IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Περιμένοντας την Ευρώπη, περιμένοντας τη Merkel.   Η απόφαση του Donald Trump να αποχωρήσει από την ιρανική πυρηνική συμφωνία και να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, έχουν ταρακουνήσει τους Ευρωπαίους του συμμάχους. Δεν είναι μόνο επειδή σημαίνουν επιπλέον υπαναχωρήσεις για την μετά το 1945 πολυμερή τάξη, της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ. Είναι επειδή η απόρριψη αυτής της τάξης από τον Trump, έχει αφήσει την Ευρώπη εξαιρετικά ευάλωτη. Από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρώπη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ΗΠΑ. Οι τελευταίες έστησαν μια διαλυμένη Δυτική Ευρώπη, ξανά στα πόδια της. Οι ΗΠΑ επίσης παρείχαν μια ομπρέλα ασφαλείας. Και υποστήριξαν τη δημιουργία αυτού που σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάνω από όλα, η ειδική αυτή σχέση βασίστηκε σε κανόνες και κοινές αξίες. Ο μεγαλύτερος φόβος των Ευρωπαίων ηγετών είναι ότι η κυβέρνηση Trump έχει διαλύσει αυτό το βιβλίο κανόνων. Βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: ή να συνεχίσουν να ακολουθούν

     Ο μεγάλος γερμανικός συνασπισμός απορρίπτει την ατζέντα του Γάλλου προέδρου για την ευρωζώνη και ανθίσταται στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Γιατί η καλύτερη επιλογή για τους μεταρρυθμιστές είναι η... αναμονή. To γαλλογερμανικό… ταξίδι του μέλιτος έφτασε στο τέλος του. Στην έναρξη της χρονιάς, η Άνγκελα Μέρκελ, η Γερμανίδα καγκελάριος, και ο Μάρτιν Σουλτς, ο πρώην ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, συμφώνησαν ότι η Γερμανία θα έμπαινε σε έναν ουσιαστικό διάλογο με τον Εμανουέλ Μακρόν, τον Γάλλο πρόεδρο, για τις μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη. Όπως αποδείχθηκε, η ατζέντα για την ευρωζώνη ήταν ένα προσωπικό πρότζεκτ του κ. Σουλτς, όχι του SPD. Όταν απομακρύνθηκε από την ηγεσία του τον Φεβρουάριο, το κόμμα έχασε το ενδιαφέρον του. Ο μεγάλος συνασπισμός ήταν ξανά στην εξουσία, αλλά τώρα χωρίς το μοναδικό ενδιαφέρον σχέδιο που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή του. Ο Ολαφ Σολτς, ο υπουργός Οικονομικών του SPD και ο νέος ισχυρός άνδρας του κόμματος, δεν είναι ιδ

    Δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία της, η Αγκελα Μέρκελ φρόντισε να επισκεφθεί το Παρίσι και να συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, και όχι μόνο για συμβολικούς λόγους. Με την ορκωμοσία της Αγκελα Μέρκελ, για τέταρτη κατά σειράν φορά, στο αξίωμα της καγκελαρίου, την περασμένη Τετάρτη, τερματίστηκε η κυβερνητική παράλυση στο Βερολίνο, που είχε καθηλώσει σε νεκρό σημείο την Ευρωπαϊκή Ενωση εδώ και ένα εξάμηνο. Πιστή στις διδαχές του πολιτικού της μέντορα Χέλμουτ Κολ, ο οποίος συνιστούσε στους επιγόνους του να υποκλίνονται τρις στη γαλλική σημαία προτού υποκλιθούν στη γερμανική, η Αγκελα Μέρκελ φρόντισε, μόλις δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία της, να επισκεφθεί το Παρίσι για να συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Μια επίσκεψη που, πέραν του συμβολισμού της, είχε μεγάλη πολιτική σημασία, καθώς εγκαινίασε μια φάση πυρετωδών διαβουλεύσεων για το μέλλον της Ευρωζώνης και ευρύτερα της Ενωσης. Εχοντας διατυπώσει τολμηρές ιδέες για τη μεταρρύθμιση της Ενωσης,

 Η αμετανόητη πρωσική κυβέρνηση ευρίσκεται πια πολύ κοντά στη δημιουργία ενός τέταρτου Ράιχ, με οικονομικά όπλα αυτή τη φορά – εφαρμόζοντας την πολιτική του μερκαντιλισμού από το ξεκίνημα της Ευρωζώνης, με πρώτα μεγάλα θύματα τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου. «Είναι ολοφάνερο πως η ευρωπαϊκή κρίση χρέους προκλήθηκε από τη Γερμανία, με την έννοια πως ο μεγάλος ασθενής, όπως αναμφίβολα ήταν η χώρα πριν το 2005, θεραπεύθηκε πίνοντας το αίμα των εταίρων του – οι οποίοι ουσιαστικά πλήρωσαν σαν ανόητοι το υπέρογκο κόστος της ένωσης των δύο Γερμανιών. Δεν έφτανε δηλαδή η διαγραφή του 50% των χρεών της Γερμανίας το 1953 από τους υπολοίπους παρά το ότι αιματοκύλισε τον πλανήτη δύο φορές, ούτε η βοήθεια των Η.Π.Α. να επαναπατρισθούν τα κλεμμένα των ναζί, ούτε η άρνηση της να εξοφλήσει τις πολεμικές επανορθώσεις ως όφειλε μετά την ένωση της – αφού κατάφερε επί πλέον με ύπουλο τρόπο να πληρώσουν όλοι οι εταίροι της το κόστος της ένωσης της«. ΑΝΑΛΥΣΗ Σύμφωνα  με την ΕΛΣΤΑΤ ( πηγή ), η