IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

"Οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη ανάγκασαν τη Γερμανία και τη Γαλλία να προσεγγίσουν η μία την άλλη. Είναι ακριβώς οι ίδιες φυγόκεντρες δυνάμεις που θα κάνουν τον γαλλογερμανικό συμβιβασμό τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί".   Υποτίθεται ότι θα ήταν η κορωνίδα του Εμανουέλ Μακρόν, η επιβράβευση των προσπαθειών του για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Ωστόσο, αντί να υπογραμμίσει τον ηγετικό ρόλο του Γάλλου Προέδρου, η τελευταία ευρωπαϊκή σύνοδος των Βρυξελλών έφτασε απλώς να υποδηλώνει την εντεινόμενη απομόνωσή του. Παρά την υποστήριξη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η πρωτοβουλία του κ. Μακρόν συνάντησε ισχυρές αντιστάσεις ανάμεσα στα βόρεια κράτη - μέλη της Ε.Ε. Στο μεταξύ μια διαμάχη για το μεταναστευτικό επισκίαζε τη σύνοδο αναδεικνύοντας τα χάσματα ανάμεσα στα 28 μέλη και αυξάνοντας τις εντάσεις μεταξύ της Γαλλίας και της παραδοσιακής συμμάχου της, Ιταλίας. Η διαμάχη θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει στην πτώση της γερμανικής κυβέρνησης. Έχοντας ε

Η Άνγκελα Μέρκελ, επιτέλους, μίλησε. Με συνέντευξή της στην κυριακάτικη έκδοση της "Frankfurter Allgemeine" η Γερμανίδα καγκελάριος έδωσε με καθυστέρηση οκτώ μηνών το περίγραμμα των στόχων της για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης – σε απάντηση των φιλόδοξων προτάσεων που έχει καταθέσει, ήδη πριν από τις γερμανικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου ο Εμμανουέλ Μακρόν. Εναπόκειται τώρα στον Γάλλο πρόεδρο να κρίνει αν το "ποτήρι" είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Για την ακρίβεια, αν θα προσπεράσει, μεταμφιέζοντάς την σε κλασικό "ευρωπαϊκό συμβιβασμό", μία ήττα την οποία δεν έχει όπλα για να αποτρέψει. Διότι, παρά το "ευρωπαϊκό πνεύμα" και τη διπλωματικότητα των απαντήσεών της, η Άνγκελα Μέρκελ όχι μόνο αποκρούει, όπως αναμενόταν, τις πιο προωθημένες προτάσεις Μακρόν, όπως, για παράδειγμα, είναι η θέσπιση θέσης Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, αλλά και υπαναχωρεί σε σημεία στα οποία προς στιγμήν φάνηκε να προβαίνει σε παραχωρήσεις,

Περιμένοντας την Ευρώπη, περιμένοντας τη Merkel.   Η απόφαση του Donald Trump να αποχωρήσει από την ιρανική πυρηνική συμφωνία και να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, έχουν ταρακουνήσει τους Ευρωπαίους του συμμάχους. Δεν είναι μόνο επειδή σημαίνουν επιπλέον υπαναχωρήσεις για την μετά το 1945 πολυμερή τάξη, της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ. Είναι επειδή η απόρριψη αυτής της τάξης από τον Trump, έχει αφήσει την Ευρώπη εξαιρετικά ευάλωτη. Από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρώπη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ΗΠΑ. Οι τελευταίες έστησαν μια διαλυμένη Δυτική Ευρώπη, ξανά στα πόδια της. Οι ΗΠΑ επίσης παρείχαν μια ομπρέλα ασφαλείας. Και υποστήριξαν τη δημιουργία αυτού που σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάνω από όλα, η ειδική αυτή σχέση βασίστηκε σε κανόνες και κοινές αξίες. Ο μεγαλύτερος φόβος των Ευρωπαίων ηγετών είναι ότι η κυβέρνηση Trump έχει διαλύσει αυτό το βιβλίο κανόνων. Βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: ή να συνεχίσουν να ακολουθούν

