IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Επιδίωξη της Άγκυρας από την πρώτη στιγμή της εμπλοκής της στη Συρία ήταν ακριβώς να εμποδίσει την εδαφική συνέχεια των κουρδικών πληθυσμών της Συρίας και της Τουρκίας. Πού το πάει η Τουρκία στη Συρία; Τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στο Ιντλίμπ, στη Βόρεια Συρία, μεταξύ Τουρκίας και Συρίας – μάχες μεταξύ τουρκικών και συριακών δυνάμεων οι οποίες υποστηρίζονται αεροπορικά από τη Ρωσία, δίνουν μια γεύση του “μεγάλου παιχνιδιού” στο οποίο ο Ερντογάν θέλει να είναι παίκτης. Κάποια στοιχεία για να καταλάβουμε τι παίζεται: Το Ιντλίμπ είναι μια περιοχή της Βόρειας Συρίας που αν ανακτηθεί από τις δυνάμεις του Ασσάντ αποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό την ενότητα και κυριαρχία του συριακού κράτους. Επιπλέον, αποκαθιστά την ενότητα του βορρά στα τουρκοσυριακά σύνορα όπου ζουν κουρδικοί πληθυσμοί. Επιδίωξη της Άγκυρας από την πρώτη στιγμή της εμπλοκής της στη Συρία ήταν ακριβώς να εμποδίσει την εδαφική συνέχεια των κουρδικών πληθυσμών της Συρίας και της Τουρκίας. Αυτό

Το κουρδικό έθνος πλήρωσε ακριβά την αντοχή του και το όνειρό του για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν, ελεύθερο και χωρίς σύνορα.  Είναι ώρα να δικαιωθεί. Με καλάσνικοφ στα χέρια, Κούρδισσες στρατιωτίνες συνομιλούν  με τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, στη Ροτζάβα – το συριακό Κουρδιστάν. Ο μακρύς χειμώνας των Κούρδων.   ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ . Νάτοι, λοιπόν, οι Γάλλοι του Ισλαμικού Κράτους. Βρισκόμαστε σε μια σύγχρονη φυλακή, στο Ντερίκ, νότια του Καμισλί, πρωτεύουσας του συριακού Κουρδιστάν. Eνας τουρκικός πύραυλος έπεσε κάπου κοντά, θα ’λεγε κανείς για να τους παροτρύνει να δραπετεύσουν. Αλλά η φυλακή επιτηρείται αυστηρά. Οι φύλακες φοράνε κράνη, μάσκες και μαύρες στολές. Για να φτάσει κανείς στον τομέα υψηλής ασφαλείας, πρέπει να διασχίσει μια σειρά από διαδρόμους, πύλες και θωρακισμένες πόρτες. Είναι καμιά ντουζίνα κρατούμενοι, στο βάθος του κελιού, με γυρισμένες τις πλάτες και όταν φτάνουμε τους βρίσκουμε να προσεύχονται. Αλλά όταν τους καλεί ο κέρβερος της ομάδας, που μας είδε μέσα από

 Ένας σουλτάνος «χειροπόδαρα» δεμένος.  Ο μονάρχης της Άγκυρας ήθελε να υλοποιήσει τα «αυτοκρατορικά» του όνειρα στη Συρία. Όμως τελικά δέχτηκε δύο χτυπήματα μέσα σε μια εβδομάδα. Το πρώτο ήταν η κατάπαυση του πυρός που του επέβαλαν οι ΗΠΑ. Το δεύτερο ήταν ο περιορισμός της επιθετικότητάς του από τη Ρωσία. Ενώ ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πίστευε πως θα μπορούσε να ταλαντεύεται και να «απολαμβάνει» τα οφέλη και από τις δύο υπερδυνάμεις, τελικά αναγκάστηκε επί της ουσίας να τερματίσει τη στρατιωτική επιχείρηση «Πηγή της Ειρήνης». «Αποχαιρέτησε» τα σχέδια για τη λεγόμενη «ζώνη ασφαλείας» βάθους 32 χιλιομέτρων και έκτασης 444 χιλιομέτρων στη Βόρεια Συρία (από τα σύνορα του Ιράκ μέχρι τη Γιαραμπλούς). «Αποχαιρέτησε» ακόμη και το σχέδιο δημιουργίας μιας περιοχής για την εγκατάσταση 2 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων. Οι δύο συμφωνίες με Ουάσιγκτον και Μόσχα, που έχουν την υπογραφή της Άγκυρας, περιορίζουν σαφώς τους στόχους του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όμως ούτε οι Κούρδοι βγήκαν κ

