IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 «Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα…»      Από το βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά «Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα…» Πολ. Ετ. Πανόραμα, 1992, ανανεωμένη έκδοση 2002). Κείμενο: Μαριάννα Κορομηλά Οι Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, που άρχισαν τον καιρό του Μεγάλου Πέτρου (1689-1725) και συνεχίστηκαν από τους διαδόχους του μέχρι το 1917-1918, άλλαξαν σταδιακά το πολιτικό πρόσωπο της οθωμανικής «λίμνης» (δηλαδή της Μαύρης Θάλασσας). Η μεγάλη Ορθόδοξη Δύναμη άνοιγε δρόμο και κατέβαινε προς τον Νότο, την περιοχή που μετά τις κατακτήσεις ονομάστηκε «Νοβαρούσια» (Νέα Ρωσία). Από τον καιρό της αποτυχημένης εκστρατείας του Μεγάλου Πέτρου στον Προύθο, το 1711 (όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Αζόφ, που είχε κατακτήσει το 1696), μέχρι τη σύλληψη του «Ελληνικού Σχεδίου» από την Αικατερίνη τη Μεγάλη (1762-1796) είχε περάσει μισός αιώνας. Η Ρωσία είχε ενσωματώσει την Αζοφική, την Κριμαία, την Ουκρανία και η κατάκτηση της βορειοανατολικής Μολδαβίας δεν θα αργούσε. Η Τσαρίνα ονειρευόταν τώρα να διώξει τους Τούρκους α

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Τουρκικοί  στόχοι: Αγωγό  από  Ισραήλ  και  μόνιμη  θέση  στο  Σ.Α. EPA/ZSOLT SZIGETVARY Ουκρανία: οι Τουρκικές εγγυήσεις οδηγούν στο καινούργιο “σπίτι” των Τούρκικων S-400. Την περίοδο που υπηρέτησα στο Αφγανιστάν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το έργο της Τούρκικης κατασκευαστικής εταιρείας Yüksel, που είχε κερδίσει το Νατοϊκό διαγωνισμό για την κατασκευή καταλυμάτων και άλλων έργων στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου της Καμπούλ. Εκτός από την Τουρκία και το Αφγανιστάν, η Yüksel συνεχίζει να πραγματοποιεί μεγάλα έργα και στην Ουκρανία αλλά και σε χώρες όπως το Καζακστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Ουζμπεκιστάν, τη Γεωργία, τη Ρουμανία, το Ντουμπάι, το Κατάρ, την Ιορδανία, τη Λιβύη, και το Βόρειο Ιράκ. Προκύπτει γενικότερα ότι η Τουρκία αρέσκεται να δραστηριοποιείται οικονομικά σε υπό κατάρρευση κράτη και είναι χαρακτηριστικό ότι έχει σημαντική παρουσία στα περισσότερα από τα κράτη που συγκεντρώνουν τις χαμηλότερες βαθμολογίες στον κατάλογο με τον δείκτη διαφθοράς για το έτο

   Η περίπλοκη σχέση της Τουρκίας με τη Μόσχα  και τους Ρώσους ολιγάρχες. Καταφύγιο σε διάφορες χώρες αναζητούν εναγωνίως οι Ρώσοι ολιγάρχες που έχουν προστεθεί στη μαύρη λίστα των δυτικών κυρώσεων και στο πλαίσιο αυτό πολλοί δισεκατομμυριούχοι κοντά στο Κρεμλίνο στρέφονται στην Τουρκία. Από την  έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης έχουν προσγειωθεί δεκάδες ιδιωτικά αεροσκάφη  που ανήκουν σε Ρώσους ολιγάρχες, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές στη Γείτονα. Ανάμεσά τους και ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, το αεροσκάφος του οποίου προσγειώθηκε τουλάχιστον δύο φορές στην Κωνσταντινούπολη το πρώτο 15ημερο του Μαρτίου.  Η Τουρκία, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους γείτονές της, δεν έχει επιβάλλει περιορισμούς στα ρωσικά αεροσκάφη,ούτε στα πολυτελή γιοτ των ολιγαρχών. Αρκετοί από αυτούς έχουν στείλει τις θαλαμηγούς τους να ρίξουν άγκυρα σε τουρκικά λιμάνια, τις τελευταίες εβδομάδες. Τουρκικές εφημερίδες υποστηρίζουν μάλιστα ότι κάποιοι από τους Ρώσους ολιγάρχες  θα μεταφέ

  Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις  και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η θέση της Ελλάδας ενισχύθηκε γιατί, αν θέλει η Ευρώπη να οικοδομήσει κοινή άμυνα, η Ελλάδα τής είναι απαραίτητη. Είναι πανθομολογούμενο ότι οι ρωσοτουρκικές σχέσεις στηρίζονται σε ένα γάμο συμφέροντος. Η Ρωσία, μέσα από τη σχέση με την Τουρκία, επιχειρεί να υπονομεύσει το ΝΑΤΟ –έχουν κοινές παρεμβάσεις στη Συρία και τη Λιβύη , αν και υποτίθεται ότι είναι αντίπαλοι, η Ρωσία έχει προμηθεύσει την Τουρκία με S-400, η Ρωσία κατασκευάζει δύο πυρηνικά εργοστάσια στην Τουρκία και, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, η Τουρκία μακροπρόθεσμα θέλει να αποκτήσει και πυρηνικά όπλα. Ρωσία και Τουρκία είναι δύο αυταρχικά καθεστώτα που έχουν κοινούς τρόπους συμπεριφοράς και κοινά συμφέροντα. Η Τουρκία ταλαντεύεται μεταξύ Ρωσίας και Δυτικών και χρησιμοποιεί και τους δύο με όπλο τη στρατηγική της θέση, αφού ελέγχει τα Στενά, αλλά και το μέγεθός της (στρατιωτικό, οικονομικό, πληθυσμιακό κ.λπ.). Με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας το “Ουκρανικό”; Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, με την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων, υποστηρίχθηκε ορθώς ότι πρέπει να υιοθετηθεί μια αποστασιοποιημένη από συναίσθημα στάση, με κριτήριο την εξυπηρέτηση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος. Η θέση αυτή στηρίζεται τόσο στην ιστορική εμπειρία, όσο και στις καθημερινές εξελίξεις. Διότι εάν αποδεικνύεται κάτι και σ’ αυτόν τον πόλεμο, είναι ότι η συμπεριφορά των δρώντων στο «παιχνίδι των εθνών» παραμένει ίδια. Οι ψευδαισθήσεις οδηγούν σε περιπέτειες. Γράφει ο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΗΓΗ: SLpress Η Ελλάδα δεν είχε επιλογή από το να καταδικάσει με καθαρότητα τη ρωσική εισβολή. Δεν είχε, όμως, κανέναν λόγο να εμφανίζεται βασιλικότερη του βασιλέως . Η φόρτιση που προκαλούν τα δεινά ενός δοκιμαζόμενου λαού, εν προκειμένω των Ουκρανών, αποτελούν κι αυτά μέρος της στρατηγικής που χαράσσουν οι εμπλεκόμενοι. Η παγκόσμια ανθρωπιστική κινητοποίηση εξυπηρετεί τη στρατηγ

  Τι πετυχαίνει η Τουρκία με τη συνάντηση Λαβρόφ - Κουλέμπα. Η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ και της Ουκρανίας, Ντίτρο Κουλέμπα την οποία θα συντονίσει την Πέμπτη ο Τούρκος ομόλογός τους, Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο περιθώριο του Διπλωματικού Φόρουμ της Αττάλειας, αποτελεί πηγή ελπίδας (άγνωστο πόσο βάσιμης) για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Αποτελεί επίσης μιαν αναμφισβήτητη επιτυχία της τουρκικής διπλωματίας. Η μέχρι τώρα υψηλότερου επιπέδου επαφή μεταξύ των εμπόλεμων μερών αποσπά το διεθνές ενδιαφέρον από τις αλλεπάλληλες συναντήσεις Ουκρανών και Ρώσων διαπραγματευτών που πραγματοποιούνται, διαρκούντος του πολέμου, στο έδαφος της Λευκορωσίας και δεν έχουν αποδώσει κάτι το απτό. Αισιοδοξία δεν επιτρέπει βέβαια, παρά την αναβάθμιση των επαφών σε πολιτικό επίπεδο, ούτε το ραντεβού της Αττάλειας, στον βαθμό που η μεν Ρωσία έχει διαμηνύσει δια στόματος Πούτιν ότι θα συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μέχρις ότου επι

  Ουκρανία-Πόλεμος: Γιατί ΔΕΝ θα της βγει σε καλό της Τουρκίας το “αλά Τούρκα” κλείσιμο των Στενών… Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται αισίως στην έβδομη ημέρα. Μετά την αποτυχία της επικράτησης με βάση το σενάριο εσωτερικής κατάρρευσης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς στρατιωτικής ισχύος, πλέον βρισκόμαστε σε νέα φάση. Η Ρωσία επιχειρεί με κάθε κόστος να επιτύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς, ακόμα κι αν χρειαστεί να ισοπεδώσει μεγάλα αστικά κέντρα, της πρωτεύουσας Κιέβου συμπεριλαμβανομένης. Το διεθνές κόστος της ρωσικής επιχείρησης δεν είχε υπολογιστεί ορθά από το Κρεμλίνο. Μέρος του διεθνούς κόστους είναι και το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου από την Τουρκία, μια απόφαση η οποία θα μας απασχολήσει σήμερα. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η Ρωσία δεν έχει περιθώριο υποχώρησης χωρίς μια πειστική επίδειξη ισχύος, όχι απέναντι στην ουκρανική ηγεσία, όσο