IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πώς μια επιδημία γρίπης στα άλογα  γονάτισε την οικονομία της Αμερικής το 1872.   Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης και βιομηχανοποίησης. Τίποτα δε δείχνει να ανακόπτει την ανοδική της πορεία, μέχρι που ένας ιός δημιουργεί ένα είδος ενεργειακής κρίσης, που κάνει την οικονομία της Αμερικής να σταματήσει και την κοινωνική ζωή να παραλύσει για αρκετούς μήνες. Οι τεχνολογίες της ατμομηχανής και του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν πολύ φρέσκες ακόμα και έτσι το βασικό «καύσιμο» που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά αγαθών και επιβατών, τις κατασκευές δρόμων και κτιρίων και την ανέλκυση του κάρβουνου από τα ορυχεία ήταν τα άλογα. Όταν ένας ιός προκάλεσε επιδημία γρίπης στα άλογα και τα μουλάρια του Καναδά και της κεντρικής Αμερικής και τα έβγαλε εκτός μάχης, αυτό που ακολούθησε ήταν μια κρίση αντίστοιχη με αυτή που θα συνέβαινε αν ξαφνικά ο κόσμος ξέμεινε από πετρέλαιο και ηλεκτρικό ρεύμα. Οι πόλεις χτίζονταν και

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Στο ναδίρ η διεθνής εικόνα της Αμερικής.   Με… διαζύγιο απειλούν οι ΗΠΑ την Κίνα.    Εχει μεσολαβήσει μισός αιώνας από τη δεκαετία του 1970 όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, έκανε για πρώτη φορά άνοιγμα της υπερδύναμης στην Κίνα. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ, τότε πρόεδρος της Κίνας, δρομολογούσε τη σταδιακή μετάβαση της κλειστής κινεζικής οικονομίας στην ελεύθερη αγορά. Σχεδόν ταυτοχρόνως η πολιτική ηγεσία της Ουάσιγκτον θεώρησε πως ήταν ασφαλέστερο να ενσωματώσει την Κίνα στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα παρά να την αφήσει εκτός. Ηταν η αρχή μιας μακράς πορείας που κατέληξε τον Δεκέμβριο του 2001 στην ένταξη του ασιατικού οικονομικού γίγαντα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Και η ένταξη στον ΠΟΕ ήταν η καθοριστική εξέλιξη που διευκόλυνε και επιτάχυνε την ιλιγγιώδη άνοδο της Κίνας και την ανάδειξή της σε  ανταγωνιστή των ΗΠΑ.  Εκτοτε ο προβληματισμός της Ουάσιγκτον πολλαπλασιάστηκε και πολύ προτού ο Ντόναλντ Τραμπ

   USA-Minnesota    Επισιτιστική ανασφάλεια στη χώρα της αφθονίας. Αν υπάρχει ένα μέρος που υπογραμμίζει πόσο σοβαρό έχει γίνει το επισιτιστικό πρόβλημα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αυτό είναι η νότια Μινεσότα . Καταπράσινα καλαμπόκια έως εκεί που φτάνει το μάτι, αλευρόμυλοι, χωράφια με πιπεριές, φασόλια και μούρα. Γαλακτοπαραγωγικές φάρμες διαδέχονται η μία την άλλη. Μία τεράστια μονάδα εκτροφής χοίρων. Σιταποθήκες, εκτροφεία πουλερικών, τυροκομεία. Κι όμως, οι Αμερικανοί που θα βρεθούν αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας φέτος αναμένεται να αυξηθούν κατά 45%, ήτοι πάνω από 50 εκατομμύρια άτομα. Την στιγμή που η Αμερική έχει βυθιστεί σε μια οργισμένη συζήτηση γύρω από τις ριζωμένες και συστημικές ανισότητες, ο βασικότερος διαχωρισμός – ποιος τρώει καλά και ποιος πεινάει – οξύνεται μέρα με τη μέρα. Ακόμη και πριν την πανδημία, στις ΗΠΑ υπήρχε ήδη ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων – μεταξύ των 63 χωρών υψηλού εισοδήματος - που δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν διατ

