IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Τι συνέβη με το πραξικόπημα στο Σουδάν.   Στις 25 Οκτωβρίου, ο διοικητής των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων (SAF), αντιστράτηγος Abdel Fattah al-Burhan, ανακοίνωσε ότι διαλύει τη μεταβατική κυβέρνηση και κήρυξε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το Σουδάν. Ο πρωθυπουργός Abdullah Hamdok και άλλοι κυβερνητικοί ηγέτες συνελήφθησαν και δεκάδες χιλιάδες άοπλοι πολίτες βγήκαν στους δρόμους του Χαρτούμ και άλλων πόλεων για να διαμαρτυρηθούν για την στρατιωτική διακυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας πυρά από τις δυνάμεις ασφαλείας. Οι ΗΠΑ, οι οποίες είχαν προειδοποιήσει τον στρατό να μην κάνει μια τέτοια κίνηση λίγες μόνο ώρες πριν εκδηλωθεί, ένωσαν τις φωνές τους με την ΕΕ, τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους διεθνείς οργανισμούς, όπως την Αφρικανική ¨Ένωση και τον Σύνδεσμο Αραβικών Κρατών, απαιτώντας την πλήρη αποκατάσταση της κυβέρνησης του Hamdok. Διαφορετικά, όπως προειδοποίησε ο εκπρόσωπος του Αμερικανικού Στέητ Ντιπάρτμεντ, "θα αξιολογηθεί όλη μας η σχέση με το Σουδάν”. Γιατί είναι σημαντικό Το Σουδάν

  Στις 25/10 εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα στο Σουδάν, μια χώρα που καταβάλει προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, τον περιφερειακό σουνιτικό παράγοντα, και τον Δυτικό κόσμο εν γένει. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η δήλωση της, ανατραπείσας πλέον, κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ότι προτίθεται να εξομαλύνει τις διπλωματικές της σχέσεις με το Ισραήλ, υπογράφοντας την τέταρτη κατά σειρά «Συμφωνία του Αβραάμ». Κατά πόσον η φιλοδυτική πορεία του Σουδάν πρόκειται να συνεχισθεί; Ποιες θα είναι οι περιφερειακές προεκτάσεις που απορρέουν από την παρούσα πολιτική αστάθεια στη συγκεκριμένη αφρικανική χώρα; Διαδηλωτής ανεμίζει μια σημαία κατά την διάρκεια αυτού που το Υπουργείο Πληροφοριών αποκαλεί στρατιωτικό πραξικόπημα, στην πρωτεύουσα Χαρτούμ, στο Σουδάν, στις 25 /10/ 2021. REUTERS/Mohamed Nureldin Abdallah   Το περιφερειακό διακύβευμα  από το πραξικόπημα στο Σουδάν. Ο καταλυτικός ρόλος των «Συμφωνιών του Αβραάμ» στην πορεία του Σουδάν και των χωρ

Aμερικανικό σκεπτικό για την στρατηγική προσέγγιση ΗΠΑ-Αφρικής.     Κατασκευή στην Kigali, στην Ρουάντα, τον Αύγουστο του 2003. Sven Torfinn/ Panos Pictures / Redux     Μεταξύ 2020 και 2050, ο πληθυσμός της Αφρικής αναμένεται περίπου να διπλασιαστεί, αυξανόμενος πολύ πιο γρήγορα από τον πληθυσμό οποιασδήποτε άλλης περιοχής. Ο πληθυσμός της Αφρικής είναι επίσης συντριπτικά νεαρός σε σύγκριση με άλλες περιοχές, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχει σημαντικό εργατικό δυναμικό στο μέλλον. Η Αφρική αλλάζει. Η Ουάσινγκτον πρέπει να επανεξετάσει την προσέγγισή της στην ήπειρο.   Η Αφρική δεν ήταν ποτέ κορυφαία προτεραιότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πρόεδροι Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Μπους [ο νεότερος], και Μπαράκ Ομπάμα ξεκίνησαν όλοι εκεί σημαντικές πρωτοβουλίες -βοηθώντας στην προώθηση του εμπορίου, της υγείας, και της ενέργειας, μεταξύ άλλων- αλλά οι διοικήσεις τους αφιέρωσαν μόνο περιορισμένη, αποσπασματική προσοχή στην ήπειρο. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ το σκέφτηκε ακόμη λιγότερο: ήταν

Η διείσδυση της Άγκυρας στην Αφρική, το Σαχέλ κ αι η σύγκρουση Τουρκίας-Γαλλίας. Η ελληνική εμπλοκή στο Σαχέλ είναι πολύ πιθανή και ο πρωθυπουργός και στην ομιλία του στη Βουλή προετοίμασε την κοινή γνώμη γι΄ αυτό. Υπάρχουν “κοινά συμφέροντα” με τη Γαλλία στην περιοχή; Το βέβαιο είναι ότι η Γαλλία βρίσκει διαρκώς απέναντι της την Τουρκία στην Αφρική και αυτό δεν της αρέσει καθόλου. Η Άγκυρα όπως περιγράφει ο πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών και Υποναύαρχος ε.α Στέλιος Φενέκος σε ανάρτηση του, έχει κάνει μια αξιοπρόσεκτη επιχείρηση διείσδυσης στην αφρικανική ήπειρο. Το θέμα είναι αν η Ελλάδα θέλει να εμπλακεί στην πιθανή γαλλο-τουρκική σύγκρουση στην Αφρική. Γράφει μεταξύ άλλων ο Στέλιος Φενέκος για την τουρκική παρουσία στο Σαχέλ και γενικότερα στην Αφρική: Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΑΧΕΛ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ Όσον αφορά τις κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή: α) Από το 2005, το «έτος της Αφρικής», και με πολιτικό σύνθημα το «Άνοιγμα στην Αφρική», η Τουρκία έχει δημιουργήσει πολιτικούς κα