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Με την κρίση του 2010 στην Ελλάδα, αποδείχθηκε πως η θεσμική συγκρότηση της Ευρωζώνης έχει σοβαρά ελλείμματα και δεν διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία αλληλεγγύης. Είναι γνωστό πως ο υφιστάμενος κανόνας περί «μη διάσωσης χώρας-μέλους» οδήγησε σε χάος, μετάδοση του ρίσκου και σχεδόν στη διάλυση της Ευρωζώνης. Ο κανόνας αυτός χρειάστηκε τελικά να παρακαμφθεί με τους εξωθεσμικούς μηχανισμούς “διάσωσης” (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). Φάνηκε, δηλαδή, πως απαιτείται η βελτίωση των κανόνων και όχι μόνο η πειθαρχία των αγορών. Έγινε εξάλλου σαφές πως η συμμετοχή των πλούσιων χωρών στους κινδύνους και το κόστος σύγκλισης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εμβάθυνση της Ευρωζώνης. Υπολείπεται επομένως των απαιτήσεων αλλά και των προσδοκιών που δημιούργησε ο Εμμανουέλ Μακρόν, η συμφωνία του με την Γερμανίδα καγκελάριο, πως «η Ευρωζώνη είναι επαρκώς ασφαλισμένη από τις κρίσεις», την ίδια στιγμή που διε

Μια επιβράδυνση της ευρωζώνης θα μπορούσε να αποτελέσει ρίσκο για την παγκόσμια οικονομία. Το μόνιμο «αγκάθι» της Ιταλίας και η ανάγκη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Οι ευθύνες της Γερμανίας.  Την προηγούμενη εβδομάδα, μάθαμε δύο νέα πράγματα για την ευρωζώνη. Η Γερμανία έκλεισε την πόρτα σε μια σοβαρή μεταρρύθμιση. Η συνάντηση της Άνγκελα Μέρκελ και του Εμανουέλ Μακρόν στο Βερολίνο αποκάλυψε βαθιές διαφορές για το όραμα των ηγετών της Γερμανίας και της Γαλλίας σχετικά με το μέλλον. Αυτό που έγινε επίσης πιο ξεκάθαρο είναι πως υπήρξε μια απότομη πτώση στην οικονομική δραστηριότητα της ευρωζώνης. Το τελευταίο δημιουργεί προβληματισμό. Θα μπορούσε να είναι κάτι συγκυριακό, αλλά ένας αριθμός πρόσφατων δεικτών έχει προκαλέσει αρνητική έκπληξη. H γερμανική βιομηχανική παραγωγή είναι αδύναμη από τον Δεκέμβριο. Αλλά πραγματοποίησε μια κανονική βουτιά τον Φεβρουάριο, όταν υποχώρησε κατά 1,6% σε σχέση με τον Ιανουάριο. Η Ένωση Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτου ανακοίνωσε

     Ο μεγάλος γερμανικός συνασπισμός απορρίπτει την ατζέντα του Γάλλου προέδρου για την ευρωζώνη και ανθίσταται στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Γιατί η καλύτερη επιλογή για τους μεταρρυθμιστές είναι η... αναμονή. To γαλλογερμανικό… ταξίδι του μέλιτος έφτασε στο τέλος του. Στην έναρξη της χρονιάς, η Άνγκελα Μέρκελ, η Γερμανίδα καγκελάριος, και ο Μάρτιν Σουλτς, ο πρώην ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, συμφώνησαν ότι η Γερμανία θα έμπαινε σε έναν ουσιαστικό διάλογο με τον Εμανουέλ Μακρόν, τον Γάλλο πρόεδρο, για τις μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη. Όπως αποδείχθηκε, η ατζέντα για την ευρωζώνη ήταν ένα προσωπικό πρότζεκτ του κ. Σουλτς, όχι του SPD. Όταν απομακρύνθηκε από την ηγεσία του τον Φεβρουάριο, το κόμμα έχασε το ενδιαφέρον του. Ο μεγάλος συνασπισμός ήταν ξανά στην εξουσία, αλλά τώρα χωρίς το μοναδικό ενδιαφέρον σχέδιο που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή του. Ο Ολαφ Σολτς, ο υπουργός Οικονομικών του SPD και ο νέος ισχυρός άνδρας του κόμματος, δεν είναι ιδ