IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Γερμανία: Ένας ανίσχυρος Γολιάθ.  Η Γερμανία είναι η ισχυρότερη οικονομική και πολιτική δύναμη της Ευρώπης και  η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, αλλά η γεωπολιτική της επιρροή και ισχύς είναι παντελώς αναντίστοιχη με την οικονομική. Στην Ε.Ε. επηρεάζει μια ομάδα κρατών της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, αλλά στον πλανήτη δεν διαθέτει ούτε σημαντικούς δορυφόρους ούτε φανατικούς υποστηρικτές. Αν και συνεισφέρει ετησίως τεράστια ποσά στους προϋπολογισμούς της Ε.Ε. (άνω του   30%), του ΝΑΤΟ ( 2% του ΑΕΠ της) και των  Διεθνών Οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει  ισχυρό αποτύπωμα  στη γεωπολιτική σκακιέρα.  Παρά τη γενναιόδωρη συνεισφορά της,  η Γερμανία δεν συμμετέχει ως μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών,  τα γερμανικά δεν ανήκουν στις επίσημα ομιλούμενες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών, ενώ μεταπολεμικά ελάχιστοι Γερμανοί κατέλαβαν  υψηλές ηγετικές θέσεις στους Διεθνείς Οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών, στο ΝΑΤΟ και σε αυτ

 Γερμανία: Το λυκόφως μιας σιωπηλής υπερδύναμης; Βρισκόμενη γεωγραφικά στο κέντρο της ευρωπαϊκής ηπείρου η Γερμανία βρίσκεται και στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού πολιτικού ζητήματος καθώς και της γεωπολιτικής υπαρξιακής αναζήτησης της γηραιάς ηπείρου. Από την Ostpolitik στην επανένωση Σύμβολο της ευρωπαϊκής διαίρεσης μέχρι το 1989, η Γερμανία, η οποία είχε εγκαινιάσει από το 1972 την περίφημη Ostpolitik, έγινε στη συνέχεια σύμβολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αποτέλεσε την ατμομηχανή της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ανάπτυξης και την κινητήριο δύναμη της μαζικής διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς ανατολάς, με την εισδοχή 11 νέων χωρών-μελών που ανήκαν προηγουμένως στο λεγόμενο “Ανατολικό Μπλοκ” -μια διεύρυνση από την οποία η ίδια επωφελήθηκε περισσότερο, αυξάνοντας τον γεωοικονομικό χώρο δράσης της. Με τη συνθήκη της γερμανικής ενοποίησης, που υπογράφηκε στη Μόσχα στις 12 Σεπτεμβρίου 1990, από τις τέσσερις νικήτριες δυνάμεις (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία) και τις δύο

Πώς η Γερμανία βάζει σιωπηρά στο "ράφι"  τη σύγκρουση με την ΕΚΤ για το QE.  Ένα στερεότυπο σχετικά με τους Γερμανούς είναι ότι τους αρέσει να γκρινιάζουν, συνήθως με αξιοθαύμαστη μανία, αλλά και σχολαστική δυσκαμψία. Πολύ λιγότερο γνωστή είναι μια άλλη διάσταση του στερεότυπου. Έχοντας διαμαρτυρηθεί και συνειδητοποιώντας ότι η θέση τους είναι αβάσιμη, οι Γερμανοί είναι επίσης εξαιρετικά ικανοί στο να αλλάζουν θέμα συζήτησης και να προχωρούν μπροστά. Αυτό το βλέπει κανείς ιδιαίτερα στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας. Το περασμένο φθινόπωρο, οι Σοσιαλδημοκράτες, ελάσσονες εταίροι στην κυβέρνηση της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, εξέλεξαν νέους ηγέτες του κόμματός τους, οι οποίοι είχαν υποσχεθεί με θεατρική εμφατικότητα να "σπάσουν" τον συνασπισμό επικαλούμενοι υψηλής σημασίας ζητήματα αρχής. Μόλις συνειδητοποίησαν τις συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης, απλώς απέρριψαν την ιδέα και άρχισαν να συζητούν για άλλα θέματα. Ευτυχώς, κάτι ανάλογο πρόκειτ

