IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 H Τερέζα Μέι με τον Ντόναλντ Τραμπ στο δείπνο προς τιμήν του κατά την επίσκεψή του στη Βρετανία, στις αρχές Ιουνίου. Και επί πρωθυπουργίας Μέι το μενού των σχέσεων Ουάσιγκτον - Λονδίνου είχε πολλά «αγκάθια». Διαρροή με τοξικές αναθυμιάσεις. Η ομιλία του Ουίνστον Τσώρτσιλ στο Φούλτον του Μιζούρι, στις 5 Μαρτίου του 1946, πολιτογραφήθηκε ως η επίσημη έναρξη του Ψυχρού Πολέμου – ήταν τότε που ο Βρετανός πρωθυπουργός εισήγαγε τον όρο «σιδηρούν παραπέτασμα». Στην ίδια ομιλία, ο Τσώρτσιλ περιέγραψε το όραμά του για μια «ειδική σχέση» ανάμεσα στη Βρετανία και στις ΗΠΑ ως κεντρικό άξονα του ευρωατλαντικού μπλοκ. Eνας άλλος Βρετανός πρωθυπουργός, ο Χάρολντ Μακμίλαν, έβλεπε την έκπτωτη αυτοκρατορία του να οικοδομεί με τη Νέα Ρώμη, την Αμερική, μια σχέση ανάλογη με εκείνη μεταξύ της παρηκμασμένης Αθήνας και της κυρίαρχης Ρώμης: αφού δεν μπορούμε να νικήσουμε αυτό το συγγενικό μας, δυναμικό, αν και κάπως βάρβαρο έθνος, θα συμμαχήσουμε μαζί του με την ελπίδα να το χαλιναγωγήσουμε,

Η σύνταξη εμπιστευτικών τηλεγραφημάτων των ανά τον κόσμο πρεσβευτών της Βρετανίας προς τα κεντρικά ήταν κάποτε μια ιδιαίτερα καλλιεργημένη τέχνη. Προϋπέθετε υπαινικτική γλώσσα, καλοζυγισμένη επιλογή των επιθέτων, χρήση παραθεμάτων από τους αρχαίους κλασικούς και αναφορές στη γνώμη απλών, καθημερινών ανθρώπων, ώστε ο διπλωμάτης να δίνει προς το υπουργείο του την βεβαιότητα ότι μελετά καλά τη χώρα διαπίστευσής του και δεν κάθεται κλεισμένος σε ένα γραφείο . Όμως η τέχνη αυτή φαίνεται να έχει πια χαθεί, όπως παρατηρεί ο πεπειραμένος διπλωματικός συντάκτης Μπράιαν Ουίτακερ. Διότι βέβαια δεν αντιστοιχεί σε έναν πληρεξούσιο της Μεγαλειότητάς της να χαρακτηρίζει "ανεπαρκή" τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, να διαπιστώνει ότι αυτός "ακτινοβολεί ανασφάλεια" και "παραγεμίζει τις ομιλίες του με πλαστές στατιστικές" ή να προβλέπει ότι η αμερικανική κυβέρνηση δύσκολα θα γίνει "λιγότερο απρόβλεπτη και δυσλειτουργική" και κινδυνεύει να "πέσει φ

  Παρατηρήστε τον δυτικό κόσμο. Η πολιτική ποιας χώρας σάς φαίνεται πιο χαοτική; Στο παρελθόν, πιθανώς να στρέφατε ενστικτωδώς το βλέμμα σας στη νότια Ευρώπη. Σίγουρα οι πολιτικοί στην Αθήνα, την Μαδρίτη και την Ρώμη αγωνίζονται σκληρά, αλλά εάν θέλετε να δείτε πραγματική δυσλειτουργία σήμερα, τότε υπάρχουν μόνο δύο μέρη να κοιτάξετε: Ουάσινγκτον και Λονδίνο. Η αμερικανική κυβέρνηση είχε "κατεβάσει ρολά" στο πλαίσιο του shutdown για μεγάλο διάστημα φέτος -και τώρα ο Πρόεδρος Donald Trump καυγαδίζει με το Κογκρέσο για το αν υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση της Βρετανίας βαδίζει προς το Brexit σαν μεθυσμένος σε δρόμο με πάγο. Εάν δεν αλλάξει τίποτα, το Ην. Βασίλειο θα αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πέντε εβδομάδες. Ζούμε το τέλος της "Αγγλόσφαιρας"; Για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, η Αμερική και η Βρετανία προήγαν τα οφέλη των ανοιχτών αγορών, της παγκοσμιοποίησης και της προσωπικής ελευθερίας. Τώρα, η ηχηρή,

