IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Γιατί η Τουρκία μένει σιωπηλή για την αναταραχή στο Ιράν.   Του Κώστα Ράπτη Στην Ανατολή, ο καθένας κοιτά ανατολικότερα – συνήθως με αποτροπιασμό. Οι κοσμικοί δυτικόστροφοι Τούρκοι, για παράδειγμα, συνηθίζουν να διεκτραγωδούν την άνοδο του πολιτικού Ισλάμ, λέγοντας "Τεχεράνη θα καταντήσουμε!”. (Και αντίστοιχα οι Ιρανοί θιασώτες του εκσυγχρονισμού εκμυστηρεύονται με αγανάκτηση: "Θα καταντήσουμε Καμπούλ!”). Όμως οι κοινωνίες της περιοχής αρκετές φορές αντάλλαξαν όχι απλώς τις προκαταλήψεις τους, αλλά και υποδείγματα χειραφέτησης. Η Συνταγματική Επανάσταση του Ιράν το 1906 προηγήθηκε κατά δύο χρόνια της Επανάστασης των Νεότουρκων και λειτούργησε για αυτήν ως πηγή έμπνευσης. Αντίστροφα, τις μεταρρυθμίσεις του Κεμάλ Ατατούρκ θέλησε να μιμηθεί, χωρίς αντίστοιχη επιτυχία, κατά τον μεσοπόλεμο ο Σάχης Ρεζά Παχλεβί. Τι είδους κυκλοφορία των ιδεών και των εικόνων λειτουργεί άραγε και σήμερα, που το Ιράν έχει παραδοθεί στην αναταραχή, με πυροδότη τον θάνατο μιας νέας γυναίκας κουρδικής

   Η Δύση επιτρέπει στον Ερντογάν να είναι «απρόβλεπτος» Η ετοιμότητα της Δύσης να υποκριθεί ότι όλα «βαίνουν καλώς», όταν αυτό εξυπηρετεί έστω και προσωρινά τα συμφέροντά της. Έλενα Μπουλετή , Ιστορικός, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου – Το κείμενο περιλαμβάνεται στο 7ο Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του Ινστιτούτου ΕΝΑ που δημοσιεύεται στο www . enainstitute . org Είναι κοινή διαπίστωση ότι η επαμφοτερίζουσα στάση που εδώ και καιρό κρατάει ο Τούρκος Πρόεδρος μεταξύ «Δύσης και Ανατολής», σε μια προσπάθεια να αναβαθμίσει το ρόλο της Τουρκίας από απλό σύμμαχο των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ σε περιφερειακή δύναμη με δικό της λόγο, ατζέντα και αυτόνομη δράση στην ευρύτερη περιοχή της -που συμβαίνει να είναι και το θέατρο σημαντικών στρατιωτικών και διπλωματικών εξελίξεων ακόμη και πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- φαίνεται να τον ωφελεί μέχρι στιγμής. Εύλογα λοιπόν επιμένει σε αυτή και αποπειράται να την εξελίξει εκμεταλλευόμενος την εκάστοτε συγκυρία. Α

   Τουρκία: Δύο φόνοι σε μια μέρα. Στις 6 Ιουλίου, ο καρδιολόγος Εκρέμ Καρακάγιατου Νοσοκομείου του Ικονίου (Κεντρική Ανατολία) και ο δικηγόρος Σερβέτ Μπακιρτάς του Δικηγορικού Συλλόγου της Κωνσταντινούπολης πυροβολήθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. «Η υγεία έχει πεθάνει, κάτω οι γιατροί! Η δικαιοσύνη έχει πεθάνει, κάτω οι δικηγόροι!», είχε ως τίτλο ο Αλί Τοπούζ, διευθυντής της  γενικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας «ArtiGercek» («Περισσότερη Αλήθεια»). Όλες αυτές οι επιθέσεις σε γιατρούς, νοσηλευτές ή άλλους εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέαδεν μπορούν να θεωρηθούν ως ειδικές περιπτώσεις, διευκρινίζουν οι εκπρόσωποι Τύπου της αντιπολίτευσης και οι ανεξάρτητοι αρθρογράφοι. Η υποδομή και ολόκληρος ο υγειονομικός μηχανισμός βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας από την αρχή της πανδημίας. Η έλλειψη εξοπλισμού, οι πολλές ώρες εφημερίας, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, οι μικρής διάρκειας ιατρικές επισκέψεις τωνασθενών είχαν παραλύσει το σύστημα. Η ιδιωτικοποίησ

