IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το ευρωπαϊκό βήμα της Μέρκελ  και το αντάλλαγμα.  Το σχέδιο Μέρκελ – Μακρόν για το Ταμείο Ανάκαμψης (Recovery Fund) είναι ό,τι πιο κοντινό στο ευρωομόλογο έχει επιχειρήσει μέχρι σήμερα η Ευρώπη. Eίναι επίσης το πιο προωθημένο βήμα που έχει κάνει η Ανγκελα Μέρκελ υπέρ της ευρωπαϊκής συνοχής και κόντρα στον γερμανικό δημοσιονομικό καλβινισμό – είτε αυτό συνδέεται με την, όψιμη έστω, συνειδητοποίηση των διαλυτικών κινδύνων στην ΕΕ, είτε αποτελεί το αντάλλαγμα για την γιγάντωση, με κρατικό χρήμα, των γερμανικών επιχειρηματικών κολοσσών σε βάρος των ανταγωνιστών τους στον Νότο. Για πρώτη φορά, σύμφωνα με το σχέδιο η Ευρώπη αναλαμβάνει την ευθύνη και τον κίνδυνο του «συλλογικού» χρέους δημιουργώντας, ουσιαστικά, ένα νέο «ταμείο συνοχής»: Η Κομισιόν θα βγει στις αγορές και θα δανειστεί εξ ονόματος της Ε.Ε., τα κεφάλαια – έως και 500 δις ευρώ – δεν θα μεταβιβαστούν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά θα διατίθενται απ’ ευθείας από την Επιτροπή σε περιοχές, επιχειρήσεις και τομείς

Το στημένο παιχνίδι του Βορρά εις βάρος του Νότου.  Ο αθέμιτος ανταγωνισμός των εταιρειών του Βορρά εις βάρος των εταιρειών του Νότου είναι απτός. Πώς; Πρώτον, ανεστάλησαν οι κανόνες που απαγόρευαν τις κρατικές ενισχύσεις, ώστε να επιτραπεί στα κράτη-μέλη να προστατεύσουν τις οικονομίες, επιχειρήσεις και μισθωτούς από την πρωτοφανή κρίση. Δεύτερον, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν έχει προνοήσει να αποτρέπει τις εξαγορές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τρίτες χώρες. Αυτές οι κατ’ αρχάς εύλογες ρυθμίσεις, ceteris paribus αποφέρουν απροσδόκητα αποτελέσματα, καθώς κουμπώνουν με την πραγματικότητα ότι οι βόρειες πλούσιες χώρες διαθέτουν άφθονα κεφάλαια και μπορούν προνομιακά να ενισχύουν τις εταιρείες τους, ενώ ο φτωχός ευρωπαϊκός Νότος δεν έχει. Οι «αθώοι» κανόνες καταλήγουν να υπηρετούν «ένοχα» συμφέροντα. Οι εταιρείες του Βορρά προνομιακά ενισχύονται από τα κράτη τους και αθέμιτα ενισχύουν την ανταγωνιστική τους θέση. Εκμεταλλεύονται μια υγειονομική κρίση για να

    Deutsche Bundesverfassungsgericht  Απόφαση για το QE της ΕΚΤ:  Γερμανικός γόρδιος δεσμός. Η παροιμία «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» ταιριάζει απόλυτα με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται η γερμανική κυβέρνηση και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Bundesbank) της χώρας μετά το δίλημμα που τους έχει δημιουργήσει η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας ως προς την νομιμότητα της απόφασης της ΕΚΤ για την έγκριση του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων (PSPP), γνωστού και ως ποσοτική χαλάρωση (Quantative Easing – QE). Κι αυτό γιατί σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης έχουν προθεσμία 3 μηνών για να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα ούτως ώστε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να προβεί σε αιτιολόγηση του προγράμματος, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, όπως την ερμήνευσε το ΓΟΣΔ. Το πρόγραμμα αυτό στηρίζεται σε απόφαση του ΔΣ της ΕΚΤ, η οποία κρίθηκε από το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) ως συμβατή με  το Δίκαιο της ΕΕ. Η υποχρέωση αυτή που πηγάζει στο εσωτερικό της Γ

