IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Siegfried awakens Brünnhilde - Otto von Richter, (1892) Η εικόνα του εθνικού παρελθόντος αποτελεί μέρος της αυτοεικόνας κάθε λαού. Είναι  εντελώς συνηθισμένο, στα έθνη γενικά, οι άνθρωποι να γαλουχούνται με αντιλήψεις  αναφορικά με την αξία και τη σπουδαιότητα του έθνους τους, οι οποίες πλειοδοτούν κατά πολύ έναντι κάθε νηφάλιας αποτίμησης, στηριζόμενης στα αντικειμενικά δεδομένα. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα στην Γερμανία. Όπως συμβαίνει παντού, έτσι και στη Γερμανία, το ρεαλιστικό αίσθημα υπερηφάνειας για τα εθνικά επιτεύγματα και τα εθνικά χαρακτηριστικά τους μεταλλάχθηκε ανεπαίσθητα σε μια υπερηφάνεια, η οποία αφορά κατορθώματα και γνωρίσματα υπερμεγεθυμένα, ή και εντελώς φανταστικά. Όμως, στην Γερμανία, για κοινωνιοεξελικτικούς και πολιτισμικούς  λόγους, δημιουργήθηκε μια κατάσταση, στην οποία η εθνική αυτοσυνείδηση (ανάμεσα στην υπερηφάνεια και στην αλαζονεία) παρέμεινε σχετικά επισφαλής και ευάλωτη. Η μετεξέλιξη της Γερμανίας, αρχικά σε ενια

Οι κρυφές επιδιώξεις του Βερολίνου έναντι του Τραμπ - Τι κράτος είναι η Γερμανία; Λίγες ημέρες πριν παραδώσει την προεδρία της Γερμανίας στον Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, ο Γιοακίμ Γκάουκ μιλώντας σε μια τελετή στο πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ για τον εορτασμό των 25 χρόνων της ομώνυμης συνθήκης, υπογράμμισε την ανάγκη χειραφέτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ. « Έχει έρθει η ώρα που η Ε.Ε. και ιδιαίτερα η Γερμανία, που για καιρό βρήκαν ασπίδα προστασίας κάτω από την ηγέτιδα δύναμη, πρέπει να γίνουν πιο ανεξάρτητες και αυτόνομες ». Έκανε ιδιαίτερη μνεία στην ιδιαίτερη ευθύνη της ΕΕ για τη σταθερότητα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, που « δικαίως προϋποθέτει αύξηση των αμυντικών δαπανών ». Αναφέρθηκε επίσης στη ραγδαία άνοδο του δεξιού λαϊκισμού στην Ευρώπη και υπογράμμισε ότι « σημαντικό είναι να μην παίζουν οι εθνικές κυβερνήσεις διπλό παιχνίδι, να συμφωνούν σε επίπεδο Βρυξελλών και στην συνέχεια να επικρίνουν τις αποφάσεις σε εθνικό επίπεδο ή να τις αντιστρατεύονται»… Πίσω από

Σύγκρουση Γερμανίας και Η.Π.Α. . Τι κρύβουν τα «συγκρουόμενα» Τραμπ - Γερμανίας; Ανοίγει μακρά περίοδος αβεβαιότητας. Η καγκελάριος, μετά το λάθος να υπενθυμίσει την ιστορία της χώρας της που μοιάζει με ποινικό μητρώο στους εταίρους της, με την άθλια συμπεριφορά της προς τα κράτη του Νότου, κινδυνεύει να κάνει ένα ακόμη – το οποίο όμως θα ήταν απόλυτα καταστροφικό.      Σύγκρουση Γερμανίας και Η.Π.Α. Άποψη Η γερμανική οικονομία στηρίζεται κατά 50% στις εξαγωγές – ενώ εκ φύσεως οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου ευέλικτοι, όταν τυχόν αλλάξουν οι συνθήκες. Στα πλαίσια αυτά, ο μεγαλύτερος εφιάλτης της χώρας είναι οι δηλώσεις του κ. Trump –  αφενός μεν όσον αφορά την Ευρωζώνη, όπου φαίνεται να «πριμοδοτεί» τη διάλυση της , αφετέρου σε σχέση με την επιβολή δασμών στις αμερικανικές εισαγωγές ( άρθρο ). Ειδικότερα, εάν τυχόν διαλυθεί η  Ευρωζώνη , μεταξύ άλλων λόγω της εξόδου κινδύνου που άνοιξε η Βρετανία μετά το δημοψήφισμα για την αποχώρηση της από την ΕΕ, τότε η Γερ