Μια γυναίκα καθαρίζει με αλκοόλ ένα χαρτονόμισμα των 5 δολαρίων στο El Real,  στο Εκουαδόρ, τον Μάιο του 2020. Santiago Arcos / Reuters   Είναι ώρα να εγκαταλειφθεί η ηγεμονία του δολαρίου. Το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα έρχεται με πολύ υψηλό τίμημα. Τα οφέλη της υπεροχής του δολαρίου προέρχονται κυρίως από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά το κόστος γενικά βαρύνει τους εργαζόμενους. Για αυτόν τον λόγο, η συνεχιζόμενη ηγεμονία του δολαρίου απειλεί να εμβαθύνει την ανισότητα καθώς και την πολιτική πόλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την δεκαετία του 1960, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Valéry Giscard d'Estaing, παραπονέθηκε ότι η κυριαρχία του δολαρίου των ΗΠΑ έδωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα «υπερβολικό πλεονέκτημα» να δανείζονται φθηνά από τον υπόλοιπο κόσμο και να ζουν πέραν των μέσων που διέθεταν. Από τότε οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι των ΗΠΑ απηχούσαν συχνά αυτό το παράπονο. Αλλά το υπερβολικό πλεονέκτημα συνεπάγεται επίσης υπερβολικά

    Τι συμβαίνει με το δολάριο; Η πανδημία έχει προκαλέσει αναταράξεις που κανείς δεν περίμενε να συμβούν σύντομα, ωστόσο πολλές από τις «κοσμογονικές αλλαγές» που ορισμένοι βλέπουν δεν είναι παρά μόνο εξελίξεις προσωρινού χαρακτήρα που απλώς διεγείρουν τη φαντασία. Όταν όμως η Goldman Sachs και ο ιδρυτής του μεγαλύτερου hedge fund στον κόσμο, Ρέι Ντάλιο, χαρακτηρίζουν ορατό τον κίνδυνο να πάψει το δολάριο να αποτελεί αποθεματικό νόμισμα, ήτοι το ισχυρότερο νόμισμα στον πλανήτη με το οποίο γίνονται οι περισσότερες συναλλαγές διεθνώς, τα πράγματα σοβαρεύουν.  Παιχνίδια ενόψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ ή πραγματική μετακίνηση τεκτονικών πλακών στις αγορές; Μία από τις πιο πρόσφατες θεωρίες των αγορών που σχετίζονται με τις αλλαγές που φέρνει η πανδημία στην παγκόσμια οικονομία είναι ότι… ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ίσως γιατί η Ευρώπη δείχνει  επιτέλους να βρίσκει μία κοινή κατεύθυνση, ίσως γιατί η Κίνα μεγαλώνει, μα κυρίως γιατί οι χειρισμοί του Ντόναλντ Τραμπ ως προ

 Ο ανίκανος Τραμπ, η Κίνα  κι ο κόσμος που καταρρέει. Ο Τραμπ και η κυβέρνησή του ούτε θέλουν να κυβερνήσουν ούτε γνωρίζουν πώς να το κάνουν. Και η αντίθεση με την Κίνα, παρά τις αρχικές αποτυχίες της χώρας στη διαχείριση της κρίσης της Covid-19, είναι έντονη.  Η Covid-19 δεν άλλαξε τον κόσμο, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Επιτάχυνε όμως την εξέλιξή του, τεχνολογικά, κοινωνικά και πολιτικά. Αυτό είναι εντυπωσιακά αληθές στις διεθνείς σχέσεις: το χάσμα μεταξύ της Κίνας και της Δύσης και η αποτυχία της αμερικανικής ηγεσίας επί της Δύσης έχουν βαθύνει. Η ηγούμενη από τη Δύση παγκόσμια τάξη βρίσκεται σε κρίση. Αν οι ΗΠΑ επανεκλέξουν τον Ντόναλντ Τραμπ, αυτό θα είναι τελειωτικό. Η Κίνα γίνεται όλο και πιο διεκδικητική. Δεν ακολουθεί τον σεβασμό της Δύσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως φάνηκε από τη βάναυση μεταχείριση των Ουιγούρων και τον νέο νόμο για την ασφάλεια στο Χονγκ Κονγκ. Υπό τον Σι Τζινπίνγκ, δια βίου αυτοκράτορα, η κινεζική διεκδίκηση του status της υπερδύναμης