IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του “υβριδικού πολέμου” απαιτεί άμεσα ένα εθνικό δίκτυο επιτήρησης με UAV / DRONES.   Χωρίς επιτήρηση δασικών περιοχών από drones, όσα εναέρια μέσα και αν αγοραστούν, ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας θα έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Επειδή οι δασικές πυρκαγιές έχουν εξελιχθεί σε μορφή υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας και αυτό είναι κάτι που πλέον δεν μπορεί να μην επισημανθεί ανοικτά και στοιχειοθετημένα , αλλά κι επειδή αυτός ο πόλεμος τελικά πέρα από την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει, έχει τελικά και κόστος σε ανθρώπινες ζωές μετά την χθεσινή τραγική εξέλιξη της συντριβής του πυροσβεστικού αεροπλάνου CL-215 και της απώλειας των δύο ιπταμένων που το πετούσαν, το DP αναγκάζεται να επανέλθει στο κρίσιμο ζήτημα της ευρείας και μαζικής χρήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για σκοπούς αστυνόμευσης και για σκοπούς πρόληψης. Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Δεν είναι η πρώτη φορά που το DP αναφέρετα

  1. Ο “θάνατος” της πλατφόρμας μάχης – Επιστρέφει το Πεζικό Κρούσης. Η Γερμανική Αυτοκρατορία μπήκε στον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την βεβαιότητα ότι η σύγκρουση θα κερδιζόταν με μεγάλες στρατιωτικές εκστρατείες, υποτιμώντας έτσι τα αποτελέσματα που προέκυπταν από επιμέρους συγκρούσεις. Συνεπώς, οι καλύτεροι αξιωματικοί, συγκεντρωμένοι στο Γενικό Επιτελείο, έδωσαν την προσοχή τους στον πόλεμο ελιγμών και στην ορθολογική εκμετάλλευση των σιδηροδρόμων, αντί να επικεντρωθούν στη διεξαγωγή των μαχών με Πεζικό Κρούσης. Οι περισσότεροι στρατοί δεν είχαν εμπεδώσει τα μαθήματα από τον Ρωσο-Ιαπωνικό πόλεμο και τους Βαλκανικούς Πολέμους σχετικά με την αναδυόμενη ισχύ του Πεζικού, η οποία ευνοούσε την άμυνα. Η αρχική στάση συνέβαλε άμεσα στις νίκες της Γερμανίας σε Ρωσία, Ρουμανία. Σερβία και Ιταλία, αλλά κατέληξε σε αποτυχία στη Δύση. Έτσι οι Γερμανοί αξιωματικοί στο Δυτικό Μέτωπο βρέθηκαν στην ανάγκη να επιλύσουν τη στατική κατάσταση που προκλήθηκε από τον πόλεμο χαρακωμάτων στο πε

  Από τον Αρχύτα και τον Γρύπα, στα MQ-9 και την άγνωστη τύχη του ελληνικού Μη Επανδρωμένου πλωτού σκάφους. Δεν είναι λίγα όσα έχουν γραφεί για το πρόγραμμα του Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους «Αρχύτας», το οποίο -αν όλα πάνε καλά- θα ξεκινήσει τις δοκιμαστικές πτήσεις ώστε να καταγραφούν οι όποιες παρατηρήσεις παρουσιαστούν και να διορθωθούν οι «παιδικές ασθένειες». Δεν είναι λίγα επίσης και όσα είδαν το φως της δημοσιότητας σ’ ότι αφορά το πρώτο ελληνικό UCAV, δηλαδή το οπλισμένο Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος που φέρει την ονομασία του μυθικού «Γρύπα». ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ ΠΗΓΗ HELLAS JOURNAL Δύο χρηματοδοτούμενα- και ορθώς- από την ελληνική πολιτεία προγράμματα, η οποία δείχνει εμπιστοσύνη στα μυαλά των ελληνικών πανεπιστημίων, την τεχνογνωσία δεκαετιών της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας και φυσικά τις ανάγκες που υπάρχουν για την χρήση τους από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Και την ώρα που τα παραπάνω προγράμματα βρίσκονται στο στάδιο της έρευνας, το επιτελείο αναζητά πιο άμ

  Τα drones κρίνουν την επανεκλογή Ερντογάν. Πώς ο Τούρκος Πρόεδρος εργαλειοποιεί τη διπλωματία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών – κίνδυνοι και περιορισμοί Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Τουρκία δείχνουν το κόμμα της κεμαλικής αντιπολίτευσης να πλησιάζει ή ακόμη και να ξεπερνά οριακά το ισλαμικό ΑΚΡ. Ο Ερντογάν, που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης της οικονομίας της χώρας, αναζητεί τρόπους να παρουσιάσει στο εσωτερικό ακροατήριο ένα success story. Ένα από τα πιο δυνατά του χαρτιά, που συνδυάζει ανοίγματα στην εξωτερική πολιτική και οικονομικά έσοδα, είναι η διπλωματία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) Bayractar. Η εταιρεία Baykar έκανε το ντεμπούτο της το 2014, με ένα πρωτότυπο του TB2, ενός αεροσκάφους σταθερών πτερύγων με έλικα, αρκετά μεγάλου για να μεταφέρει πυρομαχικά. Εκείνη τη χρονιά, ο Ερντογάν, ο οποίος αντιμετώπιζε όρια θητείας ως Πρωθυπουργός, κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Οκτώ χρόνια μετά ο Τούρκος Πρόεδρος προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσε

 ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ και η εσωτερική πολιτική σταθερότητα… οι κίνδυνοι την πιο κρίσιμη στιγμή. Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά δείχνει να αγριεύει σημαντικά. Η Τουρκία του Ερντογάν αντιλαμβανόμενη ενδεχομένως ότι το “μεγάλο παιχνίδι” των υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο οδεύει προς την κορύφωσή του, συνεπεία της ενεργειακής κρίσης, εκτρέπεται, επιμένοντας να επιχειρεί την κατοχύρωση δικαιωμάτων άλλων, επιμένοντας παράλληλα να ισχυρίζεται ότι τηρεί το διεθνές δίκαιο. Σχολιάζει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ένα διεθνές δίκαιο, ή μάλλον εξαιρέσεις σε αυτό, κομμένες και ραμμένες με τέτοιον τρόπο ώστε να “δικαιώνουν” τους ισχυρισμούς της Άγκυρας. Τι κι αν καμία χώρα της περιοχής δεν συμμερίζεται τις τουρκικές απόψεις; Η Άγκυρα δείχνει διαρκώς να πιστεύει, ότι το μέγεθος και η γεωστρατηγική σημασία μιας χώρα (πρέπει να) της εξασφαλίζουν περισσότερα δικαιώματα… Αυτή η κατάσταση δεν θα μπορούσε παρά να έχει θέσει σε συναγερμό το ελληνικό σύστημα άμυνας. Παράλληλα με την άρνηση αποδοχής τουρκικών τετ