IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μετάφραση – σχολιασμός: Γιάννης Μαστοράκης NEW YORK, SATURDAY, DECEMBER 2, 1922  ( The Asia Minor Holocaust of 1922 -  from the New York Times) By EDWIN L. JAMES* http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F60916FC345A1B7A93C0A91789D95F468285F9 1 η Δεκεμβρίου, Λωζάνη  (1):   Μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας γράφτηκε σήμερα εδώ. Ο Ισμέτ Πασάς (2) στάθηκε μπροστά στους πολιτικούς του πολιτισμένου κόσμου και παραδέχτηκε ότι το διάταγμα για την εκτόπιση από την Τουρκική επικράτεια σχεδόν 1.000.000  Ελλήνων Χριστιανών, οι οποίοι μόλις πριν λίγα χρόνια  αριθμούσαν 2.000.000, είχε εκδοθεί. Η Τουρκική Κυβέρνηση  ευγενώς συμπεριφερομένη  δίδει προθεσμία δύο εβδομάδων για την μεγάλη έξοδο των Ελλήνων (3)… Οι πολιτικοί του πολιτισμένου κόσμου απεδέχθησαν το Τούρκικο διάταγμα, και  άρχισαν να αναζητούν τρόπους, προκειμένου αυτές οι χιλιάδες των Ελλήνων να μη δεχτούν διώξεις και να αποφύγουν  τη μοίρα των 800.000 Αρμενίων, οι οποίοι σφαγιάσθησαν στην

(...)  “We highlight in the film the sounds of the island through a person who listens to and records these sounds. For me, the sounds and wind filling up the empty house in the abandoned Greek villages were the sound of those who once lived there. In spite of its tragic plot and the loneliness of the main character, the film was made to become a hope and to give strength to those who are fighting for their identity . ” He said those who had left the island were a loss. “We need to take a lesson  from it. Some 8,500 Greeks were living on the island in 1923; now the number is 230.” (...)                                                               Selim Evci                                                            EvciFilmPrd 1. Ταινία με θέμα τα τουρκικά εγκλήματα στην Ίμβρο ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ   Είναι από τις λίγες φορές που κάποιος Τούρκος διανοόύμενος εμφανίζεται με φιλελληνική διάθεση (περισσότερο αντικειμενική θα λέγαμε) και τουλάχιστον

Η Αγγελική Ματθαίου έπειτα από μια περιπλάνηση ως αιχμάλωτη στην Ανατολή, που κράτησε κάποια χρόνια, θα φτάσει τελικά ορφανή στην Ελλάδα και θα συναντήσει μια αδελφή της, που διασώθηκε από τη σφαγή. Τη μαρτυρία κατέγραψε η ίδια η Αγγελική Ματθαίου πριν από το θάνατό της “Είμαι η Αγγελική του Καπετάν Νικολή Πολύτη η κόρη. Γράφω την ιστορία της Μικράς Ασίας τώρα, το 1995.  Το 22 ήμουν ένα κοριτσάκι 6 έως 7 χρονών. Ότι θυμάμαι θα γράψω.  Είμαι του Καπετάν Νικολή Πολίτη από τις Νέες Φώκιες της Σμύρνης.  Ο πατέρας μου ήταν Καπετάνιος. Είχαμε ένα μεγάλο καϊκι. Το είχε ονομάσει ο πατέρας μου “ Πανούσα ”, επειδής έλεγαν την μητέρα μου Παναγιώτα και επειδής την αγαπούσε πολύ ονόμασε το καϊκι. Ήμασταν 6 άτομα παιδιά και ο πατέρας και η μητέρα. Γράφω ότι θυμάμαι.  Ο πατέρας μου ήταν από την Κωνσταντινούπολη και ήλθε στις Φώκιες και παντρέφτηκε λέγανε την ωραία Παναγιώτα. Ζούσαμε πολύ καλά διότι είχαμε πολλή περιουσία. Ο πατέρας μου ήταν μοναχοπαίδι.  Είχαμε δύο σπί