IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Την ικανότητα της Ελλάδας να προβάλει ισχύ και να λειτουργήσει ως δύναμη σταθερότητας στο θαλάσσιο πεδίο με επίκεντρο την Ανατολική Μεσόγειο θα δοκιμάσει το επόμενο δίμηνο η αυξημένη παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) σε όλη την έκταση από την Κρήτη έως τα ανοικτά του Ισραήλ, την Κύπρο και τον Λίβανο. Παράλληλα με αυτή την έντονη ναυτική κινητικότητα, η οποία θα είναι ενταγμένη σε συμμαχικό πλαίσιο, θα προχωρήσει η δημιουργία μιας νέας δομής ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή και των ΗΠΑ, τη στιγμή που και οι Γάλλοι επιθυμούν να αυξήσουν το αποτύπωμά τους στην περιοχή. Παρά την ένταση στην κυπριακή ΑΟΖ, το κονσόρτσιουμ ExxonMobil-Qatar Petroleum αναμένεται να συνεχίσει απρόσκοπτα τις γεωτρήσεις που διεξάγονται ήδη στο οικόπεδο 10, ενώ τη δική της πολιτική υδρογονανθράκων συνεχίζει και η Αγκυρα, παρά την οικονομική κρίση στην οποία έχει εισέλθει η Τουρκία. Σε όλο αυτό το ρευστό περιβάλλον, η διπλωματική προσπάθεια οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών παραμένει εκκρεμής

Η Τουρκία, δυστυχώς για την πλευρά μας, σχεδιάζει με σοβαρότητα. Μελετά με μεγάλη υπευθυνότητα. Για χρόνια εξετάζει τις επεκτατικές κινήσεις της και οργανώνει τις στρατιωτικές δομές της. Είναι πειστική με τη δύναμη και την αποφασιστικότητά της. Ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να ηγείται. Ξέρει την αξία της συνέπειας λόγων και έργων. Διακήρυξε ότι θα είναι πάντοτε βήματα μπροστά στις πολιτικές άλλων. Και το πράττει.   Τι θέλει η Τουρκία; Να είναι Κυρίαρχη Δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Πώς επιδιώκει την υλοποίηση του στόχου της; Βραχυπρόθεσμα χρησιμοποιεί απειλητικές δηλώσεις και στρατιωτική παρουσία. Μακροπρόθεσμα δεν αφήνει αμφιβολίες ότι θα εισβάλει στην Ανατολική Μεσόγειο διαλύοντας τις σχηματισθείσες συνεργασίες στην περιοχή και εγκαθιδρύοντας αναμφισβήτητη τη δική της κυριαρχία. Η Ελλάδα, με το γνωστό τουρκικό casus belli, είναι φοβισμένη. Δεν μπορεί ν’ αντισταθεί τολμηρά. Η Τουρκία αξιοποιεί την ελλαδική φοβία και την εντεύθεν αμήχανη κατευναστική της πολιτι

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Οι χάρτες των Τούρκων με τις παράλογες απόψεις τους περί των ΑΟΖ στη Μεσόγειο που δημοσιεύθηκαν στην Καθημερινή, είναι λογικό να προκαλούν συζητήσεις και προβληματισμό. Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε είναι ότι όσα υποστηρίζουν οι Τούρκοι δεν έχουν καμία νομική υποστήριξη. Καμία λογική θα λέγαμε. Συνεπώς το κείμενο του Διευθυντή  Ερευνητικών Προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Κωνσταντίνου Φίλη , περιγράφει νομίζουμε τον καλύτερο τρόπο για την αντιμετώπιση των τουρκικών παραλογισμών. Γράφει ο Κ.Φίλης: 1. Οι χάρτες δεν είναι καινούργιοι, όπως ορθά αναφέρει ο πολύπειρος και βαθύς γνώστης Άγγελος Συρίγος . Πρωτοείδαν το φως της δημοσιότητας την περίοδο 2011-2012, πιθανότατα σε αντίδραση για τις συμφωνίες της Κύπρου με Λίβανο και Ισραήλ (2007 με την πρώτη και 2010 με το δεύτερο) για την οριοθέτηση της ΑΟΖ (είχε προηγηθεί η αντίστοιχη με την Αίγυπτο το 2003). 2.   Καμία από τις χώρες και οπωσδήποτε η Αίγυπτος δεν δέχθηκε να συζητήσει π

Τα ανοιχτά του κόλπου της Αττάλειας όπου ξεκίνησαν οι υποθαλάσσιες έρευνες του τουρκικού πλωτού γεωτρύπανου "Πορθητής” δεν αποτελούν το κεντρικό μέτωπο στο οποίο στρέφεται το ενδιαφέρον της Άγκυρας στην παρούσα φάση – όσο και αν αποτελεί σαφή "δήλωση παρουσίας”, με σχετική αυτοσυγκράτηση πάντως, στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου.  Περισσότερο η συγκεκριμένη κίνηση θα πρέπει να ειδωθεί ως ψηφίδα ενός συνθετότερου μωσαϊκού που αφορά της σχέσεις της γείτονος με τις διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις, σε μία συγκυρία κατά την οποία τα βλέμματα είναι κατεξοχήν στραμμένα, για άλλη μία φορά, στη βόρεια Συρία. Επ' αυτού, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών υπήρξαν ραγδαίες.  Το Σάββατο πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη η τετραμερής συνάντηση κορυφής Ρωσίας, Τουρκίας, Γαλλίας και Γερμανίας, η οποία προετοιμαζόταν από τον Σεπτέμβριο, με αντικείμενο την συριακή κρίση. Και μόνο το γεγονός ότι τρεις χώρες του ΝΑΤΟ διαπραγματεύονται το ζήτημα αυτό με τον Βλαντίμ

    ASSOCIATED PRESS Η αποτρεπτική στρατηγική αποτελεί την κύρια αντίληψη ενεργού απόκρουσης, δυναμικά κινούμενης, δηλαδή ενεργοποιημένης απειλής εχθρικής δράσης. Τούτο σημαίνει την εν τοις πράγμασι μετάδοση του μηνύματος στον απειλούντα πως ενδεχόμενη υλοποίηση της απειλής θα επιφέρει σε αυτόν μεγαλύτερο κόστος από ότι όφελος. Αυτό αποτελεί εν προκειμένω και το περιεχόμενο της αποτροπής, όπου εκείνο που προσμετράται στις διακρατικές σχέσεις και αναφερόμαστε στην ύπαρξη εκδήλωσης απειλητικού φαινομένου, είναι η σχέση κόστους και οφέλους ως προς τον απειλούντα και τον απειλούμενο. Εάν η αποτροπή είναι ισχυρή και κυρίως αξιόπιστη, τότε και η υλοποίηση της επερχόμενης απειλής μειώνεται ως προς την ικανότητα προβολής και πραγμάτωσής της. Η σχέση προβολής της απειλής και της ικανότητας αποτρεπτικής απόκρουσής της είναι κρίσιμη κυρίως ως προς το αξιόπιστο της ικανότητας αποτρεπτικής πολιτικής. Η Τουρκία κινείται έναντι Αθηνών, κυρίως όμως έναντι Λευκωσίας, προβάλλοντας στρα