IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η «συνοχή και η ανεκτικότητα» είναι το κόκκινο πανί των τζιχαντιστών. Αυτό που δεν κατανοούν, που δεν έχουν τα όπλα για να το αντιμετωπίσουν. Αυτό που ξεπερνάει τη δική τους αντίληψη για τον κόσμο. Εάν ο «συνασπισμός κατά της τρομοκρατίας» εξαντληθεί στους βομβαρδισμούς βαθαίνοντας τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις θρησκείες και τους πολιτισμούς, τότε αγγίζουμε μάλλον το σημείο χωρίς επιστροφή. Πρόσφορος και ανακουφιστικός αυτήν την εποχή ο λόγος της οργής, του «εμείς και οι άλλοι», της Δύσης και του Ισλάμ, των δυο κόσμων, του διαφωτισμού και του σκοταδισμού. Ομως, όπως έχει τη δύναμη να ενοποιεί «εμάς» άλλο τόσο μπορεί να στοιχίσει και τους «άλλους» κάτω από ένα ακραίο ισλαμιστικο-φονταμενταλιστικό πρόταγμα. «Φοβούνται περισσότερο την ενότητά μας από τις αεροπορικές επιδρομές», ισχυρίζεται ο Γάλλος δημοσιογράφος Nicolas Hénin, που κρατήθηκε 10 μήνες όμηρος από τον ISIS, σε κείμενό του το οποίο δημοσιεύεται στην Guardian . Οι σκέψεις του και οι εκτιμήσεις του έχουν το β

Του Πάνου Μαραγκού Στις 13 Νοεμβρίου 2015, μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων συγκλόνισε τη Γαλλία. Ο Πρόεδρος François Hollande και άλλοι Γάλλοι ηγέτες χαρακτήρισαν το επεισόδιο ως τη χειρότερη τρομοκρατική εκδήλωση στη χώρα από το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Η σφαγή έγινε από μουσουλμάνους από τη Γαλλία και το Βέλγιο και ενδεχομένως επίσης από τρομοκράτες, οι οποίοι εισήλθαν στην Ευρώπη δήθεν ως πρόσφυγες. Ο Πρόεδρος Hollande αποκάλεσε τις τρομοκρατικές επιθέσεις μια "κήρυξη πολέμου" και απέδωσε την ευθύνη στο Ισλαμικό Κράτος. Πράγματι, το πρωί, μετά τις επιθέσεις, το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για την πράξη και απείλησε ότι οι επιθέσεις ήταν "μόνο η αρχή". Το Ισλαμικό Κράτος παρέθεσε δύο αιτιολογήσεις για τις επιθέσεις. Η πρώτη ήταν ιδεολογική. Το Παρίσι περιγράφηκε από τη τζιχαντιστική οργάνωση ως "η πρωτεύουσα της πορνείας και της διαστροφής, ο κύριος μεταφορέας του σταυρού στην Ευρώπη". Φαίνεται ότι οι φιλελεύθερες αξίες τ

Οι δηλώσεις Hollande μετά την τρομοκρατική μέρα που βίωσε το Παρίσι, αναφέρουν πώς η Γαλλία θα εφαρμόσει ολοκληρωτική επιθετική πολιτική κατά της τρομοκρατίας και του DAESH. Αντίστοιχες δηλώσεις έγιναν από ΗΠΑ με τον Οb ama να δηλώνει πώς θα λειτουργήσει επιθετικά ( ;; ) κατά των τρομοκρατών σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, ενώ και η Ρωσία (θυμίζω έχει υπογράψει συμφωνία με Γαλλία για χτυπήματα σε DAESH) μέσω Μedvedev και Lavrov δηλώνει πώς είναι ώρα να χτυπηθεί το πρόβλημα στην ρίζα του. Προ ωρών και ο πρώην αρχηγός του ΝΑΤΟ , J. Stavridis δήλωσε επακριβώς πώς το DAESH είναι μια " οργάνωση της Αποκάλυψης που έχει ξεπεράσει το χρονικό σημείο που πρέπει να εξολοθρευτεί" Αν και αρχικά είχα διαβάσει σημεία και αναφορές για μειωμένες δράσεις από την Δύση από όσο φαίνεται αυτό αλλάζει ραγδαία κάτω από το βάρος πιέσεων από όλο τον Δυτικό κόσμο και σύντομα θα υπάρξει συγκρότηση ενεργειών που θα περάσει από τα Ηνωμένα Έθνη για επίσημη σφραγίδα δράσης. Ήδη υπάρχουν κλή

Στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, στην Αλγερία δημιουργούνταν ένας από τους θύλακες της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα γέννησε την GIA, (Groupe Islamique Armé), με τη δράση της να αρχίζει επίσημα το 1993 και να τερματίζεται το 2004. Ωστόσο, κάτι που συνέβη τότε -εκείνα τα μακρινά χρόνια όταν η Ευρώπη έβαζε της βάσεις της ευδαιμονίας της και προετοίμαζε τη μετάβαση από την πολιτική ολοκλήρωση στην ΟΝΕ- έρχεται να συνδέσει την καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου με την τρομοκρατία στο όνομα του Ισλάμ και το μακελειό του Παρισιού. Πριν 20 χρόνια, Βέλγοι αστυνομικοί στην έρευνά τους για άντρες της GIA που είχαν βρει καταφύγιο στις Βρυξέλλες έπεσαν πάνω σε ένα έγγραφο γραμμένο στα αραβικά, το οποίο στην πρώτη του σελίδα μιλούσε για την Αλ Κάιντα και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το περιεχόμενό του αναφερόταν ξεκάθαρα στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να προετοιμαστεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Ήταν, ουσιαστικά, το πρώτο manual τρομοκρατικής ενέργειας πο

Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού Οταν ο πρόεδρος της Γαλλίας χαρακτηρίζει «πράξη πολέμου» τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και ταυτόχρονα δηλώνει ότι η απάντηση της χώρας του θα είναι ανελέητη, σημαίνει ότι την περασμένη Παρασκευή κηρύχθηκε επίσημα ένας πόλεμος. Ενας πόλεμος με έντονα χαρακτηριστικά σύγκρουσης πολιτισμών, που σε πολύ μεγάλο βαθμό έχουν διαμορφωθεί από διαφορετικές θρησκείες, τον χριστιανισμό από τη μία πλευρά, τον ισλαμισμό από την άλλη. Υπ’ αυτήν την έννοια, πρόκειται για θρησκευτικό πόλεμο, στον οποίο εμπλέκεται ήδη η Ευρώπη, αλλά και ολόκληρη η Δύση, που καλά θα κάνει να συμπεριλάβει στις δυνάμεις της και τη Ρωσία. Η συγκεκριμένη άποψη δεν απέχει από την πραγματικότητα, αν και μια τέτοια παραδοχή από τις ηγεσίες της Δύσης θα ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη γιατί θα «απελευθέρωνε» δικές της ακραίες δυνάμεις. Είναι πασιφανές, πάντως, ότι σε θρησκευτικό πόλεμο προσπαθεί να σύρει το ISIS τις δυτικές δημοκρατίες, αφού στη θρησκεία βασίζεται και η υπόστασή του. Ακόμ

[Richard N. Haass   Foreign policy views: (...)In a May 2015 interview with BBC's HARDtalk, speaking as President of the Council on Foreign Relations, Haass predicted that we are entering a new era in world history, in part due to the muting of U.S. dominance by the more diffuse power wielded by states and non-state entities as a result of the proliferation of nuclear arms and cyberterrorism, and several policy failures, which may bring about an "era of disorder" in the absence of any clear superpower. The failures in policy he points to are many of the rationales leading up to the 2003 invasion of Iraq, including the notion that the Iraqi regime had any involvement with the September 11 attacks or terrorism in general, but excluding the prominent intelligence of the time which indicated that Saddam Hussein's regime did most likely possess weapons of mass destruction, a point which he now concedes he along with many of his colleagues and the internationa

