IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΗΠΑ: Οι εξελίξεις εκεί δυστυχώς μας αφορούν…  και το “διακύβευμα” είναι παγκόσμιο. Οι εικόνες που έρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σοκαριστικές. Μια χώρα με αποδεδειγμένα δημοκρατικούς θεσμούς και προσπάθειες τήρησης ισορροπιών προς αποφυγή κατάχρησης εξουσίας, αντιμετωπίζει εισβολή πολιτών – οπαδών του αποχωρούντα προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο Κογκρέσο, οι οποίοι έχουν πειστεί από έναν πρόεδρο που έχουν “αγιοποιήσει”, ότι έχει πέσει θύμα μιας τεράστιας συνωμοσίας με στόχο την απομάκρυνσή του από την εξουσία. Σχολιάζει ο  ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Δεν χρειάζεται νομίζουμε καν αναφορά στην κολοσσιαία αποτυχία των αρχών ασφαλείας να αποτρέψουν την είσοδο των όποιων διαδηλωτών στο Κογκρέσο. Πάμε όμως παρακάτω… Η “παγίδα” που έχει στηθεί είναι πραγματικά απίστευτη. Ο κόσμος έχει διαιρεθεί σε υποστηρικτές και αντιπάλους του Τραμπ , με αποτέλεσμα να ξεφεύγουν από την “εξίσωση” της ανάλυσης κρίσιμα στοιχεία. Το κρισιμότερο όλων είναι ότι για οποιο

Ο Πομπέο στο Πατριαρχείο εγκαινίασε τη νέα εποχή  των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας.   Τόσο η επίσκεψη του Πομπέο την Κύπρο και στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη – Σούδα) όσο και τα τηλεφωνήματα του Trump στον Έλληνα πρωθυπουργό, εύλογα ερμηνεύτηκαν ως αμερικανικές προεκλογικές παροχές στην Ελλάδα, την οποία οι Ελληνοαμερικανοί την έχουν ακόμη ως μια από τις παραμέτρους για την ψήφο τους. Το αμερικανικό σύστημα εξωτερικής πολιτικής έχει πράγματι ως αφετηρία του το τι συμβαίνει εντός των ΗΠΑ, ειδικά στις μέρες μας όπου η εσωστρέφεια στις ΗΠΑ είναι αυξημένη. Παρόλα αυτά, στην Ουάσινγκτον το Putnam's two-level game είναι ολοζώντανο. Βάσει αυτού του μοντέλου ανάλυσης του Putnam, μια απόφαση εξωτερικής πολιτικής, συνυπολογίζεται τόσο με εσωτερικά κριτήρια όσο και με εξωτερικά. Εντός ενός κράτους ισχύουν άλλοι κανόνες από αυτούς που ισχύουν στη διεθνή πολιτική. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ δεν αποφασίζουν μόνο με βάση τις εσωτερικές επιταγές, αλλά και τις εξωτερικές. Η Τουρκία αποτελεί πρόβλημα για τις ΗΠΑ και γ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Πριν πεινάσουν... εξοπλίζονται.  Εκλογή Μπάιντεν:  Ευσεβείς πόθοι και πραγματικότητα  στα Ελληνοτουρκικά.   Στην Ελλάδα παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν στην Αμερικανική Πολιτική αναπόδραστα μέσα από τις σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδος και ΗΠΑ-Τουρκίας. Όταν για μία και πλέον τετραετία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ επιδείκνυε σκανδαλώδη ανοχή στα όσα έκανε σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ρετζεπ Ερντογάν ως γεωπολιτικός ταραχοποιός ... Όταν  τον ακούγαμε να μας λέει για «το πόσο καλός φίλος του είναι ο Ερντογάν» και για «το πόσο άξιος ηγέτης είναι και τι εξαιρετική συνεργασία έχει μαζί του», αυτόν που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στην Πατρίδα μας, ευχόμασταν στην μεγάλη μας πλειοψηφία την εκλογή του αντιπάλου του. Χαιρόμαστε λοιπόν που εξελέγη ως 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο αντίπαλος του υποψήφιος των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν όταν μάλιστα ο ίδιος κατά την προεκλογική περίοδο είχε εμφατικά επικρίνει τον Τούρκο Πρόεδρο για την προκλητική σ

Οι γόνιμες ανατροπές «γεννιώνται»…    Δεν μοιάζει καθόλου παράδοξο, που χαιρόμαστε οι Ελληνώνυμοι για την εκλογή του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ – η σύγκριση του ανθρωπολογικού τύπου και της συμπεριφορικής εικόνας τον καθιστούσε ασύγκριτα προτιμότερον από τον παρανοϊκά ασυμμάζευτο αντίπαλό του. Ασφαλώς και δεν ωφελεί η προκατάληψη. Αλλά ούτε παύει να είναι αναγκαία η ενεργός μνήμη. Για να σώζεται η ανθρωπιά του ανθρώπου, προαπαιτείται να μην ξεχνάμε τα ονόματα των αυτουργών της φρίκης του Νταχάου και του Αουσβιτς, όπως και της κόλασης των Γκουλάγκ και της Κολιμά. Για να σώζεται η ανθρωπιά του ανθρώπου, έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε και ότι ο Τζο Μπάιντεν ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του αμερικανικού Κογκρέσου, ένας από τους πρωταίτιους και αυτουργούς της φρίκης των βομβαρδισμών της Σερβίας, το 1999. Παραλληλίζουμε το Αουσβιτς και το Γκουλάγκ με τους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ; Βέβαια, και χωρίς ενδοιασμό. Από τις 24 Μαρτίου του 1999 και για 78 μερό

Ποια είναι η συνυποψήφια του Μπάιντεν, Κάμαλα Χάρις. Μέχρι χθες μόνο τρεις γυναίκες είχαν συμμετάσχει σε προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ: η Τζεραλντίν Φεράρο ως υποψήφια αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Ουόλτερ Μόντεϊλ το 1984, η Σάρα Πέιλιν ως υποψήφια αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανού Τζον ΜακΚέιν το 2008 και η Χίλαρι Κλίντον ως υποψήφια πρόεδρος. Όλες τους έχασαν - όμως η τέταρτη στη σειρά ίσως αποδειχθεί περισσότερο τυχερή. Προτείνοντας ως συνυποψήφιά του την γερουσιαστή της Καλιφόρνια, Κάμαλα Χάρις, ο διεκδικητής του Λευκού Οίκου για λογαριασμό των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν, τήρησε την υπόσχεση που είχε δώσει από τον Μάρτιο να προτιμήσει για την δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου μία γυναίκα. Έκτοτε η ανάδυση του κινήματος φυλετικής δικαιοσύνης Black Lives Matter πολλαπλασίασε τις πιθανότητες η γυναίκα αυτή να είναι έγχρωμη. Και από την άποψη αυτή ο Μπάιντεν δεν εξέπληξε. Η Κάμαλα Χάρις είχε μπει η ίδια στην κούρσα της διεκδίκησης του χρίσματος των Δημοκρατικών, κατά τη διάρ