IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  REUTERS/THOMAS PETER H Kίνα θεωρείται από πολλούς η πιο “βρώμικη” χώρα του κόσμου καθώς εκπέμπει μεγάλες ποσότητες ρύπων και αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Αυτές οι αρνητικές εξωτερικότητες προέρχονται από την ταχεία ανάπτυξη της χώρας σε συνδυασμό με την μεγάλη εξάρτηση στον άνθρακα και τον ευμεγέθη πληθυσμό της. Προσφέρουν όμως τα παραπάνω αρκετή αιτιολόγηση για τον προσδιοριμό “βρώμικη”; Αν και η Κίνα, όσον αφορά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, εκπέμπει τέσσερις φορές παραπάνω από ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, έρχεται τεσσαρακοστή ένατη σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ανά πολίτη , κάτω από τις  “καθαρές” χώρες όπως ο Καναδάς και η Ολλανδία. Επίσης, αν και η ατμοσφαιρική ρύπανση σε μεγαλουπόλεις όπως το Πεκίνο είναι αποπνικτική, η Κίνα δεν συγκαταλέγεται μέσα στις 10 χώρες με την περισσότερη ατμοσφαιρική ρύπανση . Επιπρόσθετα στο ότι τα νούμερα δεν προσφέρουν καμία αιτιολόγηση στον προσδιορισμό της Κίνας ως “βρώμικη”, η συμβολή της στον τομέ

«Ολόκληρο το οικοσύστημα του πλανήτη, που ας σημειωθεί δεν αποτελείται μόνο από το περιβάλλον, κρούει ήδη τον κώδωνα του κινδύνου. Για να συνεχιστεί η ζωή στη γη είναι απαραίτητο για άλλη μια φορά να θέσουμε σε αμφισβήτηση τη θέληση για δύναμη και τη δικτατορία της αγοράς και να ακολουθήσουμε την κατεύθυνση της οικολογίας, ενάντια στην ισχυρή συμμαχία των κατεστημένων συμφερόντων και στην κυρίαρχη αντίληψη και νοοτροπία»                                               Ζακ Ρομπέν  Οι παραπάνω διαπιστώσεις – με έντονα στοιχεία προτροπών – καθιστούν πασίδηλη την αξία των εκδηλώσεων της 22ης Απριλίου ως παγκόσμιας Ημέρας της Γης. Μια ημέρα που εκτός από τα μηνύματα των πολιτικών και τις διακηρύξεις των οικολογικών οργανώσεων αναδεικνύει την ανάγκη ευαισθητοποίησης των πολιτών σε θέματα προστασίας του οικοσυστήματος. Ενός οικοσυστήματος που πλήττεται βάναυσα άλλοτε από την ανθρώπινη άγνοια κι άλλοτε από την ανθρώπινη αλαζονεία που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της «ύβρ

Η πολεμική κραυγή των Καγιαπό αντηχεί στα βάθη του Αμαζόνιου, του μεγαλύτερου παρθένου δάσους στον κόσμο. Τέσσερις ντουζίνες πολεμιστές, που έχουν στο κεφάλι τους διαδήματα από κίτρινα και κόκκινα φτερά, στέκονται στο κέντρο του χωριού κραδαίνοντας καραμπίνες και ρόπαλα. Οι γυναίκες των πολεμιστών έχουν ξυρισμένες τις κορυφές των κεφαλιών τους, βγάζουν πολεμικές κραυγές και σηκώνουν απειλητικά ματσέτες. Ο Κρου-ουίτ, ο ηλικιωμένος αρχηγός του χωριού Α-Ούκρε, κάνει τα πρώτα βήματα του πολεμικού χορού πρι-ονγκρέρε, που συμβολίζει την καταδίωξη του εχθρού. Αυτός ο εχθρός δεν είναι άλλος από τον νέο Πρόεδρο της Βραζιλίας, τον Ζαΐρ Μπολσονάρου. Ο ακροδεξιός πρώην λοχαγός του στρατού, ο οποίος ανέλαβε την προεδρία τον περασμένο Ιανουάριο, έχει διακηρύξει πως θα αλλάξει την «υπερβολική» νομική προστασία που απολαμβάνουν οι 305 φυλές και εθνοτικές ομάδες της Βραζιλίας και ότι θα περιορίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία των «αχανών» εκτάσεων που ελέγχουν. «Είμαστε έτοιμο

Αυτό τονίζει σε συνέντευξη του στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής του Εργαστηρίου Θαλάσσιας Γεωλογίας και Φυσικής Ωκεανογραφίας του Πανεπιστημίου Πατρών Γιώργος Παπαθεοδώρου  Το 50% των απορριμμάτων που εντοπίζονται στις ελληνικές θάλασσες είναι πλαστικές σακούλες, πλαστικά μπουκάλια νερού και αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών. Αυτό τονίζει σε συνέντευξη του στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής του Εργαστηρίου Θαλάσσιας Γεωλογίας και Φυσικής Ωκεανογραφίας του Πανεπιστημίου Πατρών Γιώργος Παπαθεοδώρου. Επισημαίνει μάλιστα ότι «ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που βγαίνει από τις διαχρονικές μας έρευνες όσον αφορά τα απορρίμματα στον πυθμένα είναι το γεγονός ότι παρόλο υπάρχουν σχετικές νομοθεσίες φαίνεται να έχουμε αύξηση των απορριμμάτων στο θαλάσσιο περιβάλλον τα τελευταία 15 χρόνια. Κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να αυστηροποιήσουμε το νομοθετικό μας πλαίσιο, αλλά και επίσης τους μηχανισμούς ελέγχου εφαρμογής του νομοθετικού πλαισίου».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Κλιματική αλλαγή και αναπτυσσόμενος κόσμος:  Υποφέροντας στη σιωπή. To παρακάτω άρθρο γράφτηκε στα τέλη Νοέμβρη. ‘Όταν το έγραφα, δεν περίμενα ασφαλώς ούτε ότι θα ξεσηκωθεί ο γαλλικός λαός με τα Κίτρινα Γιλέκα, ούτε ότι οι μαθητές σχολείων σε όλο τον κόσμο θα έβγαιναν στον δρόμο για το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο μια «επανάσταση», μια προσπάθεια δηλαδή ριζικής τομής της πραγματικότητας να φαίνεται περίπου αδιανόητη λίγο πριν ξεσπάσει. Κι αυτό γιατί, όταν το σύστημα έχει ολοκληρωθεί πια, δεν αφήνει κανένα περιθώριο κάπως ομαλής διόρθωσης και τότε είναι που η Ιστορία επιστρατεύει την «επανάσταση» να διορθώσει τα πράγματα. Είχα συγκεντρώσει ένα σωρό υλικό για το θέμα της κλιματικής αλλαγής και ετοιμαζόμουνα να γράψω το σχετικό άρθρο, όταν ένας φίλος μούπε κάπως θυμωμένος με την κριτική που τούκανα «εσύ ονειρεύεσαι διαρκώς επαναστάσεις». ‘Ηταν Νοέμβρης. Εμπνευσμένος από αυτή τη συζήτηση αποφάσισα να εισάγω και την θεματική τη