IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σε μια διαδήλωση των Κίτρινων Γιλέκων στο Παρίσι,  τον Δεκέμβριο του 2018. STEPHANE MAHE / REUTERS Τα κίτρινα γιλέκα δεν δηλώνουν την επιστροφή ενός κοιμώμενου μαρξισμού, απελευθερωμένου από τα σταλινικά φαντάσματα. Είναι περισσότερο οι «απόστολοι της εκδίκησης και της δυσαρέσκειας». Είναι το προϊόν όχι μόνο των πολιτικών του προέδρου Macron αλλά και της επί δεκαετίες κενότητας της αριστεράς. Στις 25 Ιανουαρίου, η εφημερίδα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF), L'Humanité , δήλωσε ότι δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τους λογαριασμούς της και ζήτησε προστασία από τους πιστωτές της. Αν και η ίδια η εφημερίδα είναι μικρή -η κυκλοφορία της έχει μειωθεί σε 32.000 καθημερινούς αναγνώστες από 400.000 κατά την περίοδο της ακμής της στην δεκαετία του 1940- τα πάθη της δείχνουν μια ειρωνεία της ιστορίας. Η L'Humanité πτωχεύει την στιγμή του μεγαλύτερου κύματος λαϊκής διαμαρτυρίας της Γαλλίας από το 1968: Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» [2], του οποίου οι συμμετέχ

Η κινητοποίηση των «Κίτρινων Γιλέκων» ενάντια στους φόρους στα καύσιμα, οργανωμένη εκτός του πλαισίου των πολιτικών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων και με ιδιαίτερη επιτυχία στις περιαστικές ζώνες και στην ύπαιθρο, εντυπωσιάζει με τον αυθόρμητο χαρακτήρα της. Ανέδειξε με ξαφνικό τρόπο το αίσθημα της φορολογικής αδικίας που υπέβοσκε εδώ και πολλά χρόνια στους χαμηλόμισθους και στους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες. Σε μια χώρα όπου οι φόροι εξακολουθούν να αποτελούν τον μοχλό της αναδιανεμητικής πολιτικής, πώς είναι δυνατόν να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι φόροι αμφισβητούνται περισσότερο από εκείνους ακριβώς που βρίσκονται στα χαμηλότερα σκαλιά της κοινωνικής πυραμίδας; «Στοπ στους φόρους», «Μακρόν τσιφούτη», «Κατάντησε πολυτέλεια να πηγαίνουμε στη δουλειά», «Αριστερά, δεξιά = φόροι», «Σταματήστε τη ληστεία, η εξέγερση του πανίσχυρου λαού μπορεί να καταλήξει σε επανάσταση»... Η ποικιλία των συνθημάτων που ακούστηκαν μετά τις 17 του προηγούμενου Νοεμβρίου στις λαϊκές διαδηλώ