«Εμφύλιος» στο Βερολίνο και το κόμμα της Μέρκελ για την ΕΚΤ. Το γεγονός ότι η Ανγκελα Μέρκελ αισθάνθηκε την ανάγκη να παρέμβει στη διαμάχη την οποία έχει ανοίξει το Βερολίνο με τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες δείχνει ότι η υπόθεση είναι σοβαρή και έχει πολλές προεκτάσεις. Πολύ περισσότερο καθώς η επίμαχη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, η οποία αμφισβητεί ευθέως την ανεξαρτησία της ΕΚΤ και τη δυνατότητά της να αγοράζει τα ομόλογα των κρατών της ευρωζώνης, έχει προκαλέσει έναν άτυπο «εμφύλιο» και στις τάξεις του κόμματός της, των Χριστιανοδημοκρατών.  Κι αυτό, ενώ ήδη οι συγκυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες επέκριναν δημοσίως την απόφαση, η α κροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία την υποδέχθηκε ενθουσιωδώς, ενώ αντιδράσεις – προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση – έχουν προκληθεί και σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.  Η καγκελάριος, λοιπόν, κατά τη διάρκεια της συνάντησης της ηγεσίας της CDU, κάλεσε τους παρευρισκόμενους να δώσουν μια «σοφή» απάντηση στ

 ΕΕ: Ιταλία και Γαλλία απειλούνται με πτώχευση; Ακριβώς όπως οι Ευρωπαίοι δικαστές έκαναν πραξικοπήματα ισχυριζόμενοι την υπεροχή των αποφάσεών τους έναντι του εθνικού δικαίου, ενώ, σύμφωνα με τις συνθήκες, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος, η ΕΚΤ άρχισε, με τον Ντράγκι και την Λαγκάρντ, σε μια φυγή προς τα μπρος – στην πραγματικότητα ένα πραγματικό νομισματικό πραξικόπημα που δεν είναι σύννομο με τις συνθήκες και τα καταστατικά της ΕΚΤ -, εκδίδοντας χρήματα μαϊμού προς όλες τις κατευθύνσεις, μη εγγυημένα από ένα απτό περιουσιακό στοιχείο. Αυτό ισοδυναμεί με αλληλεγγύη του χρέους των κρατών από την ΕΚΤ με πλάγιους τρόπους. Η ΕΚΤ παραβίασε ανοιχτά τα δύο κλειδιά κατανομής των εκδόσεων ενός κράτους, δεδομένου ότι δεν μπορεί να εξαγοράσει περισσότερο από το 33% των τίτλων μιας έκδοσης και πρέπει να περιορίσει το αποθεματικό του σε εξαγορασμένους από ένα κράτος τίτλους στο ποσοστό της συμμετοχής του κράτους στο κεφάλαιο της ΕΚΤ, όπως επισημαίνει το Le Point.

Μεταξύ Ευρώπης και Κίνας η Ιταλία. Η σχετική επιτυχία της Γερμανίας στον περιορισμό του κορονοϊού σημαίνει ότι οι εταιρείες εκεί δεν χρειαζόταν να σταματήσουν εντελώς τις συναλλαγές -και τώρα ζητούν από τους Ιταλούς προμηθευτές τους να επανεκκινήσουν τις δραστηριότητες. Αυτό έχει μεταφέρει την ευθύνη στις ιταλικές επιχειρήσεις και στην ιταλική κυβέρνηση, να κινηθεί μεταξύ των ανταγωνιστικών απαιτήσεων σε θέματα υγείας και στην ανάγκη να ξεκινήσει εκ νέου η οικονομία. Αλλά στη Ρώμη, οι πολιτικοί ηγέτες βάζουν την ανάκαμψη σε κίνδυνο, στερούμενοι ένα στρατηγικό όραμα και εστιάζοντας περισσότερο στη συνεργασία με την Κίνα από ό,τι με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η πανίσχυρη ομοσπονδία γερμανικών επιχειρήσεων και οι τρεις βασικές ενώσεις της γερμανικής μηχανικής βιομηχανίας έχουν ζητήσει από τις ιταλικές επιχειρήσεις να ξαναρχίσουν τη δραστηριότητα με συντονισμένο τρόπο, ουσιαστικά αίροντας τον αποκλεισμό στην παραγωγή. Οι ιταλικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα εκείνες στη Βόρεια Ιταλία, σ