Ο εκβιασμός της Τουρκίας με το προσφυγικό  και οι μπίζνες του Σουλτάνου. Έτοιμος για τον επόμενο μεγάλο εκβιασμό είναι  ο Ταγίπ Ερντογάν, προκειμένου με όπλο το μεταναστευτικό να αποσπάσει χρηματοδότηση από την ΕΕ, τον Αραβικό κόσμο και τη διεθνή κοινότητα για το αμφιλεγόμενο σχέδιο μετεγκατάστασης  προσφύγων από την Συρία στη Ζώνη που έχουν καταλάβει οι τουρκικές δυνάμεις, με τελικό στόχο όχι μόνο την αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης στην περιοχή αλλά και την σωτηρία των μεγάλων τουρκικών κατασκευαστικών εταιριών, που βρίσκονται σε δεινή θέση. Η επανάληψη από τον Ταγίπ Ερντογάν την Πέμπτη των απειλών προς την Ευρώπη για «άνοιγμα της Πύλης της Ευρώπης»  στα 4 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες» και ενώ έχει ήδη καταφέρει με τις συμφωνίες με τον Ντ. Τραμπ και τον Β. Πούτιν να επιτύχει τον στόχο απώθησης του YPG από την μεθόριο δεν είναι τυχαία, αλλά αποκαλύπτει το επόμενο βήμα του τούρκου ηγέτη, που δεν είναι άλλος από την εξασφάλιση χρηματοδότησης του σχεδίου του

Αγώνας δρόμου για τα πετρέλαια της Συρίας.  Τα όπλα σίγησαν στη βορειοανατολική Συρία, αλλά το παιχνίδι είναι πιο περίπλοκο από ποτέ. Σε μία νέα μεταστροφή του, ο Ντόναλντ Τραμπ αποκαλύπτει ότι φιλοδοξεί να μεταχειριστεί για την κατάληψη των συριακών πετρελαιοπηγών τους Κούρδους της Συρίας και αυτοί, παρά τις ηχηρές καταγγελίες ότι "προδόθηκαν” από τον ένοικο του Λευκού Οίκου, δείχνουν να επιμένουν σε ένα "διπλό παιχνίδι”. Σε ανάρτησή του στο Twitter o Αμερικανός πρόεδρος ανέφερε ότι "απόλαυσε” την συνομιλία του με τον στρατηγό Μαζλούμ Αμπντί. "Εκτιμώ όσα έχουν κάνει οι Κούρδοι. Ίσως είναι ώρα για τους Κούρδους να αρχίσουν να κατευθύνονται προς την περιοχή του πετρελαίου”, ανέφερε χαρακτηριστικά το tweet του Τραμπ. Ο 52χρονος στρατηγός, γνωστός και ως Μαζλούμ Κομπάνι, υπήρξε ένοπλο στέλεχος του ΡΚΚ μέχρι το 2012 και μάλιστα θετός γιος του Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Σήμερα είναι ο επικεφαλής των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, όπως ονομάστηκε το μέτω

 Η Συρία ανοίγει την όρεξη του Ερντογάν  σε Αιγαίο και Κύπρο.  Η εξουδετέρωση της κουρδικής απειλής και η καθιέρωση της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης μέσα από τις συμφωνίες με ΗΠΑ και Ρωσία για τη Βόρεια Συρία και την νομιμοποίηση της εισβολής, επιτρέπει στον Ερντογάν να συνεχίσει την κλιμάκωση των προκλήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο, επισημαίνει στο liberal.g r ο Κώστας Υφαντής, τονίζοντας την άμεση ανάγκη να μειωθεί το χάσμα ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας παρά το κόστος που αυτό θα έχει για την οικονομία και την αναπτυξιακή προσπάθεια που μόλις ξεκίνησε. «Αν δεν το κάνουμε, το κόστος για την Ελλάδα στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης με την Άγκυρα όταν θα έλθει η ώρα θα είναι πολλαπλάσιο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο, προσθέτοντας ότι η θωράκιση της χώρας πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζεται ως θυσία αλλά ως ευκαιρία, με αναζωογόνηση της υπό εξαφάνιση ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.  Κληθείς να προβλέψει τις από εδώ και πέρα κινήσε

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Καταγγελίες για «στρατό γενιτσάρων» του Ερντογάν. (2) «Σκοτώνουν» το πολιτικό πείραμα της Ροζάβα.  Χάνει ή κερδίζει η Τουρκία στη Συρία;   Η αξιολόγηση μιας στρατιωτικής επιχείρησης ή ενός πολιτικού-διπλωματικού εγχειρήματος ως προς την επιτυχία ή την αποτυχία τους, είναι σχετικά μια εύκολη υπόθεση εάν οι στόχοι (ή αντικειμενικοί σκοποί) είναι ξεκάθαροι και προσδιορισμένοι. Όταν εξετάζουμε την Τουρκία, σκοπός δεν είναι υπερβάλουμε τη δύναμη ή την επιτυχία της αλλά ούτε και να την υποβαθμίσουμε. Επίσης, πρέπει η ανάλυσή μας να λάβει υπόψη διάφορα επίπεδα, π.χ. το (υψηλό) στρατηγικό και το τακτικό. Με άλλα λόγια, το ζητούμενο είναι να δούμε την πραγματικότητα όσο αντικειμενικά γίνεται – και όσο αντικειμενικά μας επιτρέπουν οι (διασταυρωμένες) πληροφορίες για το τι συμβαίνει. Άρα, η απάντηση στο αν η Τουρκία «χάνει ή κερδίζει» στην Συρία δεν μπορεί να είναι ένα απλό «χάνει» ή «κερδίζει». Τα πιο πάνω θα προσπαθήσω να εξετάσω στην περιορισμένη έκταση α