IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Τσίπρας τρέφει την ελπίδα πως ένα πολιτικό άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία και πιο συγκεκριμένα η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κεντροαριστερό χώρο είναι κινήσεις από μόνες τους ικανές να συγκρατήσουν κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρους, ή και να επαναπροσελκύσουν κάποιους από όσους έχουν ήδη πάρει αποστάσεις. Σε ένα βαθμό αυτό μπορεί να συμβεί. Δεν πρόκειται, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο διάδοχος του μεγάλου ΠΑΣΟΚ. Το εξόφθαλμο κενό πολιτικής εκπροσώπησης της Κεντροαριστεράς θα καλυφθεί με ηγεμονικούς όρους μόνο όταν εκφρασθούν πολιτικά οι βασικές κοινωνικοοικονομικές ανάγκες του κορμού της εκλογικής της βάσης, δηλαδή των μικρομεσαίων στρωμάτων. Και αυτό είναι αδύνατον σε συνθήκες Μνημονίου τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για την ακόμα ασχημάτιστη ΔΗΣΥ (Δημοκρατική Συμπαράταξη). Πολύ περισσότερο που και οι δύο δείχνουν να μην κατανοούν τις αναδυόμενες κοινωνικές ανάγκες και ως εκ τούτου να μην μπορούν, έστω και στοιχειωδώς, να ανταποκριθούν σ’ αυτές. Στην Ελλάδα το δραματ

Η κρίση του υποδείγματος που με αρκετή επιτυχία εφαρμόσθηκε από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τα τέλη σχεδόν της δεκαετίας του ’70, γνωστού ως κεϋνσιανού-φορντικού υποδείγματος, οφείλεται στο ότι η διαδικασία συσσώρευσης που το υπόδειγμα αυτό εξυπηρετούσε, άρχισε σιγά-σιγά να μετατρέπεται σε φραγμό της αξιοποίησης του κεφαλαίου. Το καθεστώς αυτό της συσσώρευσης του κεφαλαίου, του οποίου το κυρίαρχο μακροοικονομικό χαρακτηριστικό ήταν η τόνωση της ενεργούς ζήτησης διαμέσου της δημοσιονομικής και νομισματικής επέκτασης. Oδηγήθηκε στα όριά του, όταν οι πολιτικές επέκτασης έδωσαν ώθηση στην κλιμάκωση του πληθωρισμού παράλληλα με περαιτέρω συμπίεση των κερδών, πάγωμα των επενδύσεων και αύξηση της ανεργίας. Το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού αποτέλεσε τη θεωρητική ταφόπετρα του ήδη ευνουχισμένου κεϋνσιανού υποδείγματος ανάπτυξης. Η ολική κρίση του κεϋνσιανού-φορντικού υποδείγματος και του απορρέοντος καθεστώτος συσσώρευσης ήταν αναμενόμενο να παρασύρει σειρά βασικώ

Ο κρατισμός είναι ένα σύστημα, μέσω του οποίου ο καθένας προσπαθεί να ζήσει εις βάρος του καθενός – ενώ όταν οι πολιτικοί αναφέρονται στη δημιουργία θέσεων εργασίας από το κράτος κρύβουν από τους Πολίτες ότι, αυτοί που θα τις πληρώσουν θα είναι οι καταναλωτές και οι φορολογούμενοι. Ευρίσκομαι στην κορυφή της ηγεσίας ενός κράτους, το οποίο είναι χρεοκοπημένο. Εάν η Γαλλία ήταν μία επιχείρηση ή ένα ιδιωτικό νοικοκυριό, θα αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, οπότε θα είχε πτωχεύσει»  (F. Fillon το 2007, όταν είχε γίνει για πρώτη φορά  πρωθυπουργός, κάτω από τον πρόεδρο Sarkozy). ΑΠΟΨΗ Η Γαλλία, μαζί με την Ιταλία,  διακρίνεται από τη μη αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων της  ( άρθρο ) – αν και δεν έχει ακόμη τόσο τεράστια προβλήματα όπως η Ιταλία ( ανάλυση ), η τύχη της οποίας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από το δημοψήφισμα της Κυριακής. Ήδη οι αγορές πάντως προσπαθούν να εκβιάσουν τους Ιταλούς να ψηφίσουν ΝΑΙ ,   κρίνοντας από τα μαζικά στοιχήματα

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις (αν επιβεβαιωθούν) αυτός θα είναι ο άνθρωπος που θα βρεθεί απέναντι στη Μαρίν Λεπέν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Ποιος είναι όμως ο Φρανσουά Φιγιόν; Ο Φρανσουά Φιγιόν  ήταν ο νικητής στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της Γαλλικής Δεξιάς σφραγίζοντας με αυτό τον τρόπο τον «πολιτικό θάνατο» του Νικόλα Σαρκοζί, ο οποίος περιορίστηκε στην τρίτη θέση, πίσω από τον Αλάν Ζιπέ. Ειδικότερα ο Φιγιόν συγκέντρωσε το 43,6% των ψήφων, ο Ζιπέ το 26,7% και ο Σαρκοζί το 22,9%. Με την υποστήριξη και του Σαρκοζί, ο Φιγιόν αναγνωρίζεται ήδη, πριν από την ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου, ως ο νέος πρόεδρος του Γαλλικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Η απρόσμενη νίκη του Φιγιόν (οι δημοσκοπήσεις για άλλη μια φορά απέτυχαν να προβλέψουν το αποτέλεσμα) έχει προκαλέσει κινητικότητα στα πολιτικά στρατόπεδα. Βάσει των δημοσκοπήσεων στο δεύτερο γύρο θα μονομαχήσουν ο υποψήφιος της Δεξιάς με τη Μαρίν Λεπέν, ενώ ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κ