The  European Central Bank  ( ECB )  'Αμεση ανάλυση:  Το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο  τελικός κριτής των πάντων; Με την απόφαση της 5ης Μαΐου, το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο αμφισβήτησε ευθέως τη νομιμότητα του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ (γνωστού ως QE ή, ακριβέστερα, Public Sector Purchase Programme), βάσει του οποίου η ΕΚΤ έχει αγοράσει μέχρι σήμερα πάνω από 2 τρισ. ευρώ δημοσίου χρέους.  Το γερμανικό Δικαστήριο, μολονότι δεν έκρινε οριστικά (σε αυτό το στάδιο) ότι το σχετικό πρόγραμμα αντίκειται στο ενωσιακό δίκαιο, επέκρινε εν τούτοις έντονα τον τρόπο με τον οποίο η ΕΚΤ εξισορρόπησε τους οικονομικούς και νομισματικούς της στόχους. Αμφισβήτησε κυρίως το κατά πόσον η ΕΚΤ τήρησε την αρχή της αναλογικότητας και ζήτησε σχετικές διευκρινίσεις εντός τριμήνου. Επίσης, σε μία ιδιαιτέρως προβληματική κρίση του, το Δικαστήριο χαρακτήρισε «μεθοδολογικά ανυποστήρικτη» την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) που το 2018 παρέσχε νομική κάλυψη στ

Το διπλό "παιχνίδι" της Γερμανίας στην οικονομία  και τα εσωτερικά μέτωπα στο Βερολίνο. Η ανακοίνωση των εγκεκριμένων ως σύννομων ενισχύσεων από πλευράς κυβερνήσεων της Ευρωζώνης προς τις εθνικές τους επιχειρήσεις περιλαμβάνει το ιλιγγιώδες ποσό του 1,9 τρισ. ευρώ. Το εντυπωσιακότερο όμως στοιχείο είναι ότι από το ποσό αυτό περισσότερο από τα μισά, ήτοι 1.000 δισ. ευρώ, αφορούν σε ενισχύσεις της γερμανικής κυβέρνησης στις "δικές” της εθνικές επιχειρήσεις.  Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια ισχυρή τάση ανισομέρειας στην ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς όλες οι οικονομίες της Ευρωζώνης προσπαθούν να επανεκκινήσουν την οικονομική δραστηριότητα στην χώρα τους σχεδόν ταυτόχρονα.  Αυτή την ανισομέρεια που είναι τεράστια υπέρ της Γερμανίας επισήμαναν στελέχη της Κομισιόν, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να ενισχυθούν πολύ περισσότερο τα κοινά προγράμματα στήριξης της ευρω-οικονομίας για να μη μεγεθυνθούν ακόμα περισσότερο οι εσωτερικές ανισότητες στην Ευρωζώνη. 

 Christine Lagarde, President of the European Central Bank Η τριπλή ιταλική απειλή για την ΕΚΤ. Ο ιταλικός κίνδυνος παραμένει το Νο 1 θέμα στην ατζέντα της ΕΚΤ, η οποία μένει σε ετοιμότητα για νέο κύκλο παρεμβάσεων πιθανώς μέχρι τις αρχές του Ιουνίου.   Το "ιταλικό σύνδρομο", όπως αποκαλούν στη Φρανκφούρτη τους κινδύνους από την Ιταλία, προέρχεται από τρία διαφορετικά επίπεδα: τραπεζικό, πολιτικό και ευρωπαϊκό θεσμικό. Σύμφωνα με σχόλια παραγόντων του Εκτελεστικού Συμβουλίου, και τα τρία επίπεδα αποτελούν εν δυνάμει αιτίες μεγάλων προβλημάτων για την Ε.Ε., και ιδιαίτερα για το ευρώ: - Το πολιτικό πρόβλημα αφορά το ενδεχόμενο απώλειας της στήριξης που έχει η κυβέρνηση Κόντε −έχουν ήδη αναφερθεί ευθείες απειλές από τον πρώην πρωθυπουργό Ρέντσι− και τη σοβαρή πλέον πιθανότητα η χώρα να πάει σε νέες εκλογές πριν καν εκτονωθεί η πανδημία και με την οικονομία της χώρας σε πλήρη κατάρρευση. Η κατάσταση αυτή έχει ήδη υποχρεώσει την ΕΚΤ να υπερδιπλασιάσει τις αγ