IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η παγκόσμια απάτη της Φολκσβάγκεν, η οποία λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, θυμίζει σε πολλά την ίδια τη Γερμανία των ημερών μας. Πρώτον , η Φολκσβάγκεν κατέχει μία αδιαμφισβήτητη διεθνή ηγεμονία, ενώ, ταυτόχρονα, η εταιρία αποτελεί έναν από τους κύριους πυλώνες πάνω στους οποίους χτίστηκε και στηρίζεται η διαρκώς διογκούμενη γερμανική νέα ηγεμονία στην Ευρώπη.  Γι αυτό και το Βερολίνο απώλεσε ήδη το ηθικό πλεονέκτημα με το οποίο επιχείρησε να περιβληθεί όλα αυτά τα χρόνια επιχειρώντας να επιβάλλει τη θέλησή του και να κουνάει το δάχτυλο. Είναι πραγματικά θρασύτατη η ηθικολογία την οποία επιστράτευσαν οι Γερμανοί σε όλα τα χρόνια της κρίσης για να πετύχουν αυτό που θέλουν και μάλιστα απειλώντας και προσβάλοντας διαρκώς. Αντίστοιχο είναι και το πνεύμα υπεροχής με το οποίο πολύ συχνά η εταιρία διαφήμισε τα προιόντα της και έστησε τις παγκόσμιες καμπάνιες της: εκεί, δεν υπάρχουν απειλές. Υπάρχει όμως ατέλειωτη ηθικολογία και άγρια παραπλάνηση με σκοπό το ίδιον, πονηρά σ

Σκίτσο Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Tο Mπούνκερ, το καταφύγιο δηλαδή -με σαφή αναφορά στο τέλος του Xίτλερ- πριν γίνει όρος της μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής έγινε πολιτικός όρος, που σημαίνει περιχαράκωση στην αδιαλλαξία, εμμονή στην ιδεοληψία και άρνηση προσαρμογής στην πραγματικότητα. H λέξη Mπούνκερ χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τους σκληροπυρηνικούς του Φρανκικού Kαθεστώτος, που προσπαθούσαν να βραχυκυκλώσουν την ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία, που προωθούσαν ο Bασιλιάς Xουάν Kάρλος και ο πρωθυπουργός Σουάρεθ. Σήμερα, ως Mπούνκερ λειτουργεί στη Γερμανία ο υπουργός Oικονομικών Σόιμπλε και ο επικεφαλής της Mπούντεσμπανκ Bάιντεμαν, άξιος συνεχιστής του προκατόχου του Bέμπερ. Στόχος ένας -και χθες και σήμερα και αύριο- να μην επιτρέψουν την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου, να μην μοιραστεί το Bερολίνο την πιστοληπτική του αξιοπιστία μαζί με χώρες που δεν έχουν τα ίδια εύσημα χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης. Aς δούμε δύο πρόσφατα δείγματα γραφής αυτής της θεώ

 'Απαντες σήμερα ασχολούνται με το χθεσινό ντιμπέιτ, το οποίο όμως, στην πραγματικότητα πολύ περιορισμένη σημασία έχει ενώ, την ίδια στιγμή, άλλα, πολύ σημαντικότερα συμβαίνουν. Πάντως, ως θεατρική παράσταση, από πλευράς Τσίπρα, είχε ασφαλώς ενδιαφέρον… Στις 28 Αυγούστου, δηλαδή την ημέρα που η γερμανική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι θα δεχθεί 300.000 Σύρους πρόσφυγες, η παρούσα στήλη έγραφε ότι αυτή ήταν και η πρώτη ευρωπαική πράξη του Βερολίνου, η πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια ηγεμονικής λογικής και εθνοκεντρικής πολιτικής που η Γερμανία συμπεριφερόταν ως ευρωπαική χώρα κι όχι ως κατασκευαστής μιας γερμανικής Ευρώπης. Όμως, για όποιον αντιλαμβάνεται τη γερμανική πολιτική, όλο αυτό ήταν παράδοξο. Υπήρχε λοιπόν μια επιφύλαξη διατυπωμένη αμέσως μετά: «Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν «αστερίσκοι» που θα αλλοιώνουν ουσιαστικά αυτή τη νέα πολιτική, η Γερμανία κάνει σήμερα κάτι που είναι πολλαπλά σημαντικό και, σε ένα βαθμό, μετά από πάρα πολύ καιρό, ελπιδ

