IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Μια εξέλιξη που ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα και ενδεχομένως τους σχεδιασμούς της ελληνικής πλευράς, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους - δανειστές, έλαβε χώρα την Τρίτη, στο Λουξεμβούργο, σχεδόν αθόρυβα. Συγκεκριμένα, η Ο λομέλεια του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) εξέδωσε την απόφαση για την υπόθεση Gauweiler , η οποία έχει να κάνει με το αν και κατά πόσον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει νομικά τη δυνατότητα να παρεμβαίνει και να αγοράζει –μαζικά και απεριόριστα, αν χρειαστεί– τίτλους χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Η απόφαση της Ολομέλειας του ΔΕΕ ήταν θετική, γεγονός το οποίο ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα στις αγορές, και όχι μόνον. Στην πραγματικότητα, η απόφαση αυτή είναι μια «βόμβα». Κι αυτό, γιατί δίνει τη δυνατότητα στην ΕΚΤ να λειτουργήσει ως «παγοθραυστικό» σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και με την παρέμβασή της να κρατήσει, όσο και όπου χρειαστεί, ζωντανούς και ανέπαφους τους κρατικούς τίτλους χωρών της Ευρωζώνης, οι οποίοι σε μια κ

Αρκετές ενδείξεις υποδεικνύουν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ζει με το φόβο ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ετοιμάζει μέτρα τραπεζικού διαχωρισμού του τύπου Glass-Steagall Act. Δεδομένου ότι μια τέτοια μεταρρύθμιση εμφανίζεται τόσο στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, τα δύο κόμματα που αποτελούν την κυβέρνηση συνασπισμού που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία, ο φόβος αυτός μπορεί να δικαιολογηθεί. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες μια διαδικασία αναδιοργάνωσης των μεγάλων ελληνικών τραπεζών, των λεγομένων «συστημικών», των οποίων η κυβέρνηση είναι κύριος μέτοχος μέσω του ταμείου διάσωσης των τραπεζών που έχει συσταθεί βάσει της συμφωνίας διάσωσης. Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν είχε χρησιμοποιήσει τα δικαιώματα διαχείρισης της, αλλά ο Δραγασάκης αποφάσισε ότι θα παρέμβει από τώρα και στο εξής. Μετά από διαπραγματεύσεις με τα άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου αυτών των

Οι κρίσεις  -αυτή που περνά η Ευρώπη από το 2008 δεν αποτελεί εξαίρεση-   δρουν ως ισχυροί αποκαλυπτικοί μηχανισμοί.   Από το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, η απειλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να κόψει κάθε τροφοδοσία του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν είναι πλέον υπόθεση  -που αναφέραμε τη Τρίτη στις στήλες μας-  αλλά πραγματικότητα. Ο εκβιασμός είναι σαφής: εάν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν εγκαταλείψει, τον Φεβρουάριο, την εφαρμογή του προγράμματος της, οι ελληνικές τράπεζες θα στερηθούν από οξυγόνο.  Στη σύγκρουση μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου  -και τα ανταγωνιστικά οικονομικά σχέδια τους-  το θεσμικό ίδρυμα που διευθύνεται από τον Mario Draghi, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs 1, επέλεξε το στρατόπεδο του . Δεν ήταν έκπληξη. Η υποτιθέμενη ουδετερότητα των κεντρικών τραπεζών   -νεοκλασικό τέχνασμα  που σχεδιάστηκε για να αφαιρέσει τον έλεγχο του νομίσματος από τη περίμετρο της δημοκρατίας-  σπεύδει να εξαφανιστεί μόλις διακυβεύονται ο

 Με ένα άρθρο-κόλαφο αλλά και με δηλώσεις του στο BBC World News ο Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας και Οικονομίας και Πολιτικής των ΗΠΑ Μάρκ Βάϊσμπροτ επιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στον Μάριο Ντράγκι για την απόφαση του να μην δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση και επισημαίνει πώς αυτό ήταν «μία επίθεση στη δημοκρατία της Ελλάδας». Mark Weisbrot Ο Αμερικανός οικονομολόγος ξεμπροστιάζει τον Μάριο Ντράγκι επισημαίνοντας καθαρά πώς στόχος της απόφασης αυτής ήταν να αυξήσει το κόστος δανεισμού της Ελλάδας και να πιέσει την κυβέρνηση της χώρας να υποκύψει στους εκβιασμούς των Γερμανών και των Βρυξελλών να δεχθεί ένα νέο μνημόνιο.  «Η ΕΚΤ θα πρέπει να ντρέπεται για την τελευταία της επίθεση κατά της ελληνικής δημοκρατίας. Και δεν πρέπει να τους επιτραπεί να την μασκαρέψουν σε κάτι άλλο από αυτό που είναι» , σημειώνει ο Μάρκ Βάϊσμπροτ. Και δεν είναι ο μόνος. Πολλοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι οικονομολόγοι έχουν αντιδράσει στην απόφαση της ΕΚΤ. Άρθρα

(...) Syriza has been elected by desperate people who need hope and wish for change. It is showing promising signs of maturing from a protest party to one that can govern in a record time under enormous stress and unprecedented scrutiny. For the sake of democracy, for the sake of the Greek people and for the sake of Europeans let us wish them luck. They may yet fail, but one must hope that they succeed. If you cannot help, at least do not sabotage the m. The “radical leftish” government of Syriza in Greece is not so radical or indeed leftish anymore. The “Marxist” finance minister, who is refreshingly bright and charismatic, has shown no “Marxist” leanings thus far. While many others in the markets and commentariat were panicking over Syriza’s win, we urged calm and reassured the public that Syriza’s election was good for Europe and good for Greece. A few days in, and signs are that we were right. Despite several unsubstantiated rumours and sometimes deliberate, att