IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...)  αποχώρηση από το ευρώ σημαίνει ριζική αλλαγή προσανατολισμού εξωτερικής πολιτικής, αλλαγή συμμαχιών. Και αυτό πρέπει να έχει προετοιμαστεί από πριν ώστε να γνωρίζουμε κατά προσέγγιση τους όρους υποδοχής, είτε μιλάμε για τις ΗΠΑ, είτε για τη Ρωσία είτε για τους εξωγήινους. Το σταθερό ερώτημα βάσης είναι αν η παραμονή ή η αποχώρηση από το ευρώ μας διασφαλίζει το κυρίαρχο ζητούμενο: την εθνική ανεξαρτησία. Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη σε καμία από τις δυο περιπτώσεις. Το κακό είναι ότι τίποτα από αυτά δεν συζητείται ανοιχτά, ανοιχτόκαρδα και λεπτομερώς, χωρίς καχυποψίες έτσι ώστε τα εκατέρωθεν επιχειρήματα, οι διαφωνίες και οι συγκλίσεις να έχουν νόημα-αυτό σημαίνει προετοιμάζω τον κόσμο αλλά και εμάς τους ίδιους.  (...) Κανείς στην πραγματικότητα δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά τι μπορεί να κάνει και τι θα κάνει πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ αν ή όταν γίνει κυβέρνηση . Κανείς δεν το ήξερε ούτε όταν ο Τσίπρας έλεγε ότι θα ξεσκίσει τη νύχτα των εκλογών τα Μνημόνια ούτε ό

Το άρθρα περί καταστροφής μας, αν επανέλθουμε στη δραχμή εξυπηρετούν, συνήθως  με άκρως επιπόλαια επιχειρήματα και χωρίς ίχνος σοβαρότητας επιχειρήματα, το πνεύμα του Αρμαγεδδών που σπέρνουν κατά κόρο οι συχνές σχετικές εξάρσεις της  Κυβέρνησης εδώ και καιρό, πάντοτε βέβαια με τη θερμή σύμπραξη της πλειoψηφίας των ΜΜΕ. Αυτές πολλαπλασιάζονται ήδη προφανώς επειδή ένα ολοένα μεγαλύτερο τμήμα του λαού μας, απαυδισμένο από την τραγική τροπή της ζωής του, ευνοεί μια επάνοδο στη δραχμή.  Η νέα επίθεση εναντίον της δραχμής  ασχολείται  αποκλειστικά, με το πρόβλημα της αντιμετώπισης των στεγαστικών δανείων-που δικαιολογείται βέβαια εφόσον αναφέρεται σε προσπάθεια  τρομοκράτησης , σχετικά με τη…δήθεν καταστροφή αυτών που πήραν στεγαστικό. Φυσικά, ο εμφανιζόμενος  Αρμαγεδδών,για τα στεγαστικά δάνεια, ουδόλως ομιλεί και περί των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που θα ξεπετάξει χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο. Δεν ομιλεί, επίσης και περί της τύχης αυτών των δανείων, όταν έρθουν και τα εγκλημα

Δύο διάσημοι οικονομολόγοι, ο Wolfgang Munchau κι ο Hans Werner Sinn, διέγνωσαν πρόσφατα το ελληνικό οικονομικό αδιέξοδο, προτείνοντας είτε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ (Grexit) είτε τη χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης ή την αναστολή πληρωμών. Συγχρόνως, το Ινστιτούτο Λέβι προέβλεψε την απουσία ανάπτυξης ώς και το 2016 με την παρούσα ανόητη και καταστροφική πολιτική τής «επεκτατικής λιτότητας» των Μνημονίων και την άνοδο της ανεργίας στο 34%, θεωρώντας αναγκαία λύση την υιοθέτηση από την Ε.Ε. ενός Σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα. Γεγονός είναι πως η παρούσα πολιτική δεν οδηγεί σε έξοδο από το βάλτο τής ύφεσης, καθώς σχεδόν το σύνολο των δανείων πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση ενός μη βιώσιμου χρέους. Η έξοδος από το ευρώ στις συνθήκες της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης και με δεδομένη την ανεπαρκή παραγωγική βάση της χώρας δεν αποτελεί λύση ανάπτυξης για την Ελλάδα, αλλά μεγαλύτερης οδύνης. Γιατί θα ξηλώσει το πουλόβερ της Ευρωζώνης εισάγοντας μεταξύ των μελών της την πολιτικ

Το μεγάλο «γεγονός» των περασμένων μηνών ήταν η απόφαση της Γερμανίας να βάλει τέλος, τουλάχιστον έως τον επόμενο Σεπτέμβριο, στα σενάρια περί Grexit, δηλαδή αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αυτή η απόφαση, που πρωτοφάνηκε με την επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Αθήνα και τις μετέπειτα δηλώσεις της, έδωσε μια ανάσα στην κυβέρνηση και δημιούργησε αρκετή εμπιστοσύνη για να βγάλουν πολλοί συμπολίτες μας από τα στρώματα και τα σεντούκια ευρώ των 500 και των 200 και να τα ξανακαταθέσουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Ακόμα και συνάδελφοι όπως ο Nuriel Roubini ή ο Willem Buiter παραδέχθηκαν ότι η Grexit που προέβλεπαν με τόση αυτοπεποίθηση, αναβάλλεται. Πρόκειται για μια θετική εξέλιξη η οποία όμως, δυστυχώς, δεν αρκεί για να αναστρέψει την καθοδική πορεία της χώρας, παρόλο που την επιβραδύνει. Το σημερινό άρθρο έχει διττό στόχο. Πρώτον, να θυμίσει κάτι που πολλοί έχουν ξεχάσει: Το σενάριο αποπομπής της Ελλάδας, η Grexit, δεν ήταν κάποια πλεκτάνη «κακών ξένων» ή επαίσχυντω

