Μιχάλης Παπαδόπουλος στην « Αυτοκτονία της ψυχιατρικής ». Με αυτήν την αφορμή οι εκδόσεις Νήσος διοργανώνουν απόψε μια συζήτηση με την ψυχαναλύτρια Μαρίλια Αβέρωφ- Αϊζενστάιν και τον επίτιμο αντιπρόεδρο του ΣτΕ, Νίκο Ρόζο, στο Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Σκουφά 45, 19.30) Πάσχει άραγε ο ηθοποιός Κέβιν Σπέισι από την ψυχική διαταραχή της «υπερσεξουαλικότητας»; Η ερώτηση μοιάζει να έχει απαντηθεί από την αγορά στις ΗΠΑ με βαρύτατο τίμημα: όχι απλώς τη διακοπή της καριέρας του σπουδαίου και δημοφιλούς ηθοποιού ως ύποπτου για παιδοφιλία, αλλά και τον σαρωτικό στιγματισμό του αφού, χωρίς δίκη ούτε ψυχοδ

'' ή πώς αποκωδικοποιούνται, σήμερα, τα ιερογλυφικά του νου'' Γιατί γονείς και δάσκαλοι παροτρύνουν τα παιδιά από την πιο τρυφερή ηλικία να διαβάζουν βιβλία; Οχι βέβαια για να διευρύνουν το «πνεύμα» τους ή να αναπτύξουν τις κριτικές τους ικανότητες, αρετές που θεωρούνται αμφίβολης οικονομικής αξίας και κοινωνικά επιζήμιες, σύμφωνα με τα επικρατέστερα, σήμερα, κοινωνικά πρότυπα, αλλά επειδή «κάνει καλό» στην ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, του πιο αποδοτικού «εργαλείου» που διαθέτει κάθε άνθρωπος. Οπως θα δούμε, η μέχρι χθες εμπειρική εικασία ότι η ανάγνωση βιβλίων αναδιοργανώνει και βελτιώνει σημαντικά τις εγγενείς εγκεφαλικές μας ικανότητες θεωρείται πλέον επαρκώς επιβεβαιωμένη επιστημονικά. Υπάρχει, όμως, και μια επιπρόσθετη, ακόμα πιο επωφελής, λειτουργία της αναγνωστικής πρακτικής, την οποία τείνουμε να παραβλέπουμε ή να υποβαθμίζουμε: ό,τι διαβάζουμε επηρεάζει βαθύτατα τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, τους άλλους και τον ίδιο μας τον ε

  Στόχος κάθε εκπαιδευτικού συστήματος είναι η δημιουργία των εγκεφαλικών-νοητικών προϋποθέσεων για την εκδήλωση των κοινωνικών συμπεριφορών που υπηρετούν καλύτερα τις ανάγκες της εκάστοτε εξουσίας Οι πιο μεγαλειώδεις αλλά και οι πιο αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις των ανθρώπων επηρεάζονται από τις κοινωνικές, ιστορικές και πολιτισμικές συνθήκες μέσα στις οποίες εκφράζεται η ανθρώπινη φύση μας.  Η συμπεριφορά μας επηρεάζεται δραματικά από τις πρώιμες εμπειρίες μας στο ιδιαίτερο οικογενειακό και κοινωνικό μας περιβάλλον: αν τα βιώματά μας είναι καταστροφικά τότε και η συμπεριφορά μας -απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους- θα είναι κατά κανόνα καταστροφική. Πόση όμως συνείδηση των πραγματικών κινήτρων της λεγόμενης «απάνθρωπης» συμπεριφοράς τους μπορούν να αντέξουν οι άνθρωποι; Σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα επιχείρησε, το 1963, να απαντήσει ένα πρωτοποριακό τότε ψυχολογικό πείραμα το οποίο θα παρουσιάσουμε σήμερα, όχι μόνο επειδή πιστεύουμε ότι είναι επίκαιρο

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα σπαθί διπλής κόψης .  Μπορούν να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις αλλά προσφέρονται και για μία παγκόσμια πρωτοφανή πλατφόρμα αφύπνισης και ενημέρωσης διευκολύνοντας τις επικοινωνίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και κινητοποιώντας τους ανθρώπους παντού και ταυτόχρονα.  Δεν πρέπει να το παραβλέπουμε αυτό σε σχέση με τις προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο εγγύς μέλλον .  Αντιθέτως, μάλλον σε αυτή την δυναμική πρέπει να εστιάζουμε. Essena O'Neill  O σπουδαίος συγγραφέας Σαίξπηρ είπε κάποτε : « ο κόσμος είναι μία σκηνή και όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες είναι απλώς ηθοποιοί ». Καθημερινά, όταν κοιτάζω τη σελίδα των νέων μου στο Facebook, σκέφτομαι αυτή την φράση.  Σχεδόν σε όλους μας αρέσει να παρουσιάζουμε τον ιδανικό εαυτό μας στον κόσμο και να μας το αναγνωρίζουν . Είναι ένα πολύ ευχάριστο συναίσθημα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διεισδύσει στα βαθύτερα σημεία της συνείδησής μας και έχουν εξελιχθεί