IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

King Salman of Saudi Arabia     Η στρατηγική της Σαουδικής Αραβίας κατά την διάρκεια του πολέμου της πετρελαϊκής παραγωγής ήταν να αφήσει τις κάνουλες ανοιχτές με την ελπίδα ότι κάτι τέτοιο θα υπονόμευε δύο άλλους παραγωγούς: Το Ιράν και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί οι ημέρες της κυριαρχίας της στην αγορά έχουν τελειώσει Η εξελισσόμενη επίσκεψη του Σαουδάραβα βασιλιά Salman στην Ασία [1], μέσω της οποίας ελπίζει να προσελκύσει ιαπωνικές και κινεζικές επενδύσεις στην Σαουδική Αραβία, είναι άλλη μια ένδειξη του πόσο επικεντρωμένη είναι η χώρα στην μεταρρύθμιση της οικονομίας της. Αυτό το ταξίδι, μαζί με μια σειρά από δημοσιονομικές αλλαγές στην χώρα και την επικείμενη αρχική δημόσια προσφορά (IPO) της Saudi Aramco, της εθνικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας, υπογραμμίζουν ότι το βασίλειο αναγνωρίζει την ανάγκη να ξεφύγει από την εξάρτηση από το πετρέλαιο [2] -μια συνειδητοποίηση που ήρθε ως αποτέλεσμα των αποτυχημένων πολιτικών από το 2014 ως το 2016 ο

Τα χρηματικά αποθέματα της Σαουδικής Αραβίας εξατμίζονται ραγδαία, η ανεργία καλπάζει, ενώ μισθοί και χρέη παραμένουν απλήρωτα. Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω η ελίτ της χώρας εξακολουθεί να ζει μέσα στη χλιδή και να χρηματοδοτεί τον πόλεμο στην Υεμένη και σουνιτικές ομάδες στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, σύμφωνα με το μεγαλεπήβολο  και υπεραισιόδοξο σχέδιο του νέου «ισχυρού άνδρα» της Σαουδαραβίας, τα προβλήματα της χώρας θα αντιμετωπιστούν με την «απεξάρτησή» της από το πετρέλαιο, το οποίο σήμερα αποδίδει πάνω από 90% των κρατικών εσόδων.   Εξάτμιση των αποθεμάτων και στάση πληρωμών   Η κατακόρυφη πτώση της τιμής του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τις συνεχιζόμενες τεράστιες δαπάνες του κράτους, έχει  μειώσει σημαντικά τα χρηματικά αποθέματα της Σαουδαραβίας . Το ΔΝΤ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου πέρυσι, υπολογίζοντας ότι η χώρα έχει αρκετά αποθέματα μόνο για 5 χρόνια .   Οι ενδείξεις για τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα είναι προφανείς. Του

Το «εμιράτο» του Κατάρ είναι η χώρα με το υψηλότερο ΑΕΠ ανά κάτοικο στο κόσμο, η μεγαλύτερη εξαγωγός υγροποιημένου φυσικού αερίου παγκοσμίως, και με τεράστια ρευστότητα. Η απόφαση επομένως του εμιράτου να βγει στην αγορά ομολόγων για να δανειστεί προκαλεί, εκτός από έκπληξη, και αρκετό προβληματισμό. Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την εντυπωσιακή κίνηση, και γιατί μας ενδιαφέρει; Το Κατάρ αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πού έγινε προτεκτοράτο των Εγγλέζων το 1915, για να αποκτήσει την ανεξαρτησία του το 1971. Το κράτος βρίσκεται σε μια στενή λωρίδα γης, έχοντας έκταση λίγο μεγαλύτερη από εκείνη της Κρήτης, αλλά με πληθυσμό 2,5 εκατομμύρια κατοίκους. Διαθέτοντας περίπου το 2% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, οι εμίρηδες προσπαθούν, όπως πολλοί Σαουδάραβες φίλοι τους, να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους, για να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή χρηματοδοτώντας και αυτοί ισλαμοκανίβαλλους σε σειρά χωρών, βαφτίζοντας τις δραστηριότητες αυτές «ανθρωπιστική βοήθει

Αρκετοί αναλύουν τις επιπτώσεις της πτώσης της τιμής του πετρελαίου σε χώρες όπως τη μακρινή Βενεζουέλα, χώρας παραδοσιακά φτωχής και θύματος αδίστακτων επεμβάσεων από ΗΠΑ για την υφαρπαγή του πετρελαίου της (1948 ανατροπή Προέδρου Gallegos, 2002 ανατροπή Προέδρου Chávez), αλλά ελάχιστοι φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει δίπλα μας, στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στην πλούσια Σαουδική Αραβία. Οι περισσότεροι έχουν μείνει με την στερεοτυπική εντύπωση των ταινιών της δεκαετίας του ’70, όπου ο Κώστας Βουτσάς υποδυόμενος κάποιον Καλοκάγαθο Σαουδάραβα εμίρη μοίραζε χρυσά ρολόγια. Στην πραγματικότητα, όμως, η σαουδαραβική οικογένεια, που εκμεταλλεύεται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, αποτελεί όχι απλά μια ηγεσία ενός βάρβαρου καθεστώτος που καταδυναστεύει τον λαό της, με δημόσιες εκτελέσεις αντιφρονούντων στις πλατείες, απαγόρευση δικαιωμάτων γυναικών, αλλά και ένοπλες επεμβάσεις σε άλλους λαούς (π.χ. βομβαρδίζοντας την Υεμένη τα τελευταία 2 χρόνια ή υποστηρί

