IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 ''Moscow has never pulled the strings in the Karabakh conflict, but it remains the most influential outside actor. A Karabakh peace process will remain “Project Minimum” for Russia, the United States, and France, unless its key actors, local and international, decide to rethink their strategic priorities.'' Ο Φεβρουάριος του 2018 σηματοδοτεί την 30η επέτειο της κρίσης σε μια απομακρυσμένη γωνιά του Σοβιετικού Καυκάσου που ονομάζεται Αυτόνομη Περιοχή Ναγκόρνο-Καραμπάχ , σε μια σύγκρουση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η σύγκρουση του Καραμπάχ αποτελεί τώρα μια διεθνή αντιπαράθεση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν στην οποία δύο άρτια εξοπλισμένοι στρατοί αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο στη γραμμή των χαρακωμάτων, γνωστή ως Γραμμή Επαφής. Έχει μεταλλαχθεί από μία διαφωνία για το καθεστώς μιας μικρής περιοχής σε μια χώρα, σε μια διακρατική αντιπαράθεση μεταξύ δύο ανεξάρτητων χωρών, που δίνεται στις παγκόσμιες πρωτεύουσες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Απασχ

Η περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ έχει καταστεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα σημεία ανάφλεξης, που θα μπορούσε να οδηγήσει όχι μόνο σε ένα νέο πόλεμο μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας αλλά και στην εμπλοκή μεγαλυτέρων δυνάμεων, όπως η Ρωσία και η Τουρκία. Η περιοχή αυτή εμφανίζει ιδιαίτερη σπουδαιότητα βάσει γεωπολιτικής ανάλυσης καθώς: (α) Βρίσκεται στο Νότιο Καύκασο, την πύλη της Ρωσίας προς την Μέση Ανατολή και συνορεύει με το Ιράν. (β) Η περιοχή του Αζερμπαϊτζάν, κυρίως στην Κασπία Θάλασσα είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ενεργειακούς πόρους, τόσο σε πετρέλαιο όσο και σε φυσικό αέριο. Πολλοί αγωγοί (Μπακού - Τιφλίδα - Τσεϊχάν, Μπακού - Νοβοροσίσκ, Μπακού- Βατούμ) περνούν πλησίον του Ναγκόρνο Καραμπάχ, ενώ ακριβώς λόγω των προβλημάτων με την Αρμενία, αυτοί παρακάμπτουν την συγκεκριμένη χώρα με αποτέλεσμα να κινούνται περιμετρικά αυτής μέσω Γεωργίας. Αξιοσημείωτο είναι βέβαια το γεγονός ότι υφίσταται ένας αγωγός φυσικού αερίου, παρακλάδι του Μπακού - Τιφλίδα - Τσεϊχάν, ο

Η σύρραξη για τη διαφιλονικούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, πρωτοπαρουσιάστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η συγκεκριμένη περιοχή βρίσκεται στη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν και κατοικείται κυρίως από Αρμένιους. Αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα νέα κράτη της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν οδηγήθηκαν σε πόλεμο το 1992-1994 για την κυριαρχία επί της περιοχής αυτής, με αποτέλεσμα πάνω από 30.000 νεκρούς και περίπου 1.000.000 πρόσφυγες. Η πλειονότητα των προσφύγων (περίπου 860.000) είναι Αζέροι, αφού, εκτός από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η Αρμενία κατέλαβε και άλλες επτά περιοχές που ανήκαν στο Αζερμπαϊτζάν, εκδιώκοντας τους έως τότε κατοίκους. Παρά το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα ακόμη θεωρεί το Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως περιοχή ανήκουσα στο Αζερμπαϊτζάν, η Αρμενία αναφέρεται σε αυτό ως μία ξεχωριστή νομική οντότητα. Εν τούτοις καμία χώρα-μέλος των Η.Ε. δεν αναγνωρίζει την ανεξαρτησία αυτής της οντότητας -αρμενικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν εδώ

Η σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν είναι πια «παγωμένη» Γιατί εξακολουθεί να επιμένει η βία   Η σύγκρουση μεταξύ Αρμενικών [1] και του Αζερικών [2] δυνάμεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ [3] στις αρχές Απριλίου ήταν η πιο αιματηρή από τότε που η Ρωσία [4] μεσολάβησε για μια κατάπαυση του πυρός μεταξύ των χωρών για τον τερματισμό των εχθροπραξιών στην περιοχή το 1994. Οι μάχες τον Απρίλιο άφησαν νεκρούς περίπου 30 άτομα, στρατιώτες και αμάχους. Και δεν έκανε τίποτα για να επιλύσει μια σύγκρουση που σιγοβράζει από την εποχή της ρωσικής επέμβασης. Η δυστοκία για την διαμάχη πηγάζει τόσο από τις σημερινές επιπλοκές όσο και από τις ασύμβατες ιστορικές αφηγήσεις, τις αντιλήψεις περί δικαιοσύνης και τα συναισθήματα της θυματοποίησης και στις δύο πλευρές. Συγκινησιακά φορτισμένα θέματα για την γη, την ταυτότητα και την τιμή, έχουν καταστήσει σχεδόν αδύνατο στους διαμεσολαβητές να ωθήσουν τις αντιπάλους προς τους απαραίτητους συμβιβασμούς για οποιαδήποτε ανθεκτική πολιτική διευθέτηση