Αποφασισμένη φαίνεται πως είναι η Γερμανία να μπλοκάρει τα σχέδια για ανάληψη μεγαλύτερου χρηματοοικονομικού κινδύνου από την ευρωζώνη, συγκρουόμενη με τις Βρυξέλλες που προωθούν την εμβάθυνση της νομισματικής ολοκλήρωσης μετά την κρίση στην Ελλάδα. Ειδικότερα, όπως μεταδίδουν οι FT επικαλούμενοι έγγραφο που κυκλοφόρησε ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης, το οποίο και έχουν στην κατοχή τους, παρά τις εκκλήσεις της Γαλλίας, της Κομισιόν και της ΕΚΤ για ενιαίο σύστημα προστασίας των τραπεζικών καταθέσεων, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Wolgang Schaeuble αναμένεται να πει απόψε στους Ευρωπαίος ομολόγους του στο Ecofin πως θα ήταν λάθος ακόμα και να συζητηθεί ένα τέτοιο μέτρο πριν υπάρξει μεγαλύτερη πειθαρχεία στις αγορές ομολόγων. Στην ουσία το Βερολίνο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, επιμένει στην αποδυνάμωση των δικαιωμάτων των επενδυτών στις τράπεζες και τα κρατικά ομόλογα έτσι ώστε αυτοί, και όχι οι φορολογούμενοι να σηκώσουν το βάρος των διασώσεων. Προτεραιότητα του

Τις προάλλες δεν πίστευα στα μάτια μου, διαβάζοντας το άρθρο της μεγάλης γερμανικής εφημερίδας FAZ. Ήταν μια συγκαλυμμένη, πλην σαφής απειλή εναντίον του Καγκελάριου της Αυστρίας! Περίπου, του έλεγε να προσέχει μην γίνει Ελλάδα η χώρα του και του συνιστούσε- τι άλλο;- να κόψει τις κοινωνικές δαπάνες. Το έγκλημά του ήταν ότι έδειξε λίγη συμπάθεια σε μια Ελλάδα που υπέστη, κατά τη διάρκεια και εξαιτίας της «διάσωσής» της, μια πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και εθνική ακόμα καταστροφή, χάνοντας το 27% του ΑΕΠ της, περισσότερο από τις υλικές απώλειες της Γαλλίας ή της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Του   Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου* ΠΗΓΗ:   ΑΠΕ Αναπόφευκτα, το μυαλό μου έκανε τον συνειρμό με το Άνσλους, την προσάρτηση της Αυστρίας στο γερμανικό Ράιχ πριν τον Β’ Πόλεμο. Βλέπετε, τα γεγονότα τρέχουν τώρα πιο γρήγορα από την ικανότητα του μυαλού και της ψυχής να τα αναλύσει και «μεταβολίσει»! Η ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου δεν είναι όμως, το μόνο παράδειγμ

Το τεράστιο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας   Η ευρωζώνη έχει ένα γερμανικό πρόβλημα. Οι πολιτικές της Γερμανίας που καθιστούν ζήτουλες τους γείτονές της και η γενικότερη αντιμετώπιση της κρίσης στην οποία ηγήθηκε η χώρα αποδείχτηκαν καταστροφικές. Επτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η οικονομία της ευρωζώνης βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από όσο η οικονομία της Ευρώπης στη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης της δεκαετίας του 1930. Οι προσπάθειες της γερμανικής κυβέρνησης να συντρίψουν την Ελλάδα και να την αναγκάσουν να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα αποσταθεροποίησαν τη νομισματική ένωση. Οσο η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ συνεχίζει να καταχράται την κυρίαρχη θέση της ως βασικού πιστωτή για να προάγει τα στενά της συμφέροντα, η ευρωζώνη δεν μπορεί να ευημερήσει - και ίσως να μην επιβιώσει. Το τεράστιο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας αποτελεί τόσο αιτία της κρίσης της ευρωζώνης όσο και εμπόδιο στην επίλυσή της