Τα εφιαλτικά στοιχεία του β΄ τριμήνου  υποχρεώνουν σε αλλαγή πλεύσης το Βερολίνο. Διακριτικά αλλά σταθερά, ο γερμανογαλλικός άξονας, υπό την πίεση της εφιαλτικής οικονομικής κατάστασης στην Ευρωζώνη στο β΄ τρίμηνο, ετοιμάζει ένα δίπολο δημοσιονομικών και τραπεζικών παρεμβάσεων για την διετία 2020-2021, υπό την εποπτεία του Βερολίνου. Παρά την χωρίς καμία ουσιαστική συζήτηση Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας (οι ηγέτες μίλησαν ο καθένας για 5 λεπτά και ...έκλεισαν τη συνάντηση) οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι ενδεικτικές των προθέσεων Βερολίνου και Παρισίων. ελληνική οι Στο μέτωπο της απειλητικής απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης, με την οποία είχε δοθεί χρόνος μέχρι τις 5/8 για να αποδείξει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι δεν κινείται παράνομα πέραν της δικαιοδοσίας της, οι εξελίξεις είναι διαφωτιστικές... Ο δικαστής που είχε υπογράψει την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου έχει αποσυρθεί. Και ...εντελώς συμπτωματικά έχ

'' (...) Αυτή την περίοδο, λόγω της πανδημίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκρίνει μαζικά κρατικές ενισχύσεις, συνήθως εντός λίγων ωρών. Δεν έχουν ωστόσο όλα τα κράτη μέλη παρόμοιου μεγέθους πορτοφόλια ή δυνατότητες για να παρέχουν πιστωτικές γραμμές.  Το μέγεθος των κρατικών ενισχύσεων προς επιχειρήσεις της Γερμανίας  δεν συγκρίνεται ούτε κατά προσέγγιση με το αντίστοιχο άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών. Η Ισπανία, για παράδειγμα, υπέφερε περισσότερο από την επιδημία σε σχέση με τη Γερμανία - κι όμως δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει τις εταιρείες της ούτε κατά προσέγγιση όσο τις στηρίζει το Βερολίνο.  Έτσι, περίπου το ήμισυ του συνόλου των κρατικών ενισχύσεων στην ΕΕ στην κρίση το αντιπροσωπεύει μία και μόνη χώρα: η Γερμανία. Όπως σημειώνει ένα think tank, υποεκτιμώντας μάλιστα την κατάσταση, αυτό θα οδηγήσει όχι μόνο σε ακόμη μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των ευρωπαϊκών οικονομικών, αλλά και "σε συγκρούσεις εντός της ΕΕ". Τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει σκοπό να α

«Εμφύλιος» στο Βερολίνο και το κόμμα της Μέρκελ για την ΕΚΤ. Το γεγονός ότι η Ανγκελα Μέρκελ αισθάνθηκε την ανάγκη να παρέμβει στη διαμάχη την οποία έχει ανοίξει το Βερολίνο με τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες δείχνει ότι η υπόθεση είναι σοβαρή και έχει πολλές προεκτάσεις. Πολύ περισσότερο καθώς η επίμαχη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, η οποία αμφισβητεί ευθέως την ανεξαρτησία της ΕΚΤ και τη δυνατότητά της να αγοράζει τα ομόλογα των κρατών της ευρωζώνης, έχει προκαλέσει έναν άτυπο «εμφύλιο» και στις τάξεις του κόμματός της, των Χριστιανοδημοκρατών.  Κι αυτό, ενώ ήδη οι συγκυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες επέκριναν δημοσίως την απόφαση, η α κροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία την υποδέχθηκε ενθουσιωδώς, ενώ αντιδράσεις – προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση – έχουν προκληθεί και σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.  Η καγκελάριος, λοιπόν, κατά τη διάρκεια της συνάντησης της ηγεσίας της CDU, κάλεσε τους παρευρισκόμενους να δώσουν μια «σοφή» απάντηση στ