 Φωτογραφίες του  Άντριαν Σβεκ - ''Guardian'' Η ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους έχει απ' ό,τι φαίνεται εμπλακεί σε μια αυτοκαταστροφική δυναμική, καθώς η ανάληψη ευθύνης για τη σφαγή στο Παρίσι οδηγεί στο αντίθετο του προσδοκώμενου αποτελέσματος: Ενθαρρύνει όχι μόνον την περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης στο Ιράκ και στη Συρία, αλλά καθιστά απόλυτη προτεραιότητα τη συντριπτική ήττα των τζιχαντιστών. Εδώ και έναν χρόνο, από τότε που άρχισαν οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ, πρώτα στο Ιράκ και μετά στη Συρία, το υπερόπλο των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους δεν ήταν άλλο από την έλλειψη ομοφωνίας των αντιπάλων τους για την επόμενη μέρα στη Συρία, με κεντρικό ερώτημα τον ρόλο του προέδρου Ασαντ και του μπααθικού -αλαουιτικού καθεστώτος της Δαμασκού. Το αίμα των αθώων που έβαψε τη γαλλική πρωτεύουσα διευκολύνει μια μεγαλύτερη στρατιωτική επιχειρησιακή εμπλοκή της Γαλλίας στη Συρία, αλλά ταυτόχρονα πιέζει τον Ολάντ να προσεγγίσει τον κοινό παρονομαστή πολι

Τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι εύλογα θα επιφέρουν ανακατατάξεις στον ευρωπαϊκό χάρτη. Σε ένα σύνθετο πρόβλημα, όπως αυτό της ασύμμετρης τρομοκρατίας, υπάρχουν πολλές αναγνώσεις, εντούτοις, θα επιχειρήσουμε το να αξιολογήσουμε σε τρία επίπεδα.     Το πρώτο σχετίζεται με τις δυναμικές που θα αναπτυχθούν εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Το δεύτερο είναι πώς αυτές θα επηρεάσουν τις αποφάσεις που θα ληφθούν από τις πολιτικές ηγεσίες και το τρίτο, τι απάντηση θα δοθεί απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος. Ως προς το πρώτο, αυτό που αναμένεται -ευελπιστώ προσωρινά- είναι μία ενίσχυση των συντηρητικών αντανακλαστικών ενός μέρους της ευρωπαϊκής κοινωνίας, κάτι που συνδυαστικά με την, έτσι και αλλιώς, παρατηρούμενη, ενδυνάμωση ξενοφοβικών, ρατσιστικών και εθνικιστικών σχηματισμών στους κόλπους της Ευρώπης, μπορεί να οδηγήσει την Γηραιά Ήπειρο σε μία κατεύθυνση αντίθετη προς τα κεκτημένα δεκαετιών. Ειδικότερα στα ζητήματα που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δεδομένα, αν όχι λυμένα

Το 2002, την επαύριο των επιθέσεων στους δίδυμους πύργους, ο σπουδαίος Ισραηλινός συγγραφέας  Άμος Οζ  έδωσε μια  σειρά διαλέξεων στη Γερμανία  που αργότερα κυκλοφόρησαν σε ένα μικρό βιβλίο με τον τίτλο « Πώς να θεραπεύσεις έναν φανατικό ». Κάνουν λάθος - υποστήριζε-  όσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την 11η Σεπτεμβρίου ως μια αντίδραση των φτωχών του κόσμου κατά των πλουσίων (αν ήταν έτσι, τότε η επίθεση θα προερχόταν από την πάμφτωχη Αφρική, δεν θα την χρηματοδοτούσαν τα πετροδολάρια της πάμπλουτης αραβικής χερσονήσου), των μη εχόντων προς τους έχοντες, των καταπιεσμένων προς τους καταπιεστές. Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι το θέμα είναι αν η Αμερική είναι καλή ή κακή, αν η παγκοσμιοποίηση πρέπει να συνεχίσει ή να διακοπεί. Πολύ περισσότερο κάνουν λάθος όσοι αποδίδουν το κακό σε κάποια βαθύτερη τάχα, φονική νοοτροπία του Ισλάμ, όπως υποστηρίζουν οι ρατσιστές . Η 11η Σεπτεμβρίου - έλεγε-  είναι μια ακόμη εκδήλωση της « μάχης του φανατισμού με τον πραγματισμό, του φανατισμού