Τα ιδρυτικά σύμβολα της Τουρκίας:  Το ξίφος και το σαρίκι. «Ποιος θα τον σταματήσει;… Για τον Ατατούρκ, το μέτρο ήταν η χώρα. Για τον Ερντογάν, ολόκληρος ο κόσμος». Μέχρι πρόσφατα, τόσο ο Μουσταφά Κεμάλ , ως το πρότυπο ενός ιακωβινικού κοσμικού τουρκικού εθνικισμού, όσο και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως το πρότυπο ενός δημοκρατικού και λαϊκού ισλάμ, προβάλλονταν συστηματικά από τον Τύπο και τις κυβερνήσεις της Δύσης ως οι εναλλακτικές εκφράσεις ενός ειρηνευμένου τουρκισμού. Όμως το δοκιμίο του πρώην διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Γαλλίας , Jean-François Colosimo, Το ξίφος και το Σαρίκι, που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις τον Δεκέμβριο του 2021. καταδεικνύει με ακλόνητα επιχειρήματα την εσώτερη ταυτότητα όλων των πλευρών του τουρκισμού, που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα το ξίφος και το σαρίκι. Άλλωστε η ταύτιση του Κεμαλικού Κιλισντάρογλου με τον ισλαμιστή Ερντογάν έναντι της Ελλάδας είναι εδώ για να μας την υπενθυμίζει. Το βιβλίο του Κολοζιμό όχι

Το φεμινιστικό κίνημα στην Τουρκία Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διέρχεται μια ιδιαίτερα συντηρητική περίοδο με σοβαρό αντίκτυπο στην κοινωνία. Για ακόμη μια φορά το φεμινιστικό κίνημα της Τουρκίας έρχεται αντιμέτωπο με την βαθιά θρησκευόμενη μερίδα του πληθυσμού, η οποία έχει ενισχυθεί ιδιαίτερα λόγω της φτώχειας και της εξαθλίωσης που έρχονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών Ερντογάν. Πολλές γυναίκες απέχουν από το φεμινιστικό κίνημα καθώς αυτό έχει ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με τον εκδυτικισμό και την Αριστερά, συντηρώντας έτσι μια νοσηρή νοοτροπία που αποδίδει στην γυναίκα την ιδιότητα του κτήματος, της ιδιοκτησίας ενός άνδρα.   Ας δούμε λοιπόν, πως φτάσαμε στο σήμερα. Οι πρώτες γυναικείες φωνές στην Τουρκία άρχισαν να ακούγονται κατά τα τέλη του 19 ου αιώνα με τη δημιουργία των πρώτων γυναικείων περιοδικών και εφημερίδων με κυριότερο το Kadınlar Dünyası (Ο Κόσμος των Γυναικών). Εν συνεχεία, στις αρχές του 20 ου αιώνα η θέση των γυναικών στην κοινωνία ενισχύθηκε καθώς η σ

Ακόμα μια Αγία Σοφία έγινε τζαμί… Το τουρκικό καθεστώς τα έχει βάλει με τις εκκλησίες που φέρουν το όνομα «Αγία Σοφία», επαναφέροντας τη μία μετά την άλλη σε καθεστώς λειτουργίας τζαμιού. Άλλες ήταν μουσεία, όπως η Αγία του Θεού Σοφία Κωνσταντινουπόλεως και άλλες ερείπια. Τελευταία στη σειρά, η Αγία Σοφία της Αίνου, αφιερωμένη στην τοπική Οσία Αγία Σοφία, η οποία είχε παρουσιάσει προβλήματα ήδη ύστερα από τον σεισμό του 1965 και από το 2015 γίνονταν σε αυτήν εργασίες αναστήλωσης. Ανήμερα τα Χριστούγεννα, η πρώην εκκλησία, που είχε λειτουργήσει και ως «τζαμί του Κατακτητή» άρχισε να λειτουργεί και πάλι ως τζαμί. Οι χειρονομίες αυτές είναι κάτι περισσότερο και από συμβολικές. Εχουν μετατραπεί σε προκλήσεις από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας. Με την UNESCO και άλλους διεθνείς οργανισμούς να κρατούν αδιάφορη στάση στην ουσία. Η Αίνος βρίσκεται στην Ανατολική Θράκη και είναι παραθαλάσσια πόλη, σημαντικό λιμάνι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στη

SOPA Images via Getty Images  Ισλάμ και Τουρκισμός:  Οι δύο όψεις του ίδιου νεοοθωμανικού νομίσματος. Θα σταματήσει η Τουρκία να επιδιώκει την απόκτηση ηγετικής θέσης στο μουσουλμανικό κόσμο, μετά τον Ερντογάν; Πριν 3-4 χρόνια, είχα αναρωτηθεί σε άρθρο μου αν μιλάμε πλέον για« Ερντογανισμό », ήτοι για την εμπέδωση μιας κατάστασης, συγκεκριμένων συσχετισμών, που ξεπερνούν πλέον τον πολιτικό ή και βιολογικό χρόνο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η εν λόγω αναφορά δεν ήταν προφανώς τυχαία, καθώς το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ο Ερντογάν και βασικά ο Νταβούτογλου ήρθαν στο προσκήνιο και άνοιξαν το «κουτί της Πανδώρας». Για την ακρίβεια, μέσω του νεοοθωμανισμού, θεσμοποίησαν και προσέδωσαν σταθερά – ιδεολογικού προκαλύμματος – χαρακτηριστικά σε μια τάση προϋπάρχουσα σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά και κρατικού μηχανισμού κατά τις τελευταίες δεκαετίες . Εξάλλου, η κοινωνική πλειοψηφία της Μικράς Ασίας εμφανίζει τον τελευταίο αιώνα μια ισλαμοστραφή τάση, η οποία έχει ποδηγετηθεί μέσω α