Η   Πύλη του Βρανδεμβούργου    στο Βερολίνο. Lucien Calvie La question allemande.  Histoire et actualite. Παρίσι, Editions du Cygne, 2016,  σελ. 111, τιμή 15 ευρώ        Ο γερμανικός ηγεμονισμός     Ο γάλλος πανεπιστημιακός Λυσιέν Καλβιέ   θέτει το θέμα της ακμάζουσας Γερμανίας και αναλύει καταστάσεις, όπως το κατοχικό δάνειο Ο τίτλος «Το γερμανικό ζήτημα. Ιστορία και επικαιρότητα» θυμίζει κάπως το περίφημο «Ανατολικό ζήτημα». Μόνο που το αιτούμενο εκεί ήταν η διαδοχή στα εδάφη της φθίνουσας τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίθετα, εδώ εξετάζεται το θέμα της ακμάζουσας Γερμανίας και του σημερινού ηγεμονισμού που τη διακρίνει. Ηγεμονισμού με οικονομικά χαρακτηριστικά και μέσω αυτών επιβολής πολιτικών επιλογών και ελέγχου. Ο συγγραφέας είναι γάλλος γερμανιστής, πανεπιστημιακός, από παλαιά στρατευμένος στο σοσιαλιστικό κόμμα. Είναι ειδικευμένος μελετητής στην Ιστορία των Ιδεών στον γερμανόφωνο χώρο, κυρίως στο πώς Γάλλοι και Γερμανοί αντιλαμβάνον

Leif-Erik Holm, Alexander Gauland and Beatrix von Storch of the Alternative for Germany party celebrate after elections results gave the AfD 21.5 % of the vote in state elections in the German state of Mecklenburg-Western Pomerania.  Στην Κίνα την καλούσαν τα υψηλά καθήκοντα εκπροσώπησης της Γερμανίας στη Σύνοδο της G20, στη χώρα της (και μάλιστα στην ιδιαίτερη πατρίδα της) ήταν αναπόφευκτα στραμμένος ο νους της. Εξ ού και η Γερμανίδα καγκελάριος, για πρώτη φορά στα χρονικά, σχολίασε εσωτερικό πολιτικό ζήτημα, ενώ βρισκόταν σε αποστολή στο εξωτερικό. Σε ερώτηση σχετικά με τα οδυνηρά, για τη Χριστιανοδημοκρατία, αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής στο ομόσπονδο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου - Δυτικής Πομερανίας, όπου και η δική της εκλογική περιφέρεια, η Angela Merkel δήλωσε ότι ως πρόεδρος του κόμματος και καγκελάριος, είναι προφανώς υπεύθυνη. "Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο πληθυσμός δεν δείχνει αρκετή εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας να επιλύσουμε τα προβλήματα, μολονότι

Knorr, Uhu, Penaten και Tempo. Ποια από τα προϊόντα αυτά είναι ακόμα γερμανικά; Όλα θα έλεγαν οι περισσότεροι. Κι όμως, πολλές παραδοσιακές γερμανικές εταιρίες έχουν εξαγοραστεί εδώ και χρόνια από ομίλους του εξωτερικού. Όταν επενδυτές από το εξωτερικό εξαγοράζουν μια γερμανική εταιρία δεν είναι οι λίγοι οι Γερμανοί που εκφράζουν ανησυχία: Κινδυνεύουν θέσεις εργασίες; Σε ποιους περνά γερμανική τεχνογνωσία; Μια ματιά στην αγορά δείχνει ωστόσο ότι οι εξαγορές γερμανικών εταιριών δεν είναι πια κάτι σπάνιο ή ιδιαίτερο. Ας δούμε με αλφαβητική σειρά μερικές εταιρίες για τις οποίες οι περισσότεροι, και στη Γερμανία, αλλά και αλλού νομίζουν ότι βρίσκονται σε γερμανικά χέρια: Beck's: Η διάσημη ζυθοποιία της Βρέμης εξαγοράστηκε το 2002 από τον βελγικό όμιλο Interbrew , στην οποία ανήκουν οι μπύρες Stella Artois και Hoegaarden, δημιουργούντας τον κολοσσό Anheuser-Busch Inbev. Το κόστος της εξαγοράς υπολογίζεται σε 1,8 εκ. ευρώ. Leitz: Κανένα γερμανικό γραφείο δ

 'Απαντες σήμερα ασχολούνται με το χθεσινό ντιμπέιτ, το οποίο όμως, στην πραγματικότητα πολύ περιορισμένη σημασία έχει ενώ, την ίδια στιγμή, άλλα, πολύ σημαντικότερα συμβαίνουν. Πάντως, ως θεατρική παράσταση, από πλευράς Τσίπρα, είχε ασφαλώς ενδιαφέρον… Στις 28 Αυγούστου, δηλαδή την ημέρα που η γερμανική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι θα δεχθεί 300.000 Σύρους πρόσφυγες, η παρούσα στήλη έγραφε ότι αυτή ήταν και η πρώτη ευρωπαική πράξη του Βερολίνου, η πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια ηγεμονικής λογικής και εθνοκεντρικής πολιτικής που η Γερμανία συμπεριφερόταν ως ευρωπαική χώρα κι όχι ως κατασκευαστής μιας γερμανικής Ευρώπης. Όμως, για όποιον αντιλαμβάνεται τη γερμανική πολιτική, όλο αυτό ήταν παράδοξο. Υπήρχε λοιπόν μια επιφύλαξη διατυπωμένη αμέσως μετά: «Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν «αστερίσκοι» που θα αλλοιώνουν ουσιαστικά αυτή τη νέα πολιτική, η Γερμανία κάνει σήμερα κάτι που είναι πολλαπλά σημαντικό και, σε ένα βαθμό, μετά από πάρα πολύ καιρό, ελπιδ