Αν η προσφυγική κρίση που προκλήθηκε κυρίως λόγω της γεωπολιτικής αναταραχής στη Μέση Ανατολή φαντάζει στους Ευρωπαίους ήδη απειλητική, είναι γιατί δεν υποψιαστεί ποια μπορεί να είναι η συνέχεια: η "πετρελαϊκή προσφυγιά” λόγω της κατάρρευσης των τιμών του μαύρου χρυσού. Άλλωστε, την τελευταία φορά που το πετρέλαιο υποτιμήθηκε σε τέτοιο βαθμό, άλλαξε κατά κυριολεξία η μορφή του κόσμου. Όπως υπενθυμίζει ο πρώην εκπρόσωπος τύπου του γ.γ. του ΟΗΕ, Michael Mayer σε άρθρο του στο Project Syndicate, η πτώση της τιμής από τα 45 δολάρια ανά βαρέλι το 1980 στα 9 δολάρια το 1988 είναι ο κυριότερος λόγος αποδυνάμωσης και εντέλει πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης, που εξαρτώνταν βαρέως από τις πετρελαϊκές εξαγωγές. Πληθυσμιακοί γίγαντες σε αποσταθεροποίηση Σήμερα, η κατάρρευση των εσόδων του ενεργειακού κλάδου θα μπορούσε να έχει απολύτως αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις στην υποσαχάρια Αφρική – και δη σε πληθυσμιακούς γίγαντες, όπως η Νιγηρία, όπου η ανεργία εκτοξεύεται, οι επ

Για τους τραπεζίτες η Μέση Ανατολή μετατρέπεται από πηγή πλούσιων πελατών σε σοβαρή πηγή ανησυχίας. Αυτοί τηνάποψη είχαν οι περίπου 200 καλεσμένοι στη σύνοδο για τις οικονομικές προβλέψεις που είχε οργανώσει το Breakingviews στο Λονδίνο στις 14 Ιανουαρίου. Οι τραπεζίτες εκτίμησαν ότι η Μέση Ανατολή θα αποτελέσει τον βασικό λόγο για να χάσουν τον ύπνο τους οι επενδυτές το 2016, βασικότερο ακόμη και από άλλους όπως η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και η κατάρρευση των αγορών πρώτων υλών. Οι ανησυχίες που προκαλεί το ενδεχόμενο ενός «αραβικού χειμώνα» είναι καλά τεκμηριωμένες. Η πτώση των τιμών του πετρελαίου δοκιμάζει τις οικονομίες της Μέσης Ανατολής και τα τοπικά καθεστώτα –τα οποία εξαρτώνται πολιτικά από το πετρέλαιο που υπάρχει κάτω από τις ερήμους τους– στον μέγιστο βαθμό. Χθες η τιμή του πετρελαίου τύπου Brent υποχώρησε κάτω από τα 30 δολάρια το βαρέλι. Στη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων του 2016 η τιμή του Brent έχει υποχωρήσει κατά σχεδόν 20%. Η

Οι οικονομίες του Περσικού Κόλπου που είναι πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου αναγκάζονται να αντλήσουν κεφάλαια από τα αποθέματά τους για να χρηματοδοτήσουν τους προϋπολογισμούς τους. Με τις τιμές του αργού πετρελαίου να έχουν υποχωρήσει από τα μέσα του 2014 πάνω από 50%, φθάνοντας τα 40 δολάρια το βαρέλι κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου, δεν έχουν άλλη επιλογή. Μοναδική λύση είναι να καταφύγουν στα αποθέματα που συγκέντρωναν όλα αυτά τα χρόνια για τις δύσκολες ημέρες. Προς το παρόν, μπορούν να στηριχθούν έως ένα βαθμό και σε στρατηγικές επενδύσεις. Αναφερόμαστε στα μερίδια που κατέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο κάποιων από τους μεγαλύτερους ομίλους στον κόσμο, όπως ο βρετανικός τραπεζικός όμιλος Barclays ή η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen. Αλλά εάν οι τιμές του αργού πετρελαίου συνεχίσουν την πτωτική πορεία τους, τότε, ενδεχομένως, να αναγκαστούν οι κυβερνήσεις να προχωρήσουν ταχύτερα απ’ όσο υπολόγιζαν στην πώληση των μεριδίων τους για να αναπληρώσουν «κενά»

Γιατί οι αραβικές κυβερνήσεις επανειλημμένα απέτυχαν να διαφοροποιήσουν τις οικονομίες τους, παρά τις μεγάλες υποσχέσεις και τα μεγαλόπνοα σχέδια; Η απάντηση έχει να κάνει περισσότερο με την πολιτική παρά με την οικονομία.   Toυ  Adeel Malik 09/11/2015 Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα    Πριν από πέντε χρόνια, τα κράτη του Κόλπου, [1] το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ, το Ομάν, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μοιράζονταν ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα περίπου 600 δισ. δολαρίων˙ μέχρι το 2020, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο [2] προβλέπει ότι θα έχουν συσσωρεύσει ένα συνδυασμένο έλλειμμα 700 δισ. δολαρίων. Οι παρατεταμένα χαμηλές τιμές του πετρελαίου θα μπορούσαν να κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Αυτά τα κακά νέα αποτελούν μια ακόμη υπενθύμιση της ανάγκης των πλούσιων σε φυσικούς πόρους αραβικών κρατών να χτίσουν ζωηρές, διαφοροποιημένες οικονομίες που να μπορούν να αντέξουν τις επιπτώσεις των διαταραχών των τ