 Σκίτσο Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ  Από την πρώτη στιγμή και ώς τώρα πάνω από το κεφάλι της χώρας κρέμεται σαν σπαθί του Δαμοκλή το ερώτημα:  Θα μείνει ή θα φύγει από το ευρώ; Το ξέρω ότι έχετε μπουχτίσει αριθμούς - από εκεί που δεν διαβάζαμε κανέναν, μόνον του Προ-Πο και του Λόττο τα νούμερα, βρεθήκαμε ξαφνικά να αποστηθίζουμε σπρεντ και ελλείμματα, πρωτογενή και άλλα, και ρυθμούς υστέρησης των δημοσίων εσόδων ανά τρίμηνο. Συγγνώμη λοιπόν που πάλι νούμερα σερβίρω. Τα πιο πικρά, μάλιστα. Η ύφεση άρχισε να εγκαθίσταται στην ελληνική οικονομία από τα τέλη του 2008 - τότε που ήμασταν «θωρακισμένοι». Πήρε μια γερή δαγκωματιά το 2009 (-3,3%), άλλη μία το 2010 (-3,5%) και το 2011, τη δεύτερη χρονιά του Μνημονίου, έκανε μια απότομη βουτιά προς την άβυσσο (-6,9%) και όλοι νιώσαμε τον ίλιγγο της πτώσης. Κάπου εκεί, πάνω-κάτω, θα κινηθεί κι εφέτος.  Συνολικά, αθροιστικά σε πέντε χρόνια, η ελληνική οικονομία θα έχει χάσει έως τα τέλη του 2012 κάτι περισσότερο από 20% του ΑΕΠ της. Η μείωση είνα

"Για λάθος λόγους τα γεράκια διώχνουν την Ελλάδα"!  Καθίσταται ολοένα και πιο σαφές ότι οι ηγέτες της Ευρώπης σχεδιάζουν την ελληνική έξοδο από το ευρώ, σημειώνει ο καθηγητής Καρλ Γουίλαν σε άρθρο που δημοσιεύεται στο Forbes . Ο ιρλανδός καθηγητής τονίζει ότι η προσέγγιση των Ευρωπαίων βασίζεται σε τρία αξιώματα, τα οποία είναι λανθασμένα. Η Grexit ίσως αποδειχθεί καταστροφική για την Ελλάδα και την Ευρώπη, σημειώνει. Η τρέχουσα πολιτική προσέγγιση προς την Ελλάδα φαίνεται να βασίζεται σε τρεις ιδέες:  1. Οι πολιτικοί έχουν αποτύχει να μειώσουν το έλλειμμα και να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις 2. Οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν αντέχουν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τεράστια ελλείμματα, τα οποία επιτρέπουν την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει τις αλόγιστες δαπάνες 3. Η ελληνική έξοδος από το ευρώ είναι διαχειρίσιμη. Ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν ότι η Grexit είναι απαραίτητη για την επιβίωση του ευρώ Κάθε μία από αυτές τις ιδέες ε

Σκίτσα του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες της Ευρώπης Η κρίση της Eυρωζώνης μετατρέπεται σε κρίση της δημοκρατίας, καθώς η βούληση των ψηφοφόρων συγκρούεται με την ισχύ των αγορών Η κρίση της Eυρωζώνης μετατρέπεται σε κρίση της δημοκρατίας, καθώς η βούληση των ψηφοφόρων συγκρούεται με την ισχύ των αγορών. Στο βιβλίο του «Μετά το Εθνος – Κράτος», που εκδόθηκε το 2000, ο Γερμανός στοχαστής Γιούργκεν Χάμπερμας διατύπωσε ορισμένες σκέψεις, οι οποίες στο φως της σημερινής κρίσης της Eυρωζώνης μοιάζουν προφητικές: «Ο εξοστρακισμός της πολιτικής από την αγορά μεταφράζεται στο γεγονός ότι το εθνικό κράτος χάνει βαθμιαία τη δυνατότητά του να επιβάλλει δασμούς, να αναζωογονεί την οικονομική ανάπτυξη και κατ’ αυτόν τον τρόπο να σταθεροποιεί τις βάσεις της κοινωνικής του νομιμοποίησης (…). Αντιμέτωπες με τη διαρκή απειλή της διαφυγής κεφαλαίων, οι εθνικές κυβερνήσεις μπαίνουν σε μια τρελή κούρσα κατεδάφισης των κρατικών, προστατευτικών μέτρων και μείωσης του κόστ