Γιατί η Αλγερία έκλεισε τον εναέριο χώρο της στα γαλλικά μαχητικά. Η Αλγερία είναι η "νέμεση” από την οποία η σημερινή Γαλλία δεν μπορεί να ξεφύγει. Και η προεδρία του Εμανουέλ Μακρόν μοιάζει με εκκρεμές που αναζητά τρόπο να σταθεί απέναντι σε αυτό τον μεγάλο ανοιχτό λογαριασμό της γαλλικής ιστορίας. Σε αντίθεση με τις άλλες αποικιακές κτήσεις της, η Γαλλία είχε προσαρτήσει την Αλγερία στην επικράτειά της, μετατρέποντάς την σε γαλλικό "διαμέρισμα”, και την είχε εποικίσει εντατικά, αποδίδοντας ταυτόχρονα υπηκοότητα στον εβραϊκό και χριστιανικό πληθυσμό της. Και σε αντίθεση με τις άλλες αποικιακές κτήσεις της, την εγκατέλειψε όχι ειρηνικά, αλλά υπό το βάρος ενός μακρόχρονου και αιματηρού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, τον οποίο δοκίμασε να καταστείλει ωμά. Η Ε' Γαλλική Δημοκρατία γεννήθηκε με οιονεί πραξικόπημα το 1958 μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, φέρνοντας στην εξουσία τον Σαρλ ντε Γκωλ ως τον μόνο άνθρωπο που θα μπορούσε να λύσει τον αλγερινό γόρδιο δεσμό, όπως και έπρα

Ποιοι πανηγυρίζουν για την ανατροπή στην Τυνησία. Ο ενθουσιασμός τους δεν κρύβεται. Σχολιαστές στα μέσα ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρών όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποδέχθηκαν τις εξελίξεις στην Τυνησία με ανυπόκριτη χαρά. Πρόκειται βέβαια για χώρες όπου δεδομένου του ελέγχου της ενημέρωσης οι απόψεις αυτές παραπέμπουν σε επίσημη γραμμή. Και όπου η μακρά αντιπαράθεση με τους κατά τόπους κλάδους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (και το δίδυμο Τουρκίας-Κατάρ που θεωρείται ότι τους ενισχύει) αποτελεί το κύριο ερμηνευτικό κλειδί και για όσα συμβαίνουν στην "γενέτειρα” της "Αραβικής Άνοιξης”. "Η Τυνησία εξεγείρεται ενάντια στην Αδελφότητα” έγραφε η σαουδαραβική εφημερίδα Okaz. Για "γενναία απόφαση προκειμένου να σωθεί η Τυνησία έκανε λόγο το εμιρατιανό τηλεοπτικό δίκτυο News24. "Η Αδελφότητα έχασε το τελευταίο της προπύργιο στην περιοχή” υποστηρίζει η αιγυπτιακή εφημερίδα Al Ahram. Όλα αυτά μετά την (οριακής συντ

  Εγκληματίες, αυτονομιστές, και ισλαμιστές αντάρτες απειλούν όλο και περισσότερο την λαβή της κυβέρνησης της Νιγηρίας στην εξουσία, όπως και η ανεξέλεγκτη διαφθορά, η οικονομική δυστοκία, και η αυξανόμενη φτώχεια.   Νιγηρία  Ο γίγας της Αφρικής αποτυγχάνει. Μόνο η Νιγηρία μπορεί να σώσει τον εαυτό της - αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν.   Η Νιγηρία βρίσκεται σε μεγάλο πρόβλημα. Εάν η πρώτη υποχρέωση ενός κράτους έναντι αυτών που κυβερνά είναι να παρέχει την ασφάλειά τους και να διατηρεί το μονοπώλιο στην χρήση βίας, τότε η Νιγηρία έχει αποτύχει, ακόμη και αν εξακολουθούν να λειτουργούν ορισμένες άλλες πτυχές του κράτους. Εγκληματίες, αυτονομιστές, και ισλαμιστές αντάρτες απειλούν όλο και περισσότερο την λαβή της κυβέρνησης στην εξουσία, όπως και η ανεξέλεγκτη διαφθορά, η οικονομική δυστοκία, και η αυξανόμενη φτώχεια. Τα περισσότερα αποτυχημένα κράτη στην Αφρική –όπως η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Σομαλία και το Νότιο Σουδάν– είναι μικρά ή περιθωριακά. Η Νιγηρία, αντ