14 μήνες μετά την απόφαση των Βρετανών ψηφοφόρων υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και 5 μήνες μετά την επίσημη εκκίνηση της διαδικασίας του άρθρου 50 ΣΕΕ με την επιστολή της Theresa May προς τον πρόεδρο της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ, η εικόνα παραμένει θολή. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των επικεφαλής διαπραγματευτών David Davis και Michel Barnier ξεκίνησαν τον Ιούνιο, αλλά δεν φαίνονται να προχωρούν με κάποιο σχέδιο, ενώ το χρονικό ορόσημο της αυτόματης αποχώρησης (Μάρτιος 2019) πλησιάζει. Σοβαροί σχολιαστές χαρακτηρίζουν το Brexit ως  συνταγή παρακμής  και  επισημαίνουν  ότι η αδύναμη διαπραγματευτική θέση της Μ. Βρετανίας έναντι της ΕΕ θα την εξαναγκάσει σε σημαντικές υποχωρήσεις ή αλλιώς σε άτακτη έξοδο με μεγάλο κόστος. Όμως υπάρχει μια παράμετρος του Brexit που δεν έχει συζητηθεί πολύ. Η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιβαίνει σε μια κεντρική αρχή της βρετανικής στρατηγικής απέναντι στην Ευρώπη επί αιώνες: την  ανάμειξη της Βρετανίας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις με τρόπο πο

  Είναι τόσο ειρωνικό και τραγικό το γεγονός ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, που τώρα βρίσκεται σε μια αναμφισβήτητα ταπεινωτική κατάσταση, υποστηρίζει την μείωση του διεθνούς ρόλου των ΗΠΑ από την διοίκηση του Trump, γεγονός που με την σειρά του θα βλάψει ζωτικά συμφέροντα της βρετανικής εθνικής ασφάλειας. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Ουάσινγκτον βλάπτει τον σύμμαχό της, ζητωκραυγάζοντας για ένα σκληρό Brexit και για την αποδυνάμωση της ΕΕ.   Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Theresa May, και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, κατά την διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου στον Λευκό Οίκο, στην Ουάσιγκτον, τον Ιανουάριο του 2017. KEVIN LAMARQUE / REUTERS Παρά τους περιστασιακούς πανικούς της στερλίνας και την πτώση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, η Βρετανίδα πρωθυπουργός Theresa May [2] έχει εντείνει την δέσμευση της κυβέρνησής της να προχωρήσει με ένα λεγόμενο σκληρό Brexit [3], μια πλήρη αποχώρηση από την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν σοφό να επανεξετάσ

27/1/2017, British Prime Minister Theresa May and U.S. President Donald Trump Το ΝΑΤΟ είναι «παρωχημένο», το Brexit «φανταστικό», η Ε.Ε. «όχημα της Γερμανίας». Οι καταιγιστικές δηλώσεις του νέου Αμερικανού προέδρου προβληματίζουν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως προανάκρουσμα εμπορικού πολέμου και πολιτικής αποξένωσης.   Τον Φεβρουάριο του 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκλεψε την παράσταση στην ετήσια διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου με την πολύκροτη ομιλία του, όπου καυτηρίασε τους νεοσυντηρητικούς της κυβέρνησης Μπους χρεώνοντάς τους την απόπειρα οικοδόμησης ενός «μονοπολικού κόσμου». Δέκα χρόνια αργότερα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ οραματιζόταν από το ίδιο βήμα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, την οικοδόμηση μιας νέας, «μετα-δυτικής» παγκόσμιας τάξης. Αν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε, παραφράζοντας τον Μαρκ Τουέιν, ότι «οι φήμες περί θανάτου της Δύσης είναι άκρως υπερβολικές», οι πάντες αναγνωρίζουν ότι η απειλή ενός ιστορικού δ

Τον περασμένο Γενάρη, στη συνάντηση της Βρετανίδας πρωθυπουργού Theresa May με τον Αμερικανό Πρόεδρο Donald Trump στην Ουάσιγκτον, πιθανότατα προέκυψε μια σημαντική συμφωνία αμοιβαίας εξυπηρέτησης συμφερόντων που αφορά την ευρύτερη περιοχή μας. Δεδομένης της διαφαινόμενης στρατηγικής αποχώρησης των ΗΠΑ από την Μεσόγειο – αποχώρηση ως φυσική παρουσία αλλά όχι ως συμφέροντα – το κενό που δημιουργείται, η νέα διοίκηση στην Ουάσιγκτον επιθυμεί να το καλύψει η Βρετανία. Για την Βρετανία, η στήριξη των ΗΠΑ είναι καθοριστική ενόψει της μάχης που καλείται να δώσει στις Βρυξέλλες για ένα πετυχημένο Brexit, στην ουσία τη μάχη που θα δώσει απέναντι στην Γερμανία. Σε αντάλλαγμα της Αμερικανικής στήριξης, η Βρετανία αποδέχεται τον ρόλο (και το κόστος) της αντικαταστάτριας δύναμης των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και κυρίως στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Βρετανία με τη σειρά της και κατόπιν συνεννόησης με την Ουάσιγκτον, μοιράζει ρόλους σε Άγκυρα και Τελ Αβίβ